Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Η αγέρωχη προσευχή της Σοφίας



ενός πρώην ιερέα πάνω στον Παρθενώνα
και προς τιμή της Αθηνάς θεάς της Σοφίας

Ο Ερνέστος Ρενάν, στην "Προσευχή πάνω στην Ακρόπολη"

Ω ευγένεια ! ω απλή κι αληθινή ομορφιά ! Θεά, που η λατρεία σου φανερώνει την ορθή κρίση και τη φρόνηση, εσύ που ο ναός σου είναι ένα αθάνατο μάθημα συνειδήσεως και ειλικρινείας, αργά φθάνω στο κατώφλι του ιερού ναού σου , φέρνω μαζί μου για να προσφέρω στο βωμό σου πολλές τύψεις.

Για να σ’ εύρω χρειάστηκε να κάνω άπειρες προσπάθειες, την μυσταγωγία, που εχάριζες εσύ στον αρχαίον Αθηναίο, όταν γεννιόταν μέσα από ένα χαμόγελο, εγώ την απέκτησα ύστερα από μακροχρόνιες αναζητήσεις και μετά από πολλούς συλλογισμούς.Γεννήθηκα, μεγαλομάτα Θεά, από Κιμμερίους, καλόκαρδους και ενάρετους ανθρώπους, που κατοικούν στις όχθες μιας σκοτεινής θάλασσας, γεμάτης από απότομους βράχους, που συνεχώς τους δέρνουν οι βαρειές καταιγίδες. Εκεί, μόλις ξέρουν τον ήλιο, για λουλούδια τους έχουν τα φύκια της θάλασσας και τα χρωματιστά κογχύλια, που συναντά κανείς στο βάθος των ερημικών κόλπων.

Τα σύννεφα εκεί φαίνονται σαν να μην έχουν χρώμα, και η ίδια η χαρά ακόμη, είναι κι αυτή, εκεί, κάπως θλιμμένη, όμως μέσα από τους βράχους αυτούς ξεπροβάλλουν βρυσούλες με κρυστάλλινα νερά, και τα μάτια των κοριτσιών μοιάζουν σαν τις καταπράσινες πηγές, που πάνω από την κυματιστή πρασινάδα τους καθρεφτίζεται, στο βάθος, ο ουρανός.

Οι πρόγονοί μου, όσο μακρινή κι αν είναι η καταγωγή μας, είχαν καταγίνει με μακρινά ταξίδια, που ούτε οι Αργοναύτες δεν εγνώρισαν.

Είχα ακούσει, σαν ήμουν μικρός, τα τραγούδια των πολικών ταξιδιών, ενανουρίστηκα με τις αναμνήσεις των πάγων, που πλέουν πάνω στις καταχνιασμένες σαν το γάλα θάλασσες, με την ανάμνηση νησιών κατοικημένων από πουλιά, που κελαιδούν με τις ώρες τους, και ύστερα πετώντας όλα μαζί σκοτεινιάζουν με μιας τον ουρανό.

Ιερείς μιας ξένης, ιδιαίτερης, απ’ τη δική σου θρησκείας, Σύροι, που ήλθαν από τη Παλαιστίνη, επήραν τη φροντίδα να με μορφώσουν.

Οι παπάδες αυτοί ήταν σοφοί και άγιοι.

Με εδίδαξαν τις ατέλειωτες ιστορίες του Κρόνου που έπλασε τον κόσμο, και του γιου του, του Δία, που, καθώς λένε, επραγματοποίησε ένα ταξίδι πάνω στη γη. Οι ναοί τους είναι τρεις φορές πιο υψηλοί από τον ιδικό σου, ω Ευρυθμία, και μοιάζουν με δάση, μονάχα που δεν είναι στερεοί, πέφτουν και γίνονται ερείπια μέσα σε διάστημα πέντε – έξι αιώνων. Αυτά είναι φαντασίες βαρβάρων, που θαρρούν πως μπορούν να κάνουν κάτι ωραίο, έξω από τους κανόνες, που έχεις χαράξει.

Εσύ στους εμπνευσμένους σου, ω Φρόνηση.

Μα οι ναοί αυτοί μου ήταν τότε ευχάριστοι, δεν είχα μελετήσει ακόμη τη Θεία Τέχνη σου, εκεί μέσα εύρισκα τον Θεό.

Έψαλλαν εκεί ψαλμούς, που ακόμη τους θυμάμαι:

Χαίρε, άστρο της θάλασσας, βασίλισσα αυτών, που στενάζουν μέσα στην κοιλάδα των δακρύων. Ή ακόμη καλύτερα: “Ρόδο μυστικό, ελεφάντινε Πύργε, χρυσό Παλάτι, Άστρο της αυγής”.

Παράβλεψε Θεά, όταν ξαναθυμάμαι αυτούς τους ψαλμούς, η καρδιά μου πλημμυρίζει από πίστη, γίνομαι, σχεδόν αποστάτης σου. Συγχώρα μου αυτή τη γελοιότητα, δεν μπορείς να φαντασθής τη γοητεία, που οι βάρβαροι αυτοί μάγοι εσκόρπισαν μέσα σ’ αυτούς τους στίχους, και πόσο μου στοιχίζει να ακολουθήσω τώρα ολοφάνερη την Αλήθεια.

Ύστερα απ’ όλα αυτά, αν ήξερες πόσο δύσκολο είναι να σε λατρεύει κανείς ! Όλη η ευγένεια έχει εξαφανισθεί σήμερα. Οι Σκύθες έχουν κατακτήσει τον κόσμο. Δεν υπάρχει πια δημοκρατία από ελευθέρους ανθρώπους, δεν υπάρχουν πια βασιλιάδες από ταπεινή καταγωγή, μεγαλειότητες, που θα μειδιούσες γι’ αυτές. Αμόρφωτοι υπερβόρειοι ονομάζουν ελαφρόμυαλους αυτούς που σε λατρεύουν.

Μια τρομερή παμβοιωτία ένας συνασπισμός από όλες τις ανοησίες, απλώνει στον κόσμο κάποιο παγωμένο και βαρύ, σαν μολύβι, σκέπασμα, που πεθαίνει κανείς από ασφυξία κάτω απ’ αυτό. Κι αυτοί ακόμη, που σε τιμούν, τόσο θα πρέπει να σε λυπούνται! Θυμάσαι αυτόν τον Καληδόνιο (τον Σκώτο), που εδώ και πενήντα χρόνια κομμάτιασε τον ναό σου με τα κτυπήματα του σφυριού του για να πάρει μαζί του τα κομμάτια του ναού σου στο νησί της Θούλης; Έτσι άραγε κάνουν όλοι;

Έχω γράψει, σύμφωνα με μερικούς κανόνες που αγαπάς, ω Θεονόη, τη ζωή του νέου Θεού, που ελάτρεψα στα παιδικά μου χρόνια. Με θεωρούν σαν να είμαι ο φιλόσοφος Ευήμερος, μου γράφουν για να με ρωτήσουν τι σκοπό έχω στο μυαλό μου, αυτοί όμως ενδιαφέρονται μόνον για κάθε τι που εξυπηρετεί τα οικονομικά τους. Και γιατί λοιπόν γράφει κανείς την ζωή των Θεών, ω ουρανέ, αν αυτό δεν ήταν να μας κάνει ν’ αγαπήσουμε το Θείον, που υπήρχε μέσα σ’ αυτούς, και για να δείξει, ότι το Θείον αυτό ζει και θα ζει αιώνια μέσα στη καρδιά της ανθρωπότητος;

Θυμάσαι την ημέρα εκείνη, κάτω από το αρχοντικό του Διονυσόδωρου, όπου ένας κακοφτιαγμένος, μικρόσωμος Ε β ρ α ί ο ς μιλώντας την Ελληνική γλώσσα των Σύρων, ήρθεν εδώ, προσπέρασε βιαστικά τα προπύλαια, χωρίς να σε καταλάβει, διάβασε με μεγάλη προσοχή τις επιγραφές σου και πίστεψε πως βρήκε στον περίβολο σου ένα βωμό αφιερωμένο, σ’ ένα Θεό, σ’ αυτόν που ήταν : Ο Άγνωστος Θεός. Ε, λοιπόν, ο μικρόσωμος αυτός Εβραίος απήγαγε τον βωμό σου. Επί χίλια χρόνια σε θεωρούσαν σαν ψεύτικο είδωλο, σ’ αυτά τα χίλια χρόνια ο κόσμος ήταν μια ερημιά, όπου δεν εφύτρωνε λουλούδι.

Σ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα σιωπούσες, ω Αθηνά Σάλπιγξ, σαλπικτήριον όργανο του νου, Θεά της ευταξίας και του ρυθμού, εικόνα της ουράνιας σταθερότητος. Γινόταν ένοχος κανένας, όταν σ’ αγαπούσε, και σήμερα, που ύστερα από ευσυνείδητη εργασία καταφέραμε να σε πλησιάσωμε, μας κατηγορούν, πως έχουμε κάμει έγκλημα στο ανθρώπινο πνεύμα, αψηφώντας τις θεωρίες επάνω στις οποίες εδίδαξεν ο Πλάτων.

Μόνη εσύ είσαι νέα, ω Κόρη, μόνη εσύ είσαι αγνή, ω Παρθένος, εσύ μόνη είσαι αγία, ω Υγεία, εσύ μόνη είσαι δυνατή, ω Νίκη.

Τις μεγάλες πόλεις εσύ τις προστατεύεις, ω Πρόμαχος. Έχεις ότι πρέπει από τον Άρη, ω ” Αρεία ” Αθηνά.

Η ειρήνη είναι ο σκοπός σου, ω Ειρηνική Θεά.

Νομοθέτρια, πηγή των δικαίων θεσμών, ” Δημοκρατία “, εσύ που βασικό δόγμα σου είναι, ότι κάθε καλό προέρχεται από τον λαό, και ότι, παντού, όπου δεν υπάρχει λαός για να θρέψει και να εμπνεύσει τη διάνοια, εκεί δεν υπάρχει τίποτε, μάθε μας να διαλέγωμε τα διαμάντια μέσα από τους ακάθαρτους σωρούς.

Θεϊκή Πρόνοια, που κατάγεσαι από τον Δία, ιερή εργάτρια, μητέρα κάθε πνευματικής εργασίας, ω Εργάνη, εσύ που κάμνεις τον εργάτη να γίνει πολιτισμένος και τον τοποθετείς τόσο πιο ψηλά από τον οκνηρό Σκύθη, Θεά της Σοφίας, εσένα που σ’ εγέννησεν ο Δίας από το κεφάλι του, παίρνοντας βαθιά την αναπνοή του , εσύ που κατοικείς μέσα στη συνείδηση του πατέρα σου, ενωμένη ολοκληρωτικά με την ύπαρξή του, εσύ που είσαι η συνοδός του και η συνείδησή του, Αθηνά Ενέργεια, σπίθα που ανάβεις και διατηρείς την φωτιά στους ήρωες και στους ανθρώπους του πνεύματος, κάνε μας να γίνουμε πνευματικά τέλειοι.

Διάλεξες να κατοικήσεις με τους Αθηναίους, σαν πιο σοφούς, την ημέρα που οι ίδιοι οι Αθηναίοι και οι Ρόδιοι αγωνίστηκαν ευλαβικά για την ιερή θυσία. Μα ο πατέρας σου έστειλε σε τούτους τον Θεό Πλούτο μέσα σ’ ένα χρυσό σύννεφο στη μεγάλη πόλη των Ροδίων, γιατί είχαν προσφέρει κι αυτοί μεγάλες τιμητικές θυσίες στην κόρη του. Οι Ρόδιοι έγιναν τότε πλούσιοι, αλλά οι Αθηναίοι απέκτησαν πνεύμα, δηλαδή : την αληθινή χαρά, την παντοτινή ευθυμία, την Θεϊκή παιδικότητα της καρδιάς !

Ο κόσμος δεν θα σωθεί παρά μόνον, όταν ξαναγυρίσει πίσω σε σένα, αφού ξεχάσει και αποβάλει τις βάρβαρες συνήθειές του, ας τρέξουμε, ας έλθουμε όλοι μαζί.

Πόσο όμορφη θα είναι αυτή η ημέρα, όπου όλες οι πόλεις, που πήραν κάτι από τα υπολείμματα του ναού σου : η Βενετία, το Παρίσι, το Λονδίνο, η Κοπεγχάγη, θα ξαναδώσουν πίσω τα κλοπιμαία τους, επανορθώνοντας έτσι την αδικία που έκαναν!

Θα σχηματίσουν επίσημες αντιπροσωπείες, αρχαιολογικές αποστολές, στα ιερά μέρη της Ελλάδος για να ξαναδώσουν τα αρχαία μνημεία, που κρατούν ακόμα στη κατοχή τους, λέγοντας : “Συγχώρεσέ μας Θεά”! Τα πήραμε για να τα σώσωμε από τους βαρβάρους, από τα κακά δαιμόνια της νύχτας, και θα ξαναχτίσουν τα τείχη σου, κάτω από τους ήχους της φλογέρας σου, για να ξεπλύνουν το κρίμα του ανόσιου Λύσανδρου, που τα γκρέμισε.

Πιστός σε σένα, θα αντισταθώ στους επικίνδυνους και μοιραίους συμβούλους μου : στον σκεπτικισμό μου, που με κάνει να αμφιβάλλω, στην ανησυχία του πνεύματός μου, που κι όταν ακόμα βρεθεί η αλήθεια με κάμνει να την αναζητώ διαρκώς στη φαντασία μου που δεν μ’ αφήνει ποτέ να ησυχάσω, και ύστερα από την διαπίστωσή της από την ίδια τη λογική.

Ω αρχηγέτιδα Αθηνά, ιδανικό, που ο κάθε μεγαλοφυής άνθρωπος ενσαρκώνει στα αριστουργήματά του, προτιμώ να είμαι ο τελευταίος στη πατρίδα σου, παρά ο πρώτος οπουδήποτε αλλού.

Ναι, θα προσκολληθώ στον στυλοβάτη του ναού σου, θα ξεχάσω κάθε άλλη πειθαρχία, εκτός απ’ τη δική σου, θα γίνω στυλίτης στις κολώνες σου, στο επιστήλιο σου επάνω θα στήσω το κελί μου.

Κάτι πιο δύσκολο ακόμη:

Για να σε ευχαριστήσω, για χάρη σου, θα γίνω αν μπορώ,

Ασυμβίβαστος, μεροληπτικός, φανατικός, θα αγαπώ μόνο εσένα. Θα μάθω τη δική σου τη γλώσσα, θα ξεμάθω όλα τ’ άλλα, δεν θ’ αγαπώ κανέναν άλλο, παρά μόνον εσένα.

Θα γίνω άδικος γι αυτόν, που δεν σε λατρεύει, θα γίνω ο υπηρέτης και του τελευταίου από τους απογόνους σου. Τους σημερινούς κατοίκους της γης, που έδωκες στον Ερεχθέα, θα τους εξυψώσω θα τους περιποιηθώ, θα τους συμπαθήσω. Θα προσπαθήσω να πείσω τον εαυτό μου, ω Ιππία Αθηνά, ότι οι νεώτεροι Έλληνες κατάγονται από τους ιππείς, που πανηγυρίζουν εκεί ψηλά, επάνω στο μάρμαρο του διαζώματος του ναού σου, την παντοτινή γιορτή τους. Θα ξεκολλήσω απ’ την καρδιά μου κάθε χορδή, που δεν είναι καθαρή λογική και αληθινή Τέχνη.

Θα σταματήσω ν’ αγαπώ τις αρρώστιες μου, να ενδιαφέρομαι για τον πυρετό μου. Υποστήριξέ με στη σταθερή μου απόφαση, ω Αθηνά Σώτειρα, εσύ που σώζεις.

Πόσες δυσκολίες, πραγματικά, βλέπω μπροστά μου!

Πόσες πνευματικές συνήθειες θα πρέπει ν’ αλλάξω!

Πόσες γοητευτικές αναμνήσεις θα πρέπει να ξεριζώσω απ’ την καρδιά μου ! Θα προσπαθήσω όσο μπορώ αλλά δεν είμαι βέβαιος για τον εαυτό μου.

Αργά σ’ έχω γνωρίσει, τέλεια, ασύγκριτη, καλλονή!

Θα έχω πολλές μεταβολές μέσα μου, μεταπτώσεις, αδυναμίες. Μία φιλοσοφία κακόβουλη, χωρίς αμφιβολία, μ’ έκανε να πιστεύω ότι:

Η καλοσύνη και η κακία, η χαρά και η θλίψη, η ομορφιά και η ασχήμια, η λογική και η τρέλα, αλλάζουν μεταξύ τους, με λεπτούς χρωματισμούς, τόσον αδιόρατους, όσο είναι και οι λεπτότατες αποχρώσεις στο λαιμό ενός περιστεριού.

Να μην αγαπά κανείς τίποτε, να μην μισεί κανείς απολύτως τίποτε, αυτό καταντάει να λέγεται φρονιμάδα. Αν μια κοινωνία, αν μια φιλοσοφία, αν μια θρησκεία, θα μπορούσε να κατείχε την απόλυτη αλήθεια, αυτή η κοινωνία, αυτή η φιλοσοφία, αυτή η θρησκεία, θα είχε νικήσει όλες τις άλλες και θα ζούσε μόνη αυτή την ώρα. Όλοι αυτοί, που ως τώρα έχουν πιστέψει ότι έχουν δίκαιο, έχουν απατηθεί. Το βλέπουμε ολοφάνερα.

Μπορούμε, χωρίς ανόητον εγωισμό να πιστέψωμε, ότι το μέλλον δεν θα μας κρίνει καθώς και μεις κρίνομε το παρελθόν; Να οι βλαστήμιες, που μου υπαγορεύει το βαθιά ανήσυχο, το κακομαθημένο μυαλό μου. Μια φιλολογία, που, όπως η δική σου, θα ήταν εντελώς υγιής, δεν θα ενέπνεε τώρα πια παρά την πλήξη.

Είμαστε κακομαθημένοι, τι να γίνει;

Θα τραβήξω μακρύτερα ακόμη στις σκέψεις μου, Θεά της λογικής, θα σου πω την βαθύτερη διαστροφή της καρδιάς μου : Νους και ευθυκρισία δεν είναι αρκετά για να εξηγήσουν τον κόσμο.

Υπάρχει κάποια ποίηση στον παγωμένο Στρυμόνα και στο μεθύσι της Θράκης. Θ’αρθούν αιώνες, που οι μαθητές σου θα λογίζονται σαν οπαδοί της Ανίας.

Ο κόσμος είναι πιο μεγάλος απ’ ότι νομίζεις. Εάν είχες ιδεί τα χιόνια των πόλων και τα μυστήρια του μεσημβρινού ουρανού, το παντοτινά γαλήνιο μέτωπό σου, Θεά, δεν θα ήταν τόσον ήρεμο, η κεφαλή σου, πιο πλατειά απ’ ότι είναι, θα χωρούσε κάθε λογής ομορφιές.

Είσαι αληθινή , αγνή, τέλεια. Το μάρμαρό σου δεν έχει κανένα ψεγάδι, μα και ο ναός της Αγίας Σοφίας, που βρίσκεται, στο Βυζάντιο, γεννά επίσης μια Θεϊκήν εντύπωση με τα τούβλα του και τα ψηφιδωτά του. Είναι η εικόνα του ουράνιου θόλου, θα καταρρεύσει και αυτός με τον καιρό. Όμως, κι αν ακόμη η αίθουσα του ναού σου, θα ήταν τόσον ευρύχωρη για να χωρέσει ένα αμέτρητο πλήθος, πάλι θα γκρεμιζόταν.

Ένα απέραντο ποτάμι λησμονιάς μας παρασύρει μέσα σε μιαν άβυσσο, χωρίς όνομα.

Ω άβυσσος, εσύ είσαι ο μοναδικός Θεός!

Τα δάκρυα όλων των λαών είναι αληθινά δάκρυα,

Τα δάκρυα όλων των σοφών κλείνουν μέσα τους ένα μέρος Αλήθειας.

Όλα εδώ κάτω δεν είναι παρά ένα σύμβολο και όνειρο.

Οι Θεοί περνούν και χάνονται, όπως και οι άνθρωποι, και δεν θα ήταν καλό να έμεναν αθάνατοι.

Η πίστη, που δέχθηκαν κάποτε δεν μπορούσε ποτέ να συνεχισθεί αιώνια, έχει ξεπεραστεί πια γι’ αυτούς, αφού έχει κυλήσει απαλά μέσα στο πορφυρένιο σάβανο της Λήθης, όπου κοιμούνται οι ” νεκροί ” Θεοί.

Προσευχή αγέρωχης υπερηφάνιας και υψηλής νοημοσύνης

Πηγή

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Η Γνώση του Ιερού Φωτός

http://elzin.files.wordpress.com/2009/06/hestia241.jpg?w=400&h=443
...της παριστάμενης Εστίας!

Θειάφι φέρε γερόντισσα κάθε κακό που διώχνει.

Φέρε και την φωτιά την κάμαρη τριγύρω να θειαφίσω.

Την Πηνελόπη φώναξε και οι βαγιες της να έρθουν…

Χ Οδύσσειας 480

ΟΙ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ
Περί βασκανίας ο λόγος. Ναι! Σωστά καταλάβατε. Αυτό που λέει ο λαός «Μάτι». Και δεν ξέρω πόση σχέση μπορεί να έχει με το μάτι, δηλαδή με την όραση. Το θέμα είναι λεπτό μόνο και μόνο επειδή υπάρχει άγνοια και σκέφτηκα πολύ αν θα αναρτήσω το θέμα. Ο μοναδικός σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι να δούμε μια ενέργεια έναντι στη βασκανία ενός Μύστη της Ελληνικής αρχαιότητας, του Μάντη Τειρεσία, για να διαπιστώσουμε τις γνώσεις του. Τις πληροφορίες μας τις δίνει Ο ΘΕΟΚΡΙΤΟΣ (Ηρακλίσκος στιχ. 87-99).

Για το ζήτημα αυτό υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που δέχονται το φαινόμενο ως υπαρκτό, και αυτοί που (καμιά φορά κοροϊδεύοντας) το απορρίπτουν ως ανύπαρκτο και ως δεισιδαιμονία ή αυθυποβολή. Πάντως είναι καλό όταν θέλουμε να στηρίξουμε μια άποψη θα πρέπει να έχουμε ισχυρά επιχειρήματα. Και για να προλάβω τυχόν ενθουσιασμό από τους υποστηρικτές του θέματος, αλλά και τυχόν ειρωνικά χαμόγελα από τους αρνητές, έχω να πω στους πρώτους, ότι οι προσωπικές εμπειρίες είναι αυστηρώς προσωπική υπόθεση, και δεν χρειάζεται να πειστεί κάποιος τρίτος για αυτό που πιστεύετε εσείς ότι είναι, αφού κι εσείς οι ίδιοι δεν μπορείτε να εξηγήσετε το φαινόμενο. Και για τους δεύτερους, τους αρνητές, να έχουν υπ όψιν τους ότι η φράση «δεν τα πιστεύω εγώ αυτά, αυτά είναι βλακείες», δεν αποτελεί επιχείρημα περί ανυπαρξίας. Και στις δυο περιπτώσεις απαιτείται έρευνα, και μάλιστα σε μονοπάτια μη συμβατικά. Έχω ξαναπεί ότι δεν υπάρχει μεταφυσική. Τα πάντα είναι Φυσική. Και αυτά που αποκαλούμε ματαφυσική είναι τα φενόμενα που λαμβάνουν χώρα με φυσικούς νόμους που ακομη δεν έχουμε ανακαλύψει, ή που έχουμε ξεχάσει…

Αν αναρωτιέστε σε ποια κατηγορία ανήκει ο γράφων, σας απαντώ σε καμία από τις δυο. Είναι άλλο πράγμα το πιστεύω ή δεν πιστεύω, από το γνωρίζω ή δεν γνωρίζω. Οι προγονοί μας δεν ησύχαζαν αν δεν γνώριζαν την αιτία του γεγονότος, του αποτελέσματος γενικώς. Στήριζαν την κάθε άποψη τους διότι πρώτα είχαν εξασφαλίσει την γνώση. Δεν πίστευαν. Γνώριζαν. Γι αυτό δεν ανήκω σε καμία από τις δυο κατηγορίες. Επειδή δεν γνωρίζω ακριβώς και είμαι στο στάδιο της έρευνας. Γι αυτό, επαναλαμβάνω, η λέξη πιστεύω ή δεν πιστεύω, δεν αποτελεί επιχείρημα σε κάθε περίπτωση.

Αυτοί που θέλουν να στηρίξουν την ύπαρξη του ζητήματος αυτού, όλοι έχουμε ακούσει, να προβάλουν και το «επιχείρημα» , «αφού το δέχεται και η Εκκλησία, άρα ισχύει». Απάντηση: Παγερά αδιάφορο. Το θέμα αυτό, προϋπήρχε της εκκλησίας, και δεν περιμέναμε τα τελευταία χρόνια της ιστορίας, από την εκκλησία να αποφασίσει τι είναι υπαρκτό και τι όχι. Το συγκεκριμένο ζήτημα η εκκλησία το αποδίδει στον Διάβολο, όπως στον Διάβολο αποδίδει και τους Ολυμπιακούς Αγώνες και άλλα πολλά… να μη τα ξαναλέμε. Επομένως το επιχείρημα «το δέχεται και η εκκλησία» θα το θεωρήσουμε ισχυρό μόνο αν μας πει την αιτία του φαινομένου πέρα από τον Διάβολο.

Την αίτια την οποία γνώριζαν πολύ καλά οι Μύστες της Ελληνικής αρχαιότητας, και έτσι γνώριζαν τι ακριβώς έπρεπε να κάνουν για να αντιμετωπίσουν αρνητικές δυνάμεις όπως θα δούμε.

Μνημονεύουμε (χωρίς να παραβλέπουμε την συμβολή των απείρων ακόμα ονομαστών Μυστών) τον μεγάλο Πυθαγόρα, τον Απολλώνιο τον Τυανέα, τον Άβαρι, τον Επιμενίδη τον Κρήτα, τον Δημόκριτο, τον Αριστοτέλη, τον Εμπεδοκλή. Επίσης όπως μνημονεύονται στα αρχαία κείμενα και δέχονται οι αρχαίοι συγγραφείς, εκτός από τους πιο πάνω είναι η Κίρκη, η Μήδεια, η Πασιφάη, η Αγαμήδη, η Περιμήδα, ο Αιήτης, ο Πέρσης, (πατέρας της Εκάτης), ο Ηρακλής , οι Κάβειροι, οι Κορύβαντες, οι Κουρήτες, οι Τελχίνες, οι Κέκροπες, η Γλαυκοθέα και οι Σίβηλλες.

Οι Μύστες γνώριζαν τι ακριβώς είναι η βασκανία, ποια είναι η αιτία της, όπως και το πώς μπορεί να επηρεάσει τον ανθρώπινο οργανισμό.

Θα παραθέσουμε μια ενέργεια έναντι στη βασκανία ενός Μύστη της Ελληνικής αρχαιότητας, του Μάντη Τειρεσία, για να διαπιστώσουμε την τέλεια κατανόηση του φαινομένου της βασκανίας, όπως και την επιστημονική αντιμετώπιση του από τους Έλληνες Μύστες. Τις πληροφορίες μας τις δίνει Ο ΘΕΟΚΡΙΤΟΣ (Ηρακλίσκος στιχ. 87-99).

Και να ποια ήταν η μαγική συνταγή που έδωσε ο Τειρεσίας: «Αλλά γυναίκα» παραγγέλλει ο Τειρεσίας στην γυναίκα του σπιτιού, «εσύ να έχεις φωτιά έτοιμη επάνω στην στάχτη, ετοιμάστε δε ξερά ξύλα από ασπάλαθο ή παλιούρια, (ασπαλάθω ή παλιούρω όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Θεόκριτος), ή βάτο ή ξεραμένη λευκακάνθα (είδος θάμνου αγκαθωτού). Στη συνέχεια ο Τειρεσίας συμβουλεύει (την μητέρα του Ηρακλέους) να κάψουν θειάφι και να θειαφίσουν όλο το σπίτι. Μετά να πάρουν νερό, να λιώσουν μέσα αλάτι και με ένα χλωρό κλαρί να ραντίσουν όλο το σπίτι όπως το συνήθιζαν οι αρχαίοι ‘Έλληνες. Εδώ ο Τειρεσίας εννοεί το λεγόμενο «περιραντήριον ύδωρ» σαν την σημερινή «αγιαστούρα» που λέει ο λαός υπονοώντας τον βασιλικό που ραντίζει ο παπάς. Γι αυτό είπα πιο πάνω δεν περιμέναμε την εκκλησία να θεσπίσει τι υπάρχει και τι όχι από τα προϋπάρχοντα αυτής. Αφού τα πάντα έχει αντιγράψει από την Ελληνική αρχαιότητα.

Στο θέμα μας. Όλα αυτά που ο Τειρεσίας έδωσε εντολή να γίνουν στο σπίτι, πολύ εύκολα μπορούν να χαρακτηριστούν τσαρλατανισμοί από κάποιον που δεν τα δέχεται αλλά όπως είπα και πιο πάνω θα πρέπει να αποδείξει ότι είναι τέτοιοι.

Ας δούμε λοιπόν το μυστικό του Μύστη. Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «το πυρ καθαιρεί» δηλ. η φωτιά εξαγνίζει. (Πρβλ. Πλουτάρχου Ζητήματα Ρωμαϊκά Ι). Η φωτιά κατά τον Ηράκλειτο ήταν «αείζωος» και η αρίστη των ψυχών ήταν ξηρότατη κατά τον μεγάλο φιλόσοφο και μάλιστα «έμπυρος», δηλαδή όλο φωτιά. Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί ο Τειρεσίας ξέρανε την υγρή ατμόσφαιρα του σπιτιού (Βλ. Αιλιανού Ποικίλη, Ιστορία Η-13) διώχνοντας κάθε υγρασία η οποία ήταν καλός αγωγός για όλα τα δυσμενή τα οποία έλκονταν στο σπίτι που ήταν υγρό. Μόλις πρόσφατα ακούσαμε για σκεπτομορφές, οι οποίες με απλά λόγια είναι ζωντανές ενεργειακές οντότητες οι οποίες γεννιούνται από τον πομποδέκτη εγκέφαλο και για αυτές δεν είναι πρόβλημα η απόσταση ή άλλα εμπόδια. Για να επικαθήσουν κάπου όμως χρειάζονται έναν καλό αγωγό και αυτός είναι η υγρασία. Τώρα μπορεί ο αναγνώστης να κατανοήσει ποιές καταπληκτικέ γνώσεις είχε ο Τειρεσίας για να ξεράνει κατ αρχήν το σπίτι της Αλκμήνης με μια γερή φωτιά. Έτσι δημιούργησε ευνοϊκό πεδίο ρευστότητος των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων ώστε αυτά να είναι ευχάριστα και όχι δυσάρεστα (δυσμενή) για τους κατοικούντες στο σπίτι που εκλήθει να εξαγνίσει και να καθαρίσει.

Ας εξετάσουμε τώρα την σημασία του θειαφίσματος. Το θειάφι εθεωρείτο θεϊκής προελεύσεως για τους αρχαίους Έλληνες. ο Τειρεσίας όμως δεν χρησιμοποίησε το θειάφι επειδή είχε θεϊκή προέλευση και μόνο, όπως θα νόμιζαν οι αμύητοι. Οι ιδιότητες που έχει το θειάφι ήταν γνώστες στους Μύστες της Ελληνικής αρχαιότητας. Έτσι και ο Τειρεσίας γνώριζε πως όταν το θειάφι καίγετε σε κλειστό χώρο, μετατρέπεται σε ΔΙΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ. Αυτό είναι βεβαιωμένο σήμερα και με αυτήν την μορφή το βρίσκουμε σε διάφορες εφαρμογές στην βιομηχανία, φαρμακευτική, φαρμακολογία κ.α. Με την τροπή λοιπόν του θειου σε διοξείδιο του θείου ο Τειρεσίας, ΑΠΕΣΤΕΙΡΩΝΕ και χρησιμοποιούσε ως «αναγωγικό», δηλαδή για να ανυψώσει ορισμένες ουσίες στον αέρα, το θειάφι που έπαιρνε την μορφή του διοξειδίου πλέον με την καύση του. Το διοξείδιο του θείου σήμερα χρησιμεύει για να αποστειρώσει και ως «αναγωγικό» για να ανυψώσει ουσίες.

Και το ράντισμα με το αλάτι (περιρραντήριον ύδωρ) που θα έλιωναν στο νερό, είχε και αυτό την επιστημονική εξήγηση του, την οποία οι αμύητοι δεν καταλάβαιναν και την θεωρούσαν μέρος της ιερουργίας που πραγματοποιούσε ο Τειρεσίας για να εξαγνίσει το σπίτι. Ο Μύστης Τειρεσίας, διατάσσοντας το ράντισμα του σπιτιού με αλατόνερο, γνώριζε ότι το αλάτι περιέχει χλώριο, το οποίο είναι η ουσία που βοηθά να απελευθερωθούν μαγνητικές δυνάμεις (η κακή ακτινοβολία που είχε διαποτίσει το σπίτι) και σε συνδυασμό με την θερμότητα (γερή φωτιά) και με το θειάφισμα, να επιτύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και να απελευθερώσει τον χώρο του σπιτιού από όλες τις δυσμενείς ακτινοβολίες. Σήμερα το χλώριο που περιέχει το αλάτι μαζί με το φως και την θερμότητα χρησιμεύει ως ηλεκτρολύτης. Επίσης με το χλώριο χλωριώνουν διάφορες οργανικές ενώσεις, όπως τα χλωρικά άλατα, τα υποχλωριώδη άλατα, τον τετραχλωριούχο άνθρακα. Πρέπει να σημειώσουμε ότι το υδροχλώριο έχει οξειδωτικές και εκρηκτικές ιδιότητες.

Να η ερμηνεία των ενεργειών του Τειρεσία για τον εξαγνισμό του σπιτιού που εκλήθει να καθαρίσει. Μόνο οι Μυημένοι θα κατανοούσαν τις ενέργειες αυτές του Μύστη, που επεδίωξε με επιστημονικά κριτήρια και μόνον, να διώξει από το σπίτι κάθε κακή ακτινοβολία. Αυτές οι γνώσεις δυστυχώς πέρασαν στην λήθη, και έτσι πολύ εύκολα χαρακτηρίζονται τσαρλατανισμοί από τους «έξυπνους», αλλά και αυτοί που «ξεματιάζουν» με αλάτι το κάνουν γιατί έτσι τους έμαθαν οι παλαιότεροι, χωρίς όμως να ξέρουν γιατί χρησιμοποιούν το αλάτι. Βέβαια υπάρχει η «επιστημονική» ερμηνεία, ότι το αλάτι διώχνει το διάβολο. Τα στοιχεία είναι από το περιοδικό «Ιερά Ελλάς», τεύχος 4ο, σελ. 6, του Αθανασίου Μαργαρίτη. Ελπίζω το άρθρο να ήταν χρήσιμο.
Χρησιμότατο... καθαρότατο και διαφωτιστικότατο!!!

Πηγή Εννέα έτη φωτός
και κάτι παραπάνω...

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Ο Έλλην στον ωκεανό της Ποσειδώνιας αυταπάτης

http://elzin.files.wordpress.com/2009/06/poseidon2.jpg?w=450&h=300

ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

Ο σύγχρονος Έλληνας βρίσκεται σε κατάσταση πλάνης και συγχύσεως. Ζει σε αυταπάτη και αδυνατεί να διακρίνει την πραγματικότητα της Σιωνιστικής κατοχής του. Κατά τον Σωκράτη ζει μέσα στο σπήλαιο και δεν θέλει , ούτε κάνει προσπάθεια να βγει από αυτό και να αντικρύσει τον ήλιο της αλήθειας. Δεν είναι τυχαίον ότι ζητεί την επικρότηση του από τους ξένους, διότι του λείπει η αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση. Παριστάνει το Χριστιανό, ενώ παράλληλα καταφέρεται εναντίον των Εβραίων. Είναι Έλληνας και καταριέται τους προγόνους του. Κατηγορεί τους κλεφτές πολιτικούς και τους ψηφίζει. Λέει λόγια και τα ακυρώνει με τις πράξεις του . Οι σημερινοί Έλληνες ξοδεύουν την συναισθηματική και διανοητική τους ενέργεια για μικρά και ανούσια . Ασχολούνται με επωνύμους, πλουσίους, αστέρες, ή και με εγκληματίες και κακούς, διότι αυτούς του δίνει σαν πρότυπα η μικρή οθόνη. Τα ΜΜΕ -που πληρώνει με τις συνδρομές του- καλλιεργούν την προστυχιά, περιφρόνηση προς το άτομο , το ψεύδος στον πολίτη , τη δουλικότητα στους επώνυμους και η ροπή στην βία.
Το ψυχοπνευματικό ΕΓΩ του Έλληνα είναι η λατρεία ψεύτικων ειδώλων και η ξενομανία. Η μικρή οθόνη του δημιουργεί σαθρά πρότυπα , την ΕΙΚΟΝΑ αντί της ΟΥΣΙΑΣ και την ΑΠΑΤΗ αντί της ΑΛΗΘΕΙΑΣ. Αλλά και οι ηγέτες του ενδιαφέρονται για την επικοινωνία και όχι για την ουσία, δηλαδή για τα προβλήματα των πολιτών. Που είναι ο παλιός πολυμήχανος, πανούργος, ευρηματικός, λιτοδίαιτος και γενναίος Έλληνας;
Η Ηθική του ήταν να κάνεις χρήματα. Δεν είχε σημασία με τι τρόπους τα έφτιαξε. Έκλεψε, λαδώθηκε, λήστεψε, σκότωσε , πρόδωσε, ή τα έβγαλε από ναρκωτικά, τοκογλυφία, καταχρήσεις κ. α; Όλα ξεπλένονται στο ‘πλυντήριο’ της παγκοσμιοποίησης . Ακόμη και οι αντεθνικές πράξεις! Αν είσαι πλούσιος ανοίγουν όλες οι πόρτες . Η Εφορία πιάνει τους μικρομεσαίους. Ο νόμος τους νομοταγείς. Οι παράνομοι χαίρουν ασυλίας. Ποιος ενοχλεί τους αναρχικούς; τους λαθρομετανάστες ; Ποιος ελέγχει τις ΜΚΟ; Αντίθετα, τις χρηματοδοτούν. Ποιος τολμά να φορολογήσει το Κεντρικό Ισραηλινό Συμβούλιο , αφού είναι ΝΠΔΔ; Μια άλλη αυταπάτη που του καλλιεργούσαν ως πρόσφατα ήταν ο «ευδαιμονισμός» και η υπερκατανάλωση. Με αυτήν ανέβαζαν το ΑΕΠ. Έστω και με εισαγόμενα είδη , διότι εμείς από μακρού δεν παράγουμε σχεδόν τίποτα . Μετά την μεταπολίτευση αφανίσαμε Βιομηχανία , Γεωργία και Εμπόριο. Τώρα μας πήραν στην άλλη άκρη-στην άκρατη λιτότητα- για το λαό, διότι οι πλούσιοι μένουν στο απυρόβλητο.
Το Ψέμα και η Απάτη είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της ‘Δημοκρατίας’ μας, που στην ουσία είναι «’Κοινοβολευτική’ Ολιγαρχία» . Η Ελεύθερη Αγορά-που κάποτε λατρεύαμε-τώρα είναι το ανάθεμα λόγω της κερδοσκοπίας των διεθνών τοκογλύφων. Η Ε.Ε από «χρυσοφόρος αγελάδα» έγινε «βδέλλα» και 4ον Ράιχ. Τώρα οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και φτωχοί φτωχότεροι, ενώ η Μεσαία τάξη ‘προλεταριοποιείται’ και βγαίνει στην ανεργία . Ο Γ.Α.Π παραχωρεί τη εθνική κυριαρχία , δυναμιτίζει την εθνική συνοχή με εξαπολύει την πάλη των τάξεων. Το ‘κόμμα του λαού’ ετοιμάζεται ασθμαίνως να επιβάλλει τη δικτατορία του προλεταριάτου, με μίαν μόνον διαφορά. Το Κεφάλαιο δεν θα ανήκει στο Πολιτικό Γραφείο –όπως στην ΕΣΣΔ- αλλά στους Εβραίους μεγαλοτραπεζίτες-τοκογλύφους και μαφιόζους -παγκοσμιοποιητές (Rothschild, Rockefeller , Schiff , Goldman , Soros και στους ίδιους που κατέχουν τη : FED, EUROPEAN CENTRAL BANK, DEUTSCHE BANK κλπ.
Τεντώνουν το χρέος σα λάστιχο και την ανεργία στα ύψη. Και μας παραμυθιάζουν με τις δημοσκοπήσεις , καθώς την διαχείριση των οικονομικών ασκούν άνθρωποι τους και πειθήνια όργανα τους. Ο Γιωργάκης μας έδεσε πίσω από το άρμα του ΔΝΤ και τώρα να δούμε πως θα γλυτώσουμε. [ το 1/3 των Ελλήνων ζει σε ακραία φτώχεια, το 1/3 - η μεσαία τάξη- θα πτωχεύσει και το 1/3 -ο μεγάλος πλούτος- θα αυξήσει τα πλούτη του] Τώρα που τελείωσε το γκρέμισμα της χώρας, εισάγει τα δημοψηφίσματα, για να αποσπάσει από την Ελλάδα με τον «Καλλικράτη» -σε συνεργασία με τους μετανάστες-Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο. Ο πρωθυπουργός του «δύο έξω- μία μέσα », ενώ κόβει μισθούς και συντάξεις δεν μειώνει τα ταξίδια του, τον κρατικό μηχανισμό , τους συμβούλους , τις επιτροπές, τα στρατεύματα και πλοία εκτός συνόρων , τις σπατάλες, το ΦΠΑ που πνίγει την Ελληνική Αγορά και τις παροχές στους ημετέρους.

Όταν το ΔΝΤ λέει ότι: « πάμε καλά» , ο κάθε σκεπτόμενος Έλλην βλέπει μπροστά του τα χειρότερα. Ποιος πιστεύει ένα καταστροφέα; Όμως η πλειοψηφία των Ελλήνων έπαψαν να είναι σκεπτόμενοι και έγιναν «Αμερικανάκια». Πάσχουν από αμνησία, παιδισμό και σκέπτονται σαν τα νήπια, όταν πιστεύουν ότι οι κλέφτες πολιτικοί τους μπορούν να τους σώσουν και ότι θα γίνουν του λοιπού έντιμοι .(Βλέπε Ντόρα) Και όμως υπάρχει ελπίς: Να στείλουν τους κλέφτες φυλακή( ή στο Γουδί) , να τους δεσμεύσουν τις περιουσίες μέχρι 3ου βαθμού συγγενείας και να επιβάλλουν Συντακτική Εθνοσυνέλευση , νέο Σύνταγμα και Άμεση Δημοκρατία , για να σώσουν την πατρίδα. Τα λόγια τελείωσαν . Η ξεγνοιασιά πέρασε , ίσως ανεπιστρεπτί. Τώρα ο εχθρός είναι εντός των τειχών. Να ετοιμασθούμε και για τα χειρότερα όπως: Μια κρίση στο Αιγαίο προς διαρπαγή των πετρελαίων μας , ένα πόλεμο στο Ιράν( $ 300-400 το βαρέλι το πετρέλαιο), παράδοση του ονόματος «Μακεδονία» στα Σκόπια, επιβολή σχεδίου Αννάν στην Κύπρο κ.α. Σήμερα ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο σιωνιστικός φασισμός με τα ληστρικά Χρηματιστήρια και την δικτατορία της Παγκοσμιοποίησης. Ο εβραϊκού τύπου (σημαδεμένος) Καπιταλισμός και η Παγκοσμιοποίηση είναι συνυφασμένα με την καταλήστευση, την δουλοκτητική κοινωνία του Μεσαίωνα και τον πόλεμο . Αντίθετα , προοδευτικό είναι η διατήρηση του Εθνικού Κράτους , διότι αυτό εξασφαλίζει Δημοκρατία, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Ειρήνη. Σήμερα η πιο επαναστατική πρόταση είναι το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ. Ο Σωκράτης για όσους δεν εγνώρισαν την Σοφία και την Αρετή είπε: « Άρα, όσοι δεν γνώρισαν την σοφία και την αρετή, και η ζωή τους είναι μόνον οι κοινές διασκεδάσεις, σπαταλούν τη ζωή τους σκόρπια πότε στον πάτο και πότε στη μέση της απεικόνισής μας (οι θαυματοποιοί του Σπηλαίου). Δεν θα μπορέσουν ποτέ να σηκώσουν το βλέμμα τους, να κοιτάξουν την αληθινή κορυφή που βρίσκεται επάνω, ούτε ποτέ θα γεμίσει η ψυχή τους με αληθινή ουσία, μήτε με επιβεβαιωμένη και ανόθευτη χαρά. Σκύβουν πάνω από τα τραπέζια τους, σαν τα πρόβατα που σκύβουν τα κεφάλια τους στο χορτάρι, και κοιτάζοντας κάτω το έδαφος, περιδρομιάζουν και συνουσιάζονται. Και ένεκα της ακόρεστης πλεονεξίας τους με βαριές ανάσες, τσινιές και κερατωσιές αλληλοσκοτώνονται διότι είναι ανικανοποίητοι, και δεν μπορούν ποτέ να μην είναι εφόσον παραγεμίζουν με φαντασιώσεις κάποιο μέρους του εαυτού τους το οποίο είναι χιμαιρικό ακριβώς λόγω της ακόρεστης δίψας τους για περισσότερα.»…. "Και δεν είναι οι ηδονές τέτοιας ζωής αναπόφευκτα σύμμεικτες με πόνο, και συνεπώς κάτι κενο-ψευδεπίγραφο και αμιγής φρεναπάτη της αληθινής ηδονής; Τόσον οι ηδονές όσο και οι πόνοι χρεωστούν την εμφανή σφοδρότητά τους στην αμοιβαία αντίθεσή τους, και εκτρέφουν φρενοβλαβείς πόθους στις καρδιές των γελοίων, που πολεμούν γι’ αυτές". - Πλάτων, "Πολιτεία", 586 a, b & c.
Εμπρός λοιπόν για την Νέα Κοινωνία της Γνώσης!!!

Που είναι ο παλιός πολυμήχανος, πανούργος, ευρηματικός, λιτοδίαιτος και γενναίος Έλληνας;
Που είναι;

*Αμφικτύων