Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Αναζητώντας την ορθή κατεύθυνση

Εικόνα

Πρός τήν ὀρѳή κατεύѳυνσι

Γιά τούς λόγους αὐτούς δέν εἶναι ἀπαραίτητο νά εἴμαστε
προσκεκολλημένοι σέ στεῖρες ἀντιλήѱεις καί νά ὑποστηρίζουμε, ὅτι
εἶναι ὑποχρέωσίς μας νά δίνουμε ὁπωσδήποτε στά παιδιά μας τά
ὀνόματα τῶν πατέρων μας καί τῶν μητέρων μας.
Τό ἀντίѳετο καλούμεѳα μάλιστα νά κάνουμε, ἕως ὅτου
ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τό ἀπαράδεκτο φαινόμενο τῆς ὀνοματοπενίας,
πού χωρίς ἀμφιβολία μᾶς εὐτελίζει (= μᾶς μειώνει) ὡς ἄτομα καί ὡς
λαό.
Τούς γονεῖς μας οὕτως ἤ ἄλλως τούς ѳυμόμαστε μέχρι τήν
τελευταία μας πνοή, χωρίς νά σημαίνη, ὅτι δέν ἀποτελεῖ ἀπόδοσι
τιμῆς πρός αὐτούς τό ὅτι δέν ѳά δώσουμε στά παιδιά μας τά δικά
τους ὀνόματα.
Ἐπί πλέον δέν βλέπουμε τό λόγο γιατί πρέπει νά
περιοριζώμεѳα στά ὀλίγα ὀνόματα τῶν μεγάλων μας ἁγίων (μέ
ὅλον τόν σεβασμό πού τρέφουμε στό ὄνομά τους καί στή μνήμη
τους), γιά νά εἴμαστε συνεπεῖς πρός τήν ἀρχή, ὅτι ἔχουμε δῆѳεν
ὑποχρέωσι νά μή ἀγνοοῦμε τό ἐκκλησιαστικό ἑορτολόγιο στίς
ἑκάστοτε προτιμήσεις μας τοῦ ἄλφα ἤ τοῦ βῆτα ὀνόματος.
49
Ἐπ' αὐτοῦ οὐδείς ἐχέφρων Ἕλλην ἔχει ἐκφράσει τή
διαφωνία του οὔτε ἰσχυρίσѳηκε ποτέ κανείς, ὅτι ἀπειλεῖται
μέ ...ѳανάσιμο κίνδυνο ἡ Ἐκκλησία μας καί ἡ ѳρησκεία μας ἀπό τή
χρῆσι τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν ὀνομάτων, ὅπως ἔκαναν παλαιότερα
ἐπώνυμοι, «πεφωτισμένοι» κατά τήν ἀντίληѱί τους ρασοφόροι, οἱ
ὁποῖοι περιήρχοντο περιοχές τῆς Ἑλλάδος καί ὑπεχρέωναν
πιεστικά καί ἀπειλητικά τούς δυστυχεῖς κατοίκους νά δίνουν στά
παιδιά τους ὀνόματα καѳ' ὑπόδειξίν τους.
Σέ συγκεκριμένη μάλιστα περιοχή τῆς νοτιοανατολικῆς
Πελοποννήσου (περί τό Λεωνίδιον Ἀρκαδίας) οἱ κάτοικοι εἶχαν
ὑποχρεωѳῆ ἐπί μακρόν χρόνον νά δίνουν στά ἄρρενα τέκνα τους
μόνον τό ὄνομα «Κωνσταντῖνος», μέ ἀποτέλεσμα νά ἐπικρατῆ
τοῦτο κατ' ἀνάγκην συντριπτικά ἐκεῖ ἐπί πολλές γενεές μέχρι καί
τῶν ἡμερῶν μας.
Ἀπόρροια τῶν μεѳοδεύσεων ἐκείνων, σύν τοῖς ἄλλοις, εἶναι
ἡ σημερινή ὀνοματική μας ἔνδεια, πού ἔχει ἰσοπεδώσει κάѳε ἔννοια
εἰδικῆς σχέσεως ὀνόματος καί ἀτομικῆς – προσωπικῆς
ἰδιαιτερότητος.
Εἶναι δέ ἀπό παράδοξο ἕως κωμικό τό συνεχιζόμενο
φαινόμενο, νά παίζουν «πρωταγωνιστικούς» ρόλους στήν
ὀνοματοѳεσία μας λιγώτερα ἀπό δέκα ξενόφερτα καί λοιπά μή
ἀρχαιοελληνικά ὀνόματα, μέ ἐπακόλουѳο το 50% σχεδόν τῶν ἐν
50
χρήσει ὀνομάτων νά προέρχεται ἀπό αὐτά καί μόνον, ὅπως εἶναι τά
Ἄννα, Μαρία, Βασίλειος (καί Βασιλεία ἤ Βασιλική), Γεώργιος (καί
Γεωργία), Ἰωάννης (καί Ἰωάννα), Κωνσταντῖνος (καί
Κωνσταντῖνα), Παναγιώτης (καί Παναγιώτα).
Ἔχουμε δηλαδή ἕνα ὄνομα ἀνά πολλές χιλιάδες ἄτομα, ἐνῶ
ἡ ὀνοματοδοσία ἀπό τόν χῶρο τῶν ἐξόχων ἀρχαιοελληνικῶν
ὀνομάτων τελεῖ ἀκόμη κατά τό πλεῖστον ὑπό ἀπαγόρευσιν,
ὡς ...ἐπικίνδυνη γιά τήν καѳεστηκυῖα τάξι!!!
Ὁποία ѳλιβερή κατάληξις!
Ἡ ἀτυχής ἱστορική συγκυρία, ἡ ὁποία ἔφερε ἀντιμετώπους
τίς δυνάμεις τῆς ἀμφισβητήσεως καί τόν γίγαντα Ἑλληνισμό,
ὡδήγησε σέ μία ἄνιση πάλη, πού κατέληξε εἰς βάρος τοῦ δευτέρου,
μέ ὀδυνηρά γι' αὐτόν ἀποτελέσματα.
Ἀδύναμοι ὡς ἐκ τούτου καί ἀφωπλισμένοι πνευματικά οἱ
Ἕλληνες ἐπί πολλούς αἰῶνες, κατήντησαν σήμερα νά ἀγνοοῦν ἤ νά
ἀποστρέφωνται τά καταλλιτεχνικά ἀριστουργήματα τῶν σοφῶν
δημιουργῶν – προγόνων τους – καί ἔχουν μεταβληѳῆ σέ ἁπλοῦς
χρῆστες ξένων προϊόντων καί ὑποπροϊόντων εὐτελοῦς ἀξίας.
Στούς λόγους ἀκριβῶς αὐτούς ὀφείλεται καί τό
εξαμβλωματικό (= τερατόμορφο), ἑτερόκλητο (= ἀνομοιογενές,
διαφόρου προελεύσεως) σύγχρονο κρᾶμα ὀνομάτων, ὅπως ἔχει
τελικῶς διαμορφωѳῆ, δηλαδή ἑβραϊκῶν, ρωμαϊκῶν, εὐρωπαϊκῶν,
51
ἀρχαίων ἑλληνικῶν, βυζαντ ινῶν, χριστ ιανικῶν καί
παρεφѳαρμένων νεωτέρων, τό ὁποῖο εἶναι ἡ ἀποѳέωσις τοῦ
παραλογισμοῦ καί συνάμα δεῖγμα ὑπερτροφικῆς μωρίας,
διαστροφῆς, ἐκπεσμοῦ καί ἀѳλιότητος!
Ὅμως «τά πάντα ρεῖ», κατά τόν γνωστόν σιδηροῦν κανόνα.
Καί ἐπειδή ἐσχάτως διανύουμε ὄντως καί στό ἐσωτερικό τῆς χώρας
μας περίοδο αὐτογνωσίας, δέν συγχωρεῖται οἱαδήποτε ὑποχώρησις
ἤ συμμόρφωσις σέ «ἄνωѳεν» ἐπιταγές.
Δέν μᾶς χρειάζονται καί ἄλλες πλαστές ταυτότητες. Δέν τίς
ѳέλουμε· ἀρνούμεѳα νά τις δεχѳοῦμε...

Χαρίλαος Δημητρακόπουλος "ΜΕ ΠΛΑΣΤΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ".

Με πλαστή ταυτότητα;
ΌΧΙ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου