Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Περί Δικαιοσύνης

File:Statue of Themis edited.jpg

....όπως την ονειρεύτηκαν ακριβοδίκαιη
οι πρώτοι άνθρωποι και Έλληνες

σύζυγο του Διός.
Θέμις ... μητέρα των Ωρών και των Μοιρών


Περί δικαιοσύνης
Δικαιοσύνη
; Πότε; Πως; Που;

Πότε:
Εν αρχή ην και συμφώνως με τας Δημιουργικάς Αρχάς,
ην, ο Λόγος της Δικαιοσύνης, ο νοητός!
Χωρίς την εγγύηση και την άρρηκτη διαβεβαίωση της…..ο κόσμος
διάκοσμος δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης.
Δεν πληρεί τις προδιαγραφές ενός εγκόσμιου έργου, κόσμημα με Ήθος.
Η αδικία είναι εξοργιστική από όπου και αν προέρχεται,
είτε από θεό …είτε από άνθρωπο και δεν μπορώ να την ανεχθώ και να την αποδεχθώ. Αντιβαίνει με τον ορθό νου.
Αδίστακτα τον εξοντώνει, τον κατακρεουργεί.
Φθάνει πια με αυτή την άδικη ….παράλογη απουσία της ορθοφροσύνης.

Πως:
Εν αρχή αποφαίνεται …..ο Ηράκλειος Λόγος …ασχολούμενος με την εντεταλμένη δικαιοδοσία του, σε αξύνετους υπνοβάτες:
«Αλλά ενώ ο Λόγος παραμένει ο ίδιος, οι άνθρωποι παραμένουν ασυλλόγιστα αξύνετοι τόσο πριν τον ακούσουν όσο και μετά. Διότι όλα γίνονται κατά αυτόν το λόγο τόνδε σύμφωνα με αυτόν το λόγον αλλά και δια τούτο,..»
Η έννοια τη Δικαιοσύνης, ο Ήλιος της, είναι η κάθετη δύναμη που ανυψώνει τον άνθρωπο σε ορεσίβιες υψηλές του Ολύμπου κορυφές … στο ζενίθ της ακτινοβολίας του. Προχωρών μετά τον Ζυγό, την Ζυγαριά και την Κρίση του, σε δύσβατα μονοπάτια πυριφλεγούς συνείδησης ….αυτόφωτης.
Μεταφέρων την ύλη των εύφορων πεδιάδων σε μετουσιώσεις της συντελεσμένης πραγματικότητας …. Ως χαρμόσυμο μήνυμα ευδοκίας.
Αυτό … της εμπειρίας του Πνεύματος της Περιπέτειας του και της Επιστροφής του…
Νόμιμο κτήμα ,απόκτημα της οντολογικής περιουσίας του ανθρώπου.
Δικαιωματικά πλέον του ανήκει!

Που:
ΕΔΩ!
Δέον,
Αν δεν αποδοθεί Δικαιοσύνη, η Γη να μη ξαναβγάλει χορτάρι,
Ο άνεμος να κοπάσει να λιγοστέψει,
Τα νερά να πάψουν να τρέχουν,
Ο Ήλιος να μην ανατείλει ξανά,
Τα αστέρια να σβήσουν,
Η Σελήνη …να αποχωρήσει.
Όλος ο κόσμος ,
Σε μια ηφαιστειακή έκρηξη …πυροτέχνημα αλουργίδας
ξυπόλητος κόσμιος πρίγκιπας
της αμπώτιδος,
στα κοσμικά ρεύματα να βυθισθεί ξανά.

Αυτή είναι η Ετυμηγορία των Πολεμιστών
Στην Δίκη των Αστεριών!
Φτάνει πια με αυτή την αδικία…του αντινού
και με το παράλογο της αδικίας ενός παρασιτικού ιού.

"Θέμις" θα πει... ίσταται πάνω απ' όλα

Πηγή

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Περί Αρτέμιδος


Η προσευχή της Πηνελόπης
στην κόρη του Διός και αδελφή του Απόλλωνος
…γλυκοχαράζοντας η ροδοδάκτυλη αυγούλα!

Σε Υ Οδύσσειας Επιλογή

ὣς φάτο, καί ῥά οἱ ὕπνον ἐπὶ βλεφάροισιν ἔχευεν,
αὐτὴ δ' ἂψ ἐς Ὄλυμπον ἀπέστιχε δῖα θεάων.
εὖτε τὸν ὕπνος ἔμαρπτε, λύων μελεδήματα θυμοῦ,
λυσιμελής, ἄλοχος δ' ἄρ' ἐπέγρετο κεδνὰ ἰδυῖα,
κλαῖεν δ' ἐν λέκτροισι καθεζομένη μαλακοῖσιν.
αὐτὰρ ἐπεὶ κλαίουσα κορέσσατο ὃν κατὰ θυμόν,
Ἀρτέμιδι πρώτιστον ἐπεύξατο δῖα γυναικῶν· 60

"Ἄρτεμι, πότνα θεά, θύγατερ Διός, αἴθε μοι ἤδη
ἰὸν ἐνὶ στήθεσσι βαλοῦσ' ἐκ θυμὸν ἕλοιο
αὐτίκα νῦν, ἢ ἔπειτά μ' ἀναρπάξασα θύελλα
οἴχοιτο προφέρουσα κατ' ἠερόεντα κέλευθα,
ἐν προχοῇς δὲ βάλοι ἀψοῤῥόου Ὠκεανοῖο.
ὡς δ' ὅτε Πανδαρέου κούρας ἀνέλοντο θύελλαι·
τῇσι τοκῆας μὲν φθεῖσαν θεοί, αἱ δ' ἐλίποντο
ὀρφαναὶ ἐν μεγάροισι, κόμισσε δὲ δῖ' Ἀφροδίτη
τυρῷ καὶ μέλιτι γλυκερῷ καὶ ἡδέϊ οἴνῳ·
Ἥρη δ' αὐτῇσιν περὶ πασέων δῶκε γυναικῶν 70
εἶδος καὶ πινυτήν, μῆκος δ' ἔπορ' Ἄρτεμις ἁγνή,
ἔργα δ' Ἀθηναίη δέδαε κλυτὰ ἐργάζεσθαι.
εὖτ' Ἀφροδίτη δῖα προσέστιχε μακρὸν Ὄλυμπον,
κούρῃσ' αἰτήσουσα τέλος θαλεροῖο γάμοιο,
ἐς Δία τερπικέραυνον, - ὁ γάρ τ' ἐῢ οἶδεν ἅπαντα,
μοῖράν τ' ἀμμορίην τε καταθνητῶν ἀνθρώπων, -
τόφρα δὲ τὰς κούρας Ἅρπυιαι ἀνηρέψαντο
καί ῥ' ἔδοσαν στυγερῇσιν Ἐρινύσιν ἀμφιπολεύειν·
ὣς ἔμ' ἀϊστώσειαν Ὀλύμπια δώματ' ἔχοντες,
ἠέ μ' ἐϋπλόκαμος βάλοι Ἄρτεμις, ὄφρ' Ὀδυσῆα 80
ὀσσομένη καὶ γαῖαν ὕπο στυγερὴν ἀφικοίμην,
μηδέ τι χείρονος ἀνδρὸς ἐϋφραίνοιμι νόημα.
ἀλλὰ τὸ μὲν καὶ ἀνεκτὸν ἔχει κακόν, ὁππότε κέν τις
ἤματα μὲν κλαίῃ, πυκινῶς ἀκαχήμενος ἦτορ,
νύκτας δ' ὕπνος ἔχῃσιν, - ὁ γάρ τ' ἐπέλησεν ἁπάντων,
ἐσθλῶν ἠδὲ κακῶν, ἐπεὶ ἂρ βλέφαρ' ἀμφικαλύψῃ· -
αὐτὰρ ἐμοὶ καὶ ὀνείρατ' ἐπέσσευεν κακὰ δαίμων.
τῇδε γὰρ αὖ μοι νυκτὶ παρέδραθεν εἴκελος αὐτῷ,
τοῖος ἐὼν, οἷος ᾖεν ἅμα στρατῷ· αὐτὰρ ἐμὸν κῆρ
χαῖρ', ἐπεὶ οὐκ ἐφάμην ὄναρ ἔμμεναι, ἀλλ' ὕπαρ ἤδη." 90

υ Οδύσσειας

Αυτά είπε, κι ύπνο τού ‘χυσε πάς στα ματόφυλλά του,
55 και τότες ξανανέβηκε στον Όλυμπο η Παλλάδα.
Κι ο ύπνος εκείνον έπιανε και τού ‘παιρνε τις ένννιες·
μα η πολυστοχαζούμενη γυναίκα του ξυπνούσε,
και κάθιζε στο μαλακό κλινάρι και θρηνούσε.
Κι αφού η καρδιά της χόρτασε τα δάκρυα και το κλάμα,
60 πρώτα στην Άρτεμη η λαμπρή γυναίκα προσευκιέται·
«Χαριτωμένη μου Άρτεμη, κόρη του Δία, μακάρι
να μ’ έτρωγε η σαΐτα σου χτυπώντας μου τα στήθη,
για ας μ’ άρπαζε ολοάξαφνα κι ας μ’ έφερνε ανεμούρα
στ’ αχνά περάσματα, απ’ εκεί στο ρέμα να με ρίξη
που καταπίσω τρέχοντας ο Ωκεανός προβάλλει.
65 Και σαν που άνεμοι πήρανε τις κόρες του Παντάρου,
που τις αφήκαν οι θεοί πεντάρφανες, πανέρμες,
κι η Αφροδίτη πήρε τις και γλυκανάθρεψέ τις
με το κρασί, με το τυρί, με το γλυκό το μέλι,
70 κι η Ήρα γνώση κι ομορφιά τις χάρισε περίσσια,
η Άρτεμη τ’ ανάστημα, κι η Αθηνά την τέχνη
τις έμαθε να φτιάνουνε κάθε δουλειά πιδέξια,
κι η Αφροδίτη στις κορφές ως ν’ ανεβή του Ολύμπου,
το Δία το βροντόχαρο για να παρακαλέση,—
75 γιατί όλα τα κατέχει αυτός, και κάθε ανθρώπου ξέρει
τη μοίρα και την αμοιριά,—να δώση στις κοπέλες
του γάμου τις λαμπρές χαρές, τρέξαν οι Άρπυιες τότες,
κι αρπάξανε τις κοπελιές, στις μαύρες Ερινύες
τις φέραν και τις δώσανε, για να τις έχουν σκλάβες·
80 έτσι ας μ’ αφάνιζαν οι θεοί οι αθάνατοι κι εμένα,
κι ας με βαρούσε η Άρτεμη, που το Δυσσέα στο νου μου
θωρώντας, στου Άδη τα φριχτά να κατεβώ λημέρια,
και μήτε ανθρώπου ταπεινού ψυχή να μη γλυκάνω.
Όμως κι εκείνο υποφερτό· με κλάματα ολημέρα
να λυώνης κι όμως το βραδύ να σε σκεπάζη ο ύπνος,
85 που πέφτει στα ματόφυλλα, και μονομιάς τα πάντα,
και τα καλά και τα κακά στη λησμοσύνη ρίχτει·
μα εμένα ως και ονείρατα κακά μου στέλνει η μοίρα.
Και πάλε ετούτη τη νυχτιά κάποιος στο πλάγι μου ήταν,
που τού ‘μοιαζε σαν που ήτανε με το στρατό σαν κίνα,
90 και χαίρομουν, τι αληθινό, κι όχι όνειρο το θάρρουν.»


Αυτά είπε, κι η χρυσόθρονη φάνη στη γης Αυγούλα.

....ὣς ἔφατ', αὐτίκα δὲ χρυσόθρονος ἤλυθεν Ἠώς.

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Ο Ονειρευτής του Απείρου


Της Σοφίας της Γνώσης και της Ελευθερίας
....στην άκρη του Ονείρου

Η αβάσταχτη γοητεία του… Όμήρου.

Ό μηρος:

Ο κυρίαρχος της Πρόθεσης.
Ήταν τυφλός;
Τι είδους «όραση» είχε ο Όμηρος;

Ο Όμηρος έβλεπε με τα μάτια κλειστά, γιατί διέθετε εσωτερική όραση, χωρίς εξωτερικά προγράμματα, μετάφρασης και… παράφρασης.
Έβλεπε άμεσα την ενέργεια όπως ρέει στο σύμπαν ,γι αυτό και έβλεπε παρά πολύ καλά και αλάνθαστα .
Είχε φροντίσει να πιάσει το Λιοντάρι της Νεμέας και να κλείσει τις εξόδους διαφυγής του.
Ο μεγαλύτερος ποιητής του κόσμου, είναι και ο μεγαλύτερος πολεμιστής του κόσμου.

Ένας πολεμιστής τρίτης προσοχής, που έφθασε μέχρι την Πηγή, κάνοντας όλο το ταξίδι.
Πήρε εκεί και αιχμαλώτισε την Πρόθεση.
Έγινε Ένα, με αυτήν.
Η Πρόθεση δημιουργεί τον Κόσμο και ο Όμηρος έγινε κυρίαρχος της.
Οι Εντολές της Πηγής, έγιναν Εντολές του και, οι Εντολές του, έφτιαξαν τις Ομηρικές Ιστορίες.
Τα Ομηρικά Έπη, είναι η «μη πράξη» του Όμηρου.
Έγιναν …Μύθοι!
Ιστορίες για παιδιά!!.
Μ’αυτο τον τρόπο, διαδόθηκαν και διασώθηκαν κάτω από την «μύτη» της εκάστοτε εξουσίας, μιλώντας στους ανθρώπους, όπως ακριβώς είναι . ..οι άνθρωποι.
Φοβισμένα παιδιά, που έχουν χαθεί στο «απαγορευμένο» δάσος!
Σκηνοθέτησε αριστοτεχνικά την μεγαλύτερη ταινία όλων των εποχών, τα Ομηρικά Έπη…
και την ανεβάζει, με καταπληκτική μαεστρία στην μεγάλη Σκηνή του κόσμου.

Έκτοτε, όλοι παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα την εξέλιξη της ιστορίας.
Έκτοτε, όλοι και όλα κινούνται, γύρω από τον κεντρικό άξονα της Πρόθεσης του.
Σκιαγραφεί , καταγράφει και προβλέπει κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά και αντίδραση, με καταπληκτική ακρίβεια, άριστος γνωστής της ανθρώπινης φύσης και ψυχολογίας.
Τίποτε δεν διαφεύγει από την διεισδυτική του ματιά.
Οποιοδήποτε γεγονός, χαρακτήρας πρόσωπο είναι καταγραμμένο στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια και αναλύεται βαθιά.
Αυθεντία, στο χειρισμό της ελεγχόμενης τρέλας, σβήνει όλα τα ίχνη του και διαγράφει την προσωπική του ιστορία.
Γίνεται ο ίδιος η Ιστορία!.
Όλα γύρω από αυτόν ,αλλά τίποτα …σίγουρο γι’αυτόν.

Καταπληκτικός Ονειρευτής!
Ονειρεύτηκε ένα Όνειρο για τον άνθρωπο και το πραγματοποιεί σταδιακά σε 12 Κεφαλαίες Πράξεις.
Σε 12 μεγάλες χρονικές περιόδους εξελίσσει την Συνείδηση , προσθέτοντας κάθε φορά αρχέτυπα και διεργασίες στο συλλογικό και προσωπικό υποσυνείδητο.
Εξερευνά το Άγνωστο σ’ολο το εύρος του, το φωτίζει και το φέρνει στην επιφάνεια του Γνωστού, διαχρονικός και αξεπέραστος.
Είναι η ποίηση, η μαγεία ,η τέχνη, η φιλοσοφία, η επιστήμη, ο πόλεμος, η στρατηγική του πολέμου, , η ειρήνη, η δικαιοσύνη,η απλότητα, η δύναμη, η χάρη, η Μούσα.
Είναι ο ρεαλισμός, ο ρομαντισμός, η περιπέτεια, η χαρά, η λύπη, το Όνειρο.
Είναι άντρας, ο πολεμιστής, ο στρατιώτης, ο στρατηγός, η γυναίκα, η σοφία , το παιδί ,η περιέργεια, η δημιουργία, το ταξίδι της ανθρωπότητας στο χωροχρόνο.
Ο Όμηρος είναι …η αβάσταχτη γοητεία!
Η παρουσία του εθιστική.
Κάθε επαφή μαζί του, οδηγεί σ’ενα ¨Ερωτα μεγάλο… για την Γνώση.
Ο Όμηρος και οι επίλεκτοι πρωταγωνιστές του είναι ο Ελληνισμός!

Ο Ελληνισμός, που σ’ολα τα μήκη και τα πλάτη της γης αγκαλιάζει τα πάντα.
Τον κόσμο, τον κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από το χρώμα του, την φυλή ,την θρησκεία του ,αρκεί ,να προσπαθεί να σταθεί όρθιος στα πόδια του.

Ο Όμηρος είναι Όλον, το Α και το Ω!

Από το Άλφα έως το Ωμέγα ,ο μεγάλος ονειροπόλος της Γνώσης φτιάχνει τον Ολοκληρωμένο, Οικουμενικό, Παγκόσμιο Άνθρωπο, τον Έλληνα!

Πηγή

Ο Ποιητής των Ελλήνων

Περί Ομήρου

Sappho Sings for Homer

Charles Nicholas Rafael Lafond, Sappho Sings for Homer, 1824

Τραγουδώντας στα μονοπάτια του Ποιητή

...«αυτός “είναι” ο θείος Όμηρος, που κόσμησε με τον ωραίο λόγο της σοφία του όλη την υπερήφανη Ελλάδα, κι εξόχως τους Αργείους που τη θεοτείχιστη Τροία πόρθησαν, ρίχνοντας ποινή για την ξκαλλίκομη/καλλίπλόκαμος Ελλένη. - θεῖος Ὅμηρος ὅδ᾽ ἐστὶν ὃς Ἑλλάδα τὴν μεγάλαυχον πᾶσαν ἐκόσμησεν καλλιεπεῖ σοφίῃ, ἔξοχα δ᾽ Ἀργεΐους, οἳ τὴν θεοτείχεα Τροίην ἤρειψαν ποινὴν ἠυκόμου Ἑλένης»
( Περί Ομήρου και Ησιόδου του γένους και αγώνος αυτών, σ. 309 - 313). Ο πρώτος πλάστης του ολυμπιακού κόσμου των Ελλήνων, ο άνθρωπος που έδωσε στον κόσμο όχι την απλή επίφαση, αλλά το κυριολεκτικό νόημα του κόσμου των θεών. Με τον Όμηρο η αρμονία και η μακαριστή τάξη του Ολύμπου συγκατέβηκε στην χώρα των θνητών.

Πηγή


Calliope

Calliope, the Greek Muse of epic poetry,
holds a copy of Homer’s Odyssey.
(Simon Vouet, Les Muses Uranie et Calliope, c. 1634)

....το Ιστορικό Κλέος των Ομηρικών Επών

Νοητική αφιέρωση στον Όμηρο, τον μέγα ουρανού και Θεών Ιεροφάντη που τις άβατες και κεκλεισμένες για τις ανθρώπινες ψυχές ατραπούς προς τον ουρανό άνοιξε !!!