Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Αναζητώντας τον Τηλέμαχο


The Sorrow of Telemachus

Angelica Kauffmann

Helen Recognising Telemachus, Son of Odysseus 1795 

Lagrenee Jean-Jac

β Οδύσσειας
Ἦμος δ' ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
ὤρνυτ' ἄρ' ἐξ εὐνῆφιν Ὀδυσσῆος φίλος υἱός,
εἵματα ἑσσάμενος, περὶ δὲ ξίφος ὀξὺ θέτ' ὤμῳ,
ποσσὶ δ' ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,
βῆ δ' ἴμεν ἐκ θαλάμοιο θεῷ ἐναλίγκιος ἄντην.
αἶψα δὲ κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κέλευσε
κηρύσσειν ἀγορήνδε κάρη κομόωντας Ἀχαιούς.
οἱ μὲν ἐκήρυσσον, τοὶ δ' ἠγείροντο μάλ' ὦκα.
αὐτὰρ ἐπεί ῥ' ἤγερθεν ὁμηγερέες τ' ἐγένοντο,
βῆ ῥ' ἴμεν εἰς ἀγορήν, παλάμῃ δ' ἔχε χάλκεον ἔγχος,        10
οὐκ οἶος, ἅμα τῷ γε δύω κύνες ἀργοὶ ἕποντο.
θεσπεσίην δ' ἄρα τῷ γε χάριν κατέχευεν Ἀθήνη·
τὸν δ' ἄρα πάντες λαοὶ ἐπερχόμενον θηεῦντο.
ἕζετο δ' ἐν πατρὸς θώκῳ, εἶξαν δὲ γέροντες.

   Penelope Unraveling Her Web While Telemachus Is Sleeping

Joseph Wright of Derby


Η επιστροφή του Τηλέμαχου, Anjelica Kauffmann, 1768

 

Telemachus and Mentor

by Josef Bartholomeus Vieillevoye

.....με το πλοίο του Νοήμονα,

του γιού του Φρονίου

στο ταξίδι της Σύγχρονης Τηλεμαχείας.

Ποιος είναι ο Τηλέμαχος;

Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Περί Χελιδονιού

















χ  Οδύσσειας

ὣς φάτ', Ἀθηναίη δὲ χολώσατο κηρόθι μᾶλλον,
νείκεσσεν δ' Ὀδυσῆα χολωτοῖσιν ἐπέεσσιν·

"οὐκέτι σοί γ', Ὀδυσεῦ, μένος ἔμπεδον οὐδέ τις ἀλκή,
οἵη ὅτ' ἀμφ' Ἑλένῃ λευκωλένῳ εὐπατερείῃ
εἰνάετες Τρώεσσιν ἐμάρναο νωλεμὲς αἰεί,
πολλοὺς δ' ἄνδρας ἔπεφνες ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι,
σῇ δ' ἥλω βουλῇ Πριάμου πόλις εὐρυάγυια.        230
πῶς δὴ νῦν, ὅτε σόν γε δόμον καὶ κτήμαθ' ἱκάνεις,
ἄντα μνηστήρων ὀλοφύρεαι ἄλκιμος εἶναι;
ἀλλ' ἄγε δεῦρο, πέπον, παρ' ἔμ' ἵστασο καὶ ἴδε ἔργον,
ὄφρ' εἰδῇς, οἷός τοι ἐν ἀνδράσι δυσμενέεσσι
Μέντωρ Ἀλκιμίδης εὐεργεσίας ἀποτίνειν."

ἦ ῥα, καὶ οὔ πω πάγχυ δίδου ἑτεραλκέα νίκην,
ἀλλ' ἔτ' ἄρα σθένεός τε καὶ ἀλκῆς πειρήτιζεν
ἠμὲν Ὀδυσσῆος ἠδ' υἱοῦ κυδαλίμοιο.
αὐτὴ δ' αἰθαλόεντος ἀνὰ μεγάροιο μέλαθρον
ἕζετ' ἀναΐξασα, χελιδόνι εἰκέλη ἄντην.        240

....με χελιδόνι  ομοία πέταξε 
και κάθησε στην μαυροκαπνισμένη  από αιθάλη
στέγη του μέγαρου  παλατιού

Τιτιβίσματα Αθηνάς
 ..... σε πετάγματα Χελιδονιού


Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

Η Κρίση των Μήλων



  

















Angelica Kauffman

Η κρίση του νοήμονος ανθρώπου!
 Ιστορίες δύναμης διάκρισης και γνώσης των Ελλήνων!

Ο Πάρις (στη νέα ελληνική αναφέρεται κάποτε και ως Πάρης), γνωστός και με το όνομα Αλέξανδρος ή Αλάξανδος, ήταν πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας, γιος του Πριάμου, βασιλιά της Τροίας. Ο γνωστότερος μύθος που συνδέεται με τον Πάρι είναι ο σχετικός με την απαγωγή της Ωραίας Ελένης από αυτόν, που προκάλεσε τον Τρωικό Πόλεμο. Προς το τέλος αυτού του πολέμου, ο Πάρις πλήγωσε θανάσιμα στη φτέρνα τον Αχιλλέα με ένα βέλος.

 Η «Κρίση του Πάρι»

Για να τιμήσει τους γάμους του Πηλέα με τη Θέτιδα, ο Δίας, οργάνωσε μια δεξίωση πάνω στον Όλυμπο. Κάλεσε όλους τους θεούς, τις θεές και τους ημιθέους εκτός από την Έριδα, τη θεά της διχόνοιας. Για εκδίκηση, η Έριδα πέταξε ένα χρυσό μήλο που έγραφε πάνω του τη λέξη «καλλίστη» (στη δοτική), δηλαδή «για την ομορφότερη», μέσα στη δεξίωση, προκαλώντας έτσι διένεξη ανάμεσα στις θεές για το ποια εννοούσε το μήλο.
Τελικώς κυρίως διεκδίκησαν το μήλο η Ήρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη. Ζήτησαν από τον Δία να επιλέξει τη μία από αυτές. Ο Δίας, μη μπορώντας να αποφασίσει, επέλεξε τον Πάρι να κρίνει. Συνοδευόμενες από τον Ερμή, οι τρεις θεές πλησίασαν τον Πάρι καθώς έβοσκε τα βόδια του στο βουνό. Αμέσως προσπάθησαν να τον δωροδοκήσουν: Η Ήρα του προσέφερε πολιτική δύναμη για όλη την Ασία και πλούτη. Η Αθηνά, ικανότητα στη μάχη και σοφία. Η Αφροδίτη, τέλος, του προσέφερε την Ωραία Ελένη, την ομορφότερη γυναίκα πάνω στη Γη. Ο Πάρις επέλεξε την Αφροδίτη.
Αλλά η Ελένη ήταν ήδη παντρεμένη με τον βασιλιά Μενέλαο της Σπάρτης, οπότε ο Πάρις θα έπρεπε να την απαγάγει, όπως και έκανε. Σύμφωνα με μία εκδοχή, η Αφροδίτη ενεφύσησε έρωτα στην Ελένη για τον Πάρι, οπότε τον ακολούθησε με τη θέλησή της. Η εκστρατεία των Ελλήνων για να πάρουν πίσω την Ωραία Ελένη υπήρξε η αιτία του Τρωικού Πολέμου: Πράγματι, η Ελένη ήταν διάσημη για την ομορφιά της και είχε πολλούς μνηστήρες, τους γενναιότερους ευγενείς της Ελλάδας. Γι' αυτό, ακολουθώντας συμβουλή του Οδυσσέα, ο πατέρας της ο Τυνδάρεως έβαλε όλους τους μνηστήρες να ορκισθούν ότι θα υπερασπίζονταν τον μελλοντικό γάμο της Ελένης, όποιος και αν ήταν ο σύζυγός της. Μόλις λοιπόν η Ελένη έφυγε με τον Πάρι στην Τροία, ο Μενέλαος υπενθύμισε αυτό τον όρκο.

Στην Ιλιάδα, ο Πάρις εμφανίζεται ως μάλλον αγύμναστος και όχι πολύ γενναίος πολεμιστής. Ο αδελφός του ο Έκτορας του ασκούσε συχνά κριτική, την οποία παραδέχεται ευχαρίστως ο Πάρις. Το ότι προτιμούσε τη χρήση του τόξου ως όπλου τονίζει αυτό το γεγονός. Δεν ακολουθεί τον «κώδικα τιμής» των άλλων ηρώων και στο τέλος χτυπά τον Αχιλλέα πισώπλατα.
Στην αρχή του πολέμου ο Πάρις κι ο Μενέλαος είχαν μονομαχήσει σε μια προσπάθεια να τελειώσει ο πόλεμος χωρίς παραπέρα αιματοχυσία. Ο Μενέλαος νίκησε εύκολα τον Πάρι, αλλά η Αφροδίτη τον πήρε μακριά με υπερφυσικό τρόπο προτού να μπορέσει ο Μενέλαος να φέρει σε τέλος τη μονομαχία. Ο Πάρις επέστρεψε στο υπνοδωμάτιό του, όπου η θεά υποχρέωσε την Ελένη να είναι στη διάθεσή του.
Η δεύτερη φορά του Πάρι στη μάχη είναι επίσης άδοξη: αντί να αντιμετωπίσει τον Διομήδη σε μάχη σώμα με σώμα, τον πληγώνει με ένα βέλος στο πόδι. Ο Διομήδης τον προκαλεί να πολεμήσει παρά την πληγή του, αλλά ο Πάρις απομακρύνεται.
Προς το τέλος αυτού του πολέμου, η παράδοση λέει πως ο Πάρις πλήγωσε θανάσιμα στη φτέρνα τον Αχιλλέα με ένα βέλος. Ωστόσο, πολλές αναφορές αποδίνουν τον θάνατο του Αχιλλέα σε βέλος καθοδηγούμενο από τον θεό Απόλλωνα.
Στο τέλος του πολέμου ο Πάρις τραυματίσθηκε θανάσιμα από τον Φιλοκτήτη. Τότε η Ελένη πήγε στο όρος Ίδη να ικετεύσει την Οινώνη να τον γιατρέψει. Η Οινώνη αρνήθηκε και η Ελένη επέστρεψε στην Τροία, όπου ο Πάρις πέθανε την ίδια μέρα. Παρά την άρνησή της μέσα στον θυμό της, η Οινώνη αγαπούσε ακόμα τον Πάρι, κι έτσι όταν άκουσε για την κηδεία του έτρεξε στην Τροία και έπεσε μέσα στη νεκρική του πυρά.
Μετά τον θάνατο του Πάρι, ο αδελφός του Δηίφοβος παντρεύτηκε την Ωραία Ελένη, μέχρι που ο Μενέλαος τον σκότωσε όταν μπήκε στην Τροία κατά την άλωσή της.

Γιατί ο Πάρης είχε δύο ονόματα και αναφέρεται ως Αλέξανδρος από τον Όμηρο;
Γιατί ο Διομήδης πληγώνει δύο θεούς την Αφροδίτη και τον Άρη με την βοήθεια της Αθηνάς;
Γιατί ο Αινείας ο γιος της Αφροδίτης έκτισε την νέα Τροία κοντά στο Βατικανό της Δυτικής Ρώμης;
Γιατί το Πατριαρχείο υπογράφει ακόμη και σήμερα  ως Ανατολική νέα Ρώμη;
Γιατί ο Αλέξανδρος εκστράτευσε Ανατολικά και θυσίασε στον τάφο του Αχιλλέα;
Ποιοι είναι οι Τρώες και ποιοι οι Αχαιοί;
Τι σημαίνει Τροία και πότε πως και που γίνεται ο Τρωικός Πόλεμος;

Πως κρίνονται οι θεοί; 

Η Διάκριση της Κρίσεως






















 Judgement of Paris - Alphonse Mucha


Η Επιστροφή της Κόρης

























στις .... Διηγήσεις των Θεών

Demeter rejoiced, for her daughter was by her side,

 illustration from The Story of Greece

 by Mary Macgregor, 1st edition (1913)

...από το βασίλειο του Πλούτωνος

στην Γαία, Ρέα, Δήμητρα

  η Άνοδος από τον Άδη

της Ψυχής Περσεφόνης!

Ιστορίες των Ελλήνων

..από το Βιβλίο της Γέννησης του Σύμπαντος

του Κόσμου και του Ανθρώπου

 

Μαγικές ασκήσεις για… την Δήμητρα

Κυριακή 15 Απριλίου 2012

Η Ενθύμησις του Έρωτος















και η Αγάπη μιας κοιμισμένης βασιλοπούλας!
Βγήκα στο κήπο.
Ένα πρωινό γλυκοχάραζε ντυμένο σε απαλές πορφυροχρυσογάλαζες πινελιές χρωμάτων.
Τα πουλιά κελαηδούσαν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου πολλά τραγούδια και ένα πανέμορφο λουλούδι ήταν στην μέση του κήπου ευωδιαστό και ζηλευτό.
Έσκυψα να το μυρίσω.
Οι μέλισσες ήρθαν κοντά μου και τα χελιδόνια κουβαλήσανε ένα ιπτάμενο χαλί,
που το ξαπλώσανε στα πόδια μου και γύρω μου
οι πεταλούδες αποφάσισαν να συνεδριάσουν για το θέμα
και να οργανώσουν ένα συμπόσιο.
Το χαλί ήταν λευκό και
Έγραφε με γαλάζια γράμματα:
Το συμπόσιο του Έρωτα!
Η συζήτηση αρχίζει με τον λόγο του Φαίδρου, που υποστηρίζει, ότι ο Έρωτας είναι ένας από τις αρχαιότερες θεότητες. Ενώ ένας πιστός φίλος είναι η μεγαλύτερη ευτυχία, ο έρωτας είναι αυτός που μας κάνει να κάνουμε τις ηρωικότερες πράξεις.
Ο Παυσανίας φέρνει τον έρωτα σε σχέση με την θεά Αφροδίτη, και υποστηρίζει ότι όπως η Αφροδίτη έχει δύο φύσεις, την ανθρώπινη και την θεϊκή, έτσι και ο έρωτας έχει δύο μορφές. Ο σαρκικός έρωτας αποσκοπεί στην απλή ικανοποίηση, ενώ με ο ανώτερος έρωτας επιφέρει την παντοτινή ένωση με τον αγαπημένο ή την αγαπημένη.
Ο γιατρός Ερυξίμαχος από ιατρικής άποψης βλέπει τον έρωτα σαν μια συγκυρία τεσσάρων ερωτικών δυνάμεων που κατοικούν μέσα στο ανθρώπινο σώμα: η ζέστη, το κρύο, η πίκρα και η γλύκα.
Ο Αριστοφάνης επιχειρεί να αποδείξει την δύναμη του έρωτα με τον μύθο των σφαιρικών ανθρώπων, που ήταν ερμαφρόδιτοι. Είχαν τόσο μεγάλη δύναμη, που οι θεοί τους έκοψαν στην μέση και από τότε το ένα μισό αναζητάει το άλλο.
Ο Αγάθων με μεγάλη ρητορική ικανότητα και με την βοήθεια λογικών αποδείξεων λέει πως ο έρωτας είναι ένας θεός που είναι αιώνια νεαρός, τρυφερός, πανέμορφος, δίκαιος, σώφρων, τολμηρός και σοφός. Προς τιμή του τραγουδάει και έναν ύμνο.
Εκείνη την στιγμή παρουσιάζεται ο Σωκράτης, ο οποίος λέει ότι δεν ξέρει να πει τίποτα. Η ιέρεια Διοτίμα όμως του ανέθεσε να μεταφέρει ότι ο έρωτας είναι ένας δαίμονας, που μεσολαβεί μεταξύ των θνητών και των αθανάτων.
Ξαφνικά εμφανίζεται ο Αλκιβιάδης, πολύ μεθυσμένος και με την μορφή ενός Διόνυσου. Όλοι οι παρευρισκόμενοι θέλουν να τους κάνει παρέα, αλλά ο Αλκιβιάδης στρέφεται μόνο στον Σωκράτη και τον επαινεί.
Η συζήτηση συνεχίζεται όλη τη νύχτα, και με άφθονο φαγητό και κρασί. Μόνον ο Σωκράτης παραμένει νηφάλιος, αν και πίνει περισσότερο από τους άλλους. Την επόμενη μέρα θα ξεκινήσει πρωί-πρωί για να κάνει τις καθημερινές του απασχολίες, μαζί με τον μαθητή του, τον Αριστόδεμο.
Και ποιοί είναι τότε οι φιλοσοφούντες, Διοτίμα” ρώτησα εγώ “αφού δεν είναι μήτε οι σοφοί μήτε οι μωροί;”
“Μα αυτό επιτέλους” είπε “είναι και σ’ ένα παιδί φανερό: ακριβώς όσοι ευρίσκονται στο μέσον αυτών των δύο. Μεταξύ αυτών θα πρέπει να είναι και ο Έρως. Γιατί η σοφία ανήκει φυσικά στα ωραιότερα πράγματα. Ο Έρως είναι έρως προς το ωραίο. Κατ’ ανάγκην άρα ο Έρως είναι φιλόσοφος, και σαν φιλόσοφος που είναι, βρίσκεται μεταξύ της σοφίας και της μωρίας. Οφείλεται δε και τούτο στην καταγωγή του. Επειδή είναι από πατέρα μεν σοφό και πολυμήχανο, από μητέρα δε αμήχανο και όχι σοφή. Αυτή λοιπόν είναι, αγαπητέ Σωκράτη, η φύση του δαίμονος. Αυτό δε που συ εξέλαβες σαν Έρωτα – δεν είναι διόλου παράξενο αυτό που σου συνέβη. Εξέλαβες, υποθέτω (και το συμπεραίνω απ’ όσα λες), το αντικείμενο του έρωτος ως Έρωτα, όχι το υποκείμενο. Έτσι λοιπόν, νομίζω, αντίκρυζες τον Έρωτα σαν κάτι πανέμορφο. Γιατί όντως το αντικείμενο του έρωτα είναι ωραίο, τρυφερό, τέλειο, αξιομακάριστο. Το υποκείμενο όμως του έρωτα έχει διαφορετική εμφάνιση, όπως εγώ σου την περιέγραψα”.
 Εγώ τότε είπα:
“Πολύ καλά, ξένη, έχεις δίκιο. Έτσι που είναι ο Έρως, ποια χρησιμότητα έχει για τους ανθρώπους;”
“Αυτό ακριβώς” είπε “Σωκράτη, θα προσπαθήσω τώρα να σου αναπτύξω. Ο Έρως λοιπόν, είπαμε, είναι τέτοιας φύσεως και τέτοιας καταγωγής, στρέφεται δε, κατά τον ισχυρισμό σου, προς τα ωραία. Αν μας ρωτούσε όμως κάποιος: Υπό ποίαν έννοια στρέφεται ο Έρως προς τα ωραία, Σωκράτη και Διοτίμα; – ή μάλλον με μεγαλύτερη σαφήνεια, ως εξής: Αγαπά ο ερωτευμένος τα ωραία. Τι κυρίως αγαπά;”
“Να γίνουν δικά του” είπα τότε εγώ.
“Εντούτοις η απάντησή σου” είπε “χρειάζεται ακόμη ένα παρόμοιο ερώτημα: Τι θα κερδίσει εκείνος που θ’ αποκτήσει τα ωραία;”
Της είπα ότι δεν είχα πλέον τόσο πρόχειρη απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα.
“Καλά” είπε. “Υπόθεσε τώρα, ότι επιφέρει μία τροποποίηση και θέτει αντί του ωραίου το αγαθό, και σ’ ερωτά: Απάντησέ μου, Σωκράτη: αγαπά ο ερωτευμένος τ’ αγαθά. Τι κυρίως αγαπά;”
“Να γίνουν δικά του” είπα εγώ.
“Και τι έχει να κερδίσει εκείνος που θα γίνουν δικά του τ’ αγαθά;”
“Σε αυτό μου είν’ ευκολώτερο να βρω απάντηση είπα. “Θα γίνει ευτυχισμένος”.
“Πράγματι” προσέθεσε “με την κατοχή των αγαθών είναι ευτυχισμένοι οι ευτυχισμένοι, ούτε είν’ ανάγκη να ρωτήσουμε περαιτέρω: για ποιο σκοπό θέλει να είναι ευτυχισμένος όποιος το θέλει; Τουναντίον η απάντησή μας παρουσιάζεται σαν τελειωτική”.
“Αλήθεια είναι” είπα εγώ.
“Αυτή τώρα τη θέληση και τον έρωτα τούτον θεωρείς πως είναι κοινά σε όλους, όλοι δηλαδή θέλουν να έχουν παντοτινά στην κατοχή τους τ’ αγαθά; ή πως αλλιώς το φαντάζεσαι;”
“Έτσι ακριβώς” είπα εγώ. “Ότι είναι σε όλους κοινό”.
“Γιατί τότε, Σωκράτη”, είπε “δεν λέμε για όλους ότι έχουν έρωτα, αφού όλοι έχουν τον έρωτα των ίδιων πραγμάτων και παντοτινά, μόνον λέμε ορισμένα πρόσωπα πως έχουν έρωτα, και άλλα πάλι όχι;”
“Εκπλήσσομαι” είπα “και εγώ”.
“Αλλά δεν πρέπει” είπε “να εκπλήσσεσαι. Απλούστατα έχουμε αποχωρίσει προφανώς από τον έρωτα ορισμένο είδος αυτού, και αυτό ονομάζουμε έρωτα, αποδίδοντες σ’ αυτό την ονομασία του συνόλου ενώ για τα υπόλοιπα είδη μεταχειριζόμαστε άλλες ονομασίες”.
“Κανένα παράδειγμα;” είπα εγώ.
“Να ένα. Γνωρίζεις ότι ποίησις είναι κάτι γενικό κάθε αιτία μεταβάσεως οποιουδήποτε πράγματος από την ανυπαρξία στην ύπαρξη είναι ποίησις, επομένως και οι εργασίες οι υπαγόμενες σε όλες τις τέχνες είναι είδη ποιήσεως, και οι ενεργούντες αυτές είναι όλοι ποιητές”.
“Αληθινά”.
“Μολαταύτα” είπε “δεν ονομάζονται, καθώς γνωρίζεις ποιητές, αλλά φέρουν διάφορα ονόματα, χώρισαν δε από την γενική έννοια ποίησις ένα μέρος, το ασχολούμενο με τη μουσική και τους στίχους, και τούτο αποκαλούν με τ’ όνομα του συνόλου. Πράγματι ποίηση ονομάζεται αυτό και μόνον, και ποιητές οι καλλιεργούντες αυτό το τμήμα της ποίησης”.
“Σωστά μιλάς” είπα.
“Το ίδιο λοιπόν και με τον έρωτα. Υπό την καθολική του σημασία, κάθε πόθος των αγαθών και της ευδαιμονίας είναι ο μεγαλώτατος και δολοπλόκος Έρωτας κάθε ανθρώπου. Αλλ’ όμως για τα πρόσωπα μεν που επιδίδονται σ’ αυτόν κατά διαφόρους άλλους τρόπους, είτε με οικονομικές ενασχολήσεις, είτε με το πάθος τους προς τον αθλητισμό ή προς την επιστήμη, για όλα αυτά δεν λέμε ούτε πως ερωτεύονται ούτε πως είν’ εραστές. Αντιθέτως όσοι ακολουθούν και καλλιεργούν με ζήλο ορισμένο είδος αυτού, λαμβάνουν το όνομα του όλου, έρως και εράν και ερασταί
“Καταντά να είναι σωστά” είπα εγώ “όσα λέγεις”.
“Βέβαια υποστηρίζουν ορισμένη άποψη” είπε “κατά την οποία ερωτευμένοι είναι όσοι ζητούν να βρουν το ήμισύ τους. Η γνώμη μου όμως είναι, φίλε μου, ότι του έρωτα το αντικείμενο ούτε το ήμισυ είναι ούτε το όλον, αν ίσως τούτο δεν είναι αγαθό. Απόδειξη, ότι οι άνθρωποι από τον ίδιο τον εαυτό τους και πόδια και χέρια δέχονται ν’ αποκοπούν, αν τύχει και πεισθούν ότι τα μέλη τους είναι βλαβερά. Γιατί δεν προσκολλάται, νομίζω, στα μέρη του εγώ του ο καθένας, παρά μόνο εφ’ όσον το αγαθό αποκαλεί δικό του και μέρος του εγώ του, ξένο δε το κακό. Γιατί εκείνο, προς το οποίο στρέφεται ο έρως των ανθρώπων, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αγαθό. Μήπως έχεις αντίθετη γνώμη;”
“Μα τον θεό” είπα “εγώ όχι”.
“Είναι όμως άραγε σωστό” είπε “να λέμε απλά έτσι, ότι ο άνθρωπος έχει έρωτα προς τ’ αγαθό;”
“Ναι” είπα.
“Καλά, και δεν πρέπει να προσθέσουμε” είπε “ότι και προς την κατοχή του αγαθού έχει έρωτα;”
“Να το προσθέσουμε”.
“Αλλά μήπως όχι προς την κατοχή απλώς, αλλά και προς την παντοτινή κατοχή;”
“Και τούτο να προστεθεί”.
“Είναι λοιπόν περιληπτικά” είπε “του έρωτα αντικείμενο η παντοτινή του αγαθού κατοχή”.
“Έχεις απόλυτο δίκιο” είπα.
25. “Δεδομένου λοιπόν, ότι ο έρως στρέφεται πάντοτε προς αυτό” είπε “με ποιον τρόπο και με ποια ενέργεια πρέπει να το επιδιώκουν εκείνοι, των οποίων ο ζήλος και η επιμονή θα μπορούσε ν’ αποκληθεί έρωτας; Τι να είναι το έργο αυτό; Μπορείς να μου απαντήσεις;”
“Μα δεν θα ήμουν τότε” είπα εγώ “θαυμαστής της σοφίας σου, Διοτίμα, ούτε θα φοιτούσα κοντά σου να πάρω μαθήματα σ’ αυτό ακριβώς το κεφάλαιο”.
“Θα σου πώ τότ’ εγώ” είπε. “Είναι λοιπόν τούτο γέννηση εντός του ωραίου, και σωματική και ψυχική”.
“Μάντεως δύναμη” απήντησα “χρειάζεται, για να καταλάβω τι να σημαίνουν τα λόγια σου. Δεν καταλαβαίνω”.
“Θα εκφρασθώ λοιπόν” είπε “καθαρότερα: Όλοι οι άνθρωποι, Σωκράτη” εξακολούθησε “εγκυμονούν και κατά το σώμα και κατά την ψυχή. Όταν δε φθάσουν σε ορισμένη ηλικία, η φύση μας τότε αισθάνεται την επιθυμία να γεννήσει. Τοκετός όμως εντός του ασχήμου δεν είναι δυνατός. Μόνο εντός του ωραίου. Διότι και η ένωση ανδρός και γυναικός τοκετός είναι. Το φαινόμενο δε αυτό είναι θείο, και είναι τούτο το αθάνατο στοιχείο μέσα στη ζωική μας φύση, που είναι θνητή: η κυοφορία και η γέννηση. Αλλ’ αυτά δεν είναι δυνατόν να συντελεσθούν εντός του ανάρμοστου, και είναι ανάρμοστη η ασχήμια προς κάθε τι το θεϊκό. Μόνο η ωραιότητα ευρίσκεται σε αρμονία προς αυτό. Σαν Μοίρα λοιπόν και Ειλείθυια επιστατεί στην γένεση η Καλλονή. Γι’ αυτό όποτε εκείνο που κυοφορεί πλησιάζει κάτι ωραίο, χαίρεται τότε και γίνεται από αγαλλίαση διαχυτικό και γεννά και γονιμοποιεί. Όποτε αντίθετα πλησιάζει κάτι άσχημο, σκυθρωπό και στενοχωρημένο ζαρώνει και απομακρύνεται και σφίγγεται και δεν γεννά, αλλά κρατεί τον γόνο του και υποφέρει πολύ. Έτσι προέρχεται ο μεγάλος εκείνος εναγώνιος πόθος προς την ωραιότητα, που αναπτύσσεται στον κυοφορούντα και κατεχόμενο ήδη από πλησμονή οργασμού. Απολυτρώνει από πόνους σφοδρούς εκείνον που θα την αποκτήσει. Άλλωστε δεν στρέφεται προς το ωραίο” είπε “ο έρως, όπως εσύ πιστεύεις, Σωκράτη”.
“Αλλά προς τι;”
“Προς την γέννηση και τον τοκετό εντός του ωραίου”.
“Έστω” είπα εγώ.
“Πολύ καλά” λέγει. “Αλλά γιατί προς την γέννηση; Γιατί η γέννηση είναι κάτι αιωνίως αναπαραγόμενο και αθάνατο, όσον ενδέχεται σε θνητό πλάσμα. Αθανασία δε (αυτό συνάγεται από όσα διαπιστώσαμε από κοινού) οφείλει να ποθεί ο έρωτας ταυτόχρονα με το αγαθό, εφ’ όσον στρέφεται προς την παντοτινή κατοχή του αγαθού. Κατ’ ανάγκη λοιπόν, επί τη βάσει της αρχής αυτής, και η αθανασία επίσης είναι του έρωτα αντικείμενο”.
Αυτά γενικώς μου ανέπτυσσε, κάθε φορά που έκαμε λόγο περί των προβλημάτων του έρωτα, κάποτε δε μου απηύθυνε το ερώτημα:
“Ποια φαντάζεσαι, Σωκράτη, είν’ η αιτία του έρωτα τούτου και του πόθου; Δεν έχεις προσέξει λοιπόν τον ζωηρό ερεθισμό, στον οποίο υποπίπτουν όλα τα ζώα, όταν τα καταλάβει η επιθυμία να γεννήσουν, και τα χερσαία και τα πετεινά, πως αρρωσταίνουν όλα και κατακυριεύονται από τον έρωτα, πρώτα μεν να ενωθούν μαζί, έπειτα δε για την ανατροφή του γεννηθέντος; Πως είναι αποφασισμένα, προς υπεράσπιση τούτων, και πόλεμο να διεξάγουν, ακόμη και τ’ ασθενέστερα προς τα δυνατότερα, και στον θάνατο να βαδίσουν υπέρ αυτών, και να πεθάνουν από την πείνα αυτά τα ίδια για να εξασφαλίσουν σ’ εκείνα την τροφή και το κάθε τι να πράξουν; Καλά” είπε “οι άνθρωποι. Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, ότι το κάνουν από υπολογισμό. Αλλά τα ζώα ; Ποιος είναι ο λόγος αυτής της ερωτικής του συγκίνησης; Μπορείς να μου εξηγήσεις;”
Και εγώ τόνιζα και πάλι, ότι δεν ήξερα. Εκείνη τότε είπε:
“Έχεις λοιπόν την ιδέα, πως θα γίνεις ποτέ έμπειρος στα ζητήματα του έρωτα εφ’ όσον δεν κατανοείς αυτά;”
“Μα σου το είπα, Διοτίμα, και προ ολίγου. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ήλθα κοντά σου, επειδή κατάλαβα πως χρειάζομαι διδασκαλία. Λέγε μου λοιπόν και αυτού του φαινομένου την εξήγηση και των άλλων των σχετιζομένων με τον έρωτα”.
“Λοιπόν” είπε “εφ’ όσον η πεποίθησή σου είναι ότι αντικείμενο φυσικό του έρωτα είν’ εκείνο, το οποίο πολλές φορές από κοινού διαπιστώσαμε δεν πρέπει να εκπλήσσεσαι. Διότι και στην περίπτωση αυτή, όπως και εκεί, για τον ίδιο λόγο επιδιώκει η φύση η θνητή, καθ’ όσον είναι δυνατόν, να είν’ αιωνία και αθάνατη. Δυνατόν δε της είναι κατ’ αυτόν μόνο τον τρόπο, δια της αναπαραγωγής, με το ν’ αφήνει πάντοτε στου παλαιού την θέση ένα νέο παρόμοιο.
Άλλωστε και σε ό,τι ονομάζουμε ενότητα ατομικής ζωής και υπάρξεως κάθε εμψύχου όντος – π.χ. ένας άνθρωπος από την παιδική του ηλικία μέχρις ότου γίνει γέροντας, θεωρείται πως είναι ο ίδιος μολονότι δεν έχει ποτέ τα ίδια συστατικά στον οργανισμό του, εν τούτοις λέμε πως είναι ο ίδιος, ενώ διαρκώς ανανεώνεται και αποβάλλει μερικά στις τρίχες, τη σάρκα, τα οστά, το αίμα σε ολόκληρο γενικά το σώμα. Και όχι μόνο στο σώμα. Αλλά και στην ψυχή, οι τρόποι, τα ήθη, οι αντιλήψεις, οι επιθυμίες, οι ηδονές, οι λύπες, οι φόβοι, τίποτε απ’ αυτά δεν παραμένει αναλλοίωτο σε κάθε άτομο, αλλά γεννώνται μεν άλλα, άλλα δε χάνονται. Πολύ δε περισσότερο παράδοξο είναι ακόμη, ότι και οι γνώσεις, όχι μόνο άλλες μας έρχονται και άλλες μας αφήνουν και ποτέ δεν είμαστε οι ίδιοι ούτε ως προς τις γνώσεις, αλλά και μία και μόνη γνώση έχει την ίδια τύχη. Γιατί αυτό που ονομάζουμε μελέτη, γίνεται με την προϋπόθεση ότι η γνώση εξαφανίζεται. Άλλωστε η λησμοσύνη είν’ εξαφανισμός γνώσης, ενώ αφ’ ετέρου η μελέτη, επειδή εισάγει νέα παράσταση στη θέση αυτής που αποχωρεί, διατηρεί τη γνώση, ώστε να φαίνεται πως παραμένει η ίδια. Πράγματι μ’ αυτό μόνο το μέσον διατηρείται κάθε θνητή ύπαρξη, όχι με το να παραμένει αιωνίως αναλλοίωτη σε όλα, όπως το θείον, αλλά με το ν’ αφήνει για κάθε τι που φεύγει και παλαιώνει, ένα άλλο νέο στην θέση του, όμοιο όπως αυτό. Μ’ αυτό το τέχνασμα” είπε “Σωκράτη, έχει μέρος στην αθανασία η θνητή ύπαρξη, και ως προς το σώμα, και ως προς όλα τ’ άλλα. Η αθάνατη πάλι με άλλο. Μη σου φαίνεται λοιπόν παράξενο, ότι κάθε ύπαρξη ενστικτωδώς αποδίδει σημασία στο αποβλάστημά της. Χάριν της αθανασίας συνοδεύει τα όντα όλα ο ζήλος αυτός και ο έρωτας”.
Και εγώ, έκπληκτος για όσα άκουσα, είπα:
“Λοιπόν” λέω “σοφώτατη Διοτίμα. Στα σοβαρά είναι τα πράγματα έτσι, όπως τα παριστάνεις;”
Και εκείνη με ύφος σωστού καθηγητού είπε:
“Μην έχεις καμιά αμφιβολία, Σωκράτη. Άλλωστε και των ανθρώπων αν θελήσεις να κοιτάξεις την φιλοδοξία, θα σε κατελάμβανε απορία με τον παραλογισμό, εφ’ όσον δεν έχεις υπ’ όψη σου όσα σου έχω αναπτύξει, όταν σκεφθείς πόσον ζωηρά τους συγκινεί ο πόθος να γενούν ονομαστοί κι αθάνατη μες στους αιώνες να θεμελιώσουν δόξα. Χάριν αυτού είν’ αποφασισμένοι και σε κινδύνους πάσης φύσεως να εκτεθούν περισσότερο βέβαια για χάρη των παιδιών τους, και χρήματα να ξοδεύσουν και ταλαιπωρίες να υποστούν οποιεσδήποτε και την ζωή τους να θυσιάσουν. Ή μήπως φαντάζεσαι” είπε “ότι η Άλκηστη θα βάδιζε χάριν του Άδμητου στον θάνατο και ο Αχιλλέας τον Πάτροκλο θ’ ακολουθούσε στον θάνατο, και ο Κόδρος ο δικός σας χάριν της βασιλείας των παιδιών του θα δεχόταν πρόωρο θάνατο, αν δεν πίστευαν ότι αθάνατη θα έμενε η ανάμνηση του ηρωισμού τους, αυτή που σήμερα εμείς διατηρούμε; Κάθε άλλο” είπε. “Αντίθετα νομίζω, χάριν της αθανασίας και της αξίας της προσωπικής τους και χάριν μεγαλοδόξου υστεροφημίας οι πάντες τα πάντα ενεργούν, όσο ανώτεροι είναι, τόσο περισσότερο. Διότι προς την αθανασία είν’ ο έρωτάς τους.
Όσοι λοιπόν” εξακολούθησε “εγκυμονούν κατά το σώμα, στρέφονται μάλλον προς τις γυναίκες και εξασκούν τον έρωτα κατ’ αυτόν τον τρόπον, εξασφαλίζοντες με την απόκτηση παιδιών για το μέλλον όλο, όπως φαντάζονται, αθανασία του εαυτού τους και υστεροφημία και ευδαιμονία. Όσοι αφ’ ετέρου εγκυμονούν στην ψυχή – γιατί υπάρχουν πράγματι άνθρωποι” είπε “οι οποίοι κυοφορούν στις ψυχές τους, πολύ περισσότερο παρά στο σώμα τους μέσα, όσα είναι πρέπον μια ψυχή και να κυοφορήσει και να γεννήσει. Και τι είναι αυτό το πρέπον; Φρόνηση και τα άλλα προτερήματα. Αυτών ακριβώς οι γεννήτορες είναι και οι ποιητές ανεξαιρέτως και από τους τεχνίτες όσοι θεωρούνται δημιουργικοί. Ασυγκρίτως δε ανωτέρα” είπε “και ωραιοτέρα μορφή φρόνησης είναι αυτή που ασχολείται με τη διαρρύθμιση των πόλεων και των σπιτικών, της οποίας το όνομα, ως γνωστόν, είναι σωφροσύνη και δικαιοσύνη. Αυτά λοιπόν όταν εγκυμονεί κανείς από νεότητας στην ψυχή του και έχει φύση θεία, όταν έλθει η κατάλληλη ηλικία, αισθάνεται πλέον την επιθυμία να γεννήσει και ν’ αναπαραγάγει. Αναζητεί τότε και αυτός επίσης εδώ και εκεί το όμορφο, νομίζω, εντός του οποίου θα μπορούσε να γεννήσει. Ενθουσιάζεται λοιπόν με τα ωραία σώματα, περισσότερο παρά με τ’ άσχημα, αφού κυοφορεί, και αν τύχει να βρει μέσα ψυχή ωραία και αρχοντική και καλοκαμωμένη, ενθουσιάζεται τότε ζωηρά με τον συνδυασμό των δύο. Ενώπιον αυτού του προσώπου αμέσως είναι πλούσιος σε λόγους περί αρετής και περί του ιδεώδους και των καθηκόντων ενός ανωτέρου ανθρώπου, και δοκιμάζει να το εξυψώσει. Διότι με την επαφή, φαντάζομαι, προς το ωραίο πρόσωπο και με την επικοινωνία προς αυτό, γεννά και γονιμοποιεί όσα προ πολλού εγκυμονούσε, είτε κατά την παρουσία του, είτε κατά την απουσία του δια της αναπολήσεως εκείνου. Και ό,τι γεννά, το ανατρέφει από κοινού με εκείνο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο φυλάσσουν μεταξύ τους οι άνθρωποι αυτού του είδους δεσμό πολύ στενώτερο από τον δεσμό των παιδιών και στοργή πολύ σταθερότερη. Γιατί και τα παιδιά τους τα κοινά είναι ωραιότερα και αθανατώτερα. Και κάθε άνθρωπος θα προτιμούσε ν’ αποκτήσει παρόμοια τέκνα μάλλον παρά σωματικά, όταν λάβει τον Όμηρο υπ’ όψη του και τον Ησίοδο και τους άλλους μεγάλους ποιητές: τους καμαρώνει, τι απογόνους αφήνουν πίσω τους, απογόνους που τους χαρίζουν αθάνατα και δόξα και όνομα, όπως και εκείνοι αθάνατοι είναι. Ή αν προτιμάς” είπε “ο Λυκούργος τι παιδιά αφήκε πίσω του στη Σπάρτη, της Σπάρτης σωτήρας και της Ελλάδας, θα έλεγα, όλης. Τιμές απολαμβάνει και ο Σόλων στην πόλη σας για την γέννηση της νομοθεσίας του, και ένα πλήθος άλλοι άνδρες σε πολλούς άλλους τόπους και του Ελληνισμού και των βαρβάρων, οι οποίοι παρουσίασαν πολλά ωραία κατορθώματα και γέννησαν κάθε είδος ανωτερότητας. Σε αυτούς και ιερά ήδη πολλά έχουν ιδρυθεί εξ αιτίας των απογόνων τους, ενώ για τα σωματικά τους παιδιά ποτέ σε κανέναν.
 Σε αυτά μεν του Έρωτα τα μυστήρια θα ήταν ίσως δυνατόν και συ, Σωκράτη, να μυηθείς. Για την ανώτατη όμως μύηση και αποκάλυψη, χάριν της οποίας και αυτά γίνονται, εφ’ όσον ακολουθεί κανείς την ορθή οδό, δεν είμαι βέβαιη, αν θα είχες τις δυνάμεις. Οπωσδήποτε” είπε “εγώ θα σου τα εκθέσω και δεν θα υστερήσω σε καλή θέληση. Προσπάθησε τώρα και συ να με παρακολουθήσεις, αν μπορείς.
…και να με ακολουθήσεις…στο χορό και σε ένα ταγκό!

Πηγή

Διοτιμικοί διάλογοι σε   ερωτικό συμπόσιο πλατωνικό


Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Ερμητικοί Διάλογοι















Διαλεκτικής και  διαλλακτικής σκέψης πλατωνικού έρωτος για την γνώση

  1. Ερμής λέει:
    Ένα διαφορετικό κυνήγι του εαυτού:
    Είμαστε άνθρωποι από «δεύτερο χέρι». Ζούμε πάνω σ’ αυτό που μας έχουν πει, είτε οδηγημένοι από τις κλήσεις και τις διαθέσεις μας, είτε υποχρεωμένοι να το δεχτούμε από τις περιστάσεις και το περιβάλλον. Για αιώνες είμαστε διαμορφωμένοι, εξαρτημένοι από την εθνικότητα, την κοινωνική τάξη, τις παραδόσεις, τη θρησκεία, τη γλώσσα, τη μόρφωση, τα έθιμα, τους κανόνες, τις προπαγάνδες όλων των ειδών, και κάθε επιρροή που μπορεί να φανταστεί κανείς. Έτσι πάντοτε οι αντιδράσεις μας σε κάθε κατάσταση είναι διαμορφωμένες.
    Για την πνευματικότητα μας εξαρτιόμαστε από κάποιον, για την ευτυχία μας από κάποιον άλλο, για τη φώτιση μας από κάποιον άλλο… Είναι εκπληκτικό το ότι αν και οι περισσότεροι είμαστε αντίθετοι στην πολιτική τυραννία και δικτατορία, δεχόμαστε μέσα μας την εξουσία κάποιου άλλου, που παραμορφώνει το πνεύμα και τον τρόπο ζωής μας.
    Μας έχουν υπνωτίσει, αλλά δεν έχομε επίγνωση ότι είμαστε υπνωτισμένοι, νομίζομε ότι έτσι πρέπει να είναι.
    Έχεις επίγνωση ότι είσαι διαμορφωμένος; Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να αναρωτηθείς και όχι πως θα απελευθερωθείς από τη διαμόρφωση σου…
  2. elzin λέει:
    Φίλτατε Ερμή,
    τι θαυμαστή συγχρονικότητα και αξιοσημείωτος οιωνός,
    να παρουσιαστείς ,
    μόλις είχαμε κάνει την αναφορά σε σένα,
    τον θεό του λόγου και της κοινωνικής διαμόρφωσης
    … που μας κλέβει πάντα!!!
    Είναι εξαιρετικόι οι στοχασμοί σου και το ερώτημα που βάζεις
    καίριο:
    Μας έχουν υπνωτίσει, αλλά δεν έχομε επίγνωση ότι είμαστε υπνωτισμένοι, νομίζομε ότι έτσι πρέπει να είναι.
    Έχουμε επίγνωση ότι είμαστε διαμορφωμένοι;
    Καλώς όρισες στην χώρα
    και με το μαγικό ραβδί σου
    πήρες τον λόγο και διεύρυνες τον διάλογο!
  3. Ερμής λέει:
    Αγαπητέ Elzin,
    Χαίρομαι που συμβάλλω στο διάλογο και μοιράζομαι τις αναζητήσεις σας.
    Είναι γοητευτική η αναζήτηση της αλήθειας, της πραγματικότητας, αν ξεφύγουμε από τα εμπόδια του Γνωστού.
    Όλες οι ιδεολογίες είναι πέρα για πέρα ηλίθιες, γιατί πάντοτε λειτουργούν μέσα στα όρια κάποιου προτύπου και το πρότυπο γίνεται ιδεολογία και αυθεντία.
    Γιατί ταυτιζόμαστε με κάποιον άλλο, με μια ομάδα, με μια χώρα; Η ταύτιση σταματά κάθε δημιουργική κατανόηση του εαυτού και γινόμαστε ένα όργανο στα χέρια του αρχηγού του κόμματος, του ηγέτη, του παπά κλπ.
    Όταν απορρίψουμε τελείως τις ιδεολογίες, τις φιλοσοφίες, τους αγίους, τους αναρχικούς και ότι άλλο έχουμε μάθει από άλλους, μένουμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον εαυτό, έτσι όπως πραγματικά είμαστε.
    Απελευθέρωση απ’ όλες τις αυθεντίες, συμπεριλαμβανομένης της δικής μας, είναι ταυτόσημη με το να πεθάνει κάθε τι από το χτες, έτσι που το πνεύμα να είναι συνεχώς φρέσκο, πάντα νέο, γεμάτο δύναμη και πάθος. Μόνο σ’ αυτή την κατάσταση υπάρχει μάθηση και παρατήρηση.
    Αν μπορείς να το δεις αυτό, τότε ο νους είναι ελεύθερος, τότε είσαι το φως του εαυτού σου.
  4. elzin λέει:
    Αγαπητέ μας, γοητευτικέ Ερμή,
    δεν ξέρεις πόσο χαιρόμαστε όταν συναντούμε ανθρώπους σαν και σένα,
    που να θέλουν και να μπορούν να συζητούν,
    πέρα από συμφωνίες κι διαφωνίες,
    μόνο και μόνο για την διερεύνηση της αλήθειας και της σκέψης.
    Είναι πολύ ξεκούραστο και ενεργειακά
    οικονομικό, χωρίς πολλές απώλειες και από τις δύο πλευρές.
    Για να συμβεί αυτό χρειάζεται τα σημεία αντίληψης να είναι κοντά
    ή αν είναι μακριά να μπορούν να διανυθούν γρήγορα
    οι αποστάσεις που τα χωρίζουν.
    Αυτό σημαίνει πως ο Ερμής λειτουργεί καλά
    και επεξεργάζεται τα δεδομένα του λόγου και της λογικής,
    χωρίς να “κολάει” κάπου η βελόνα,
    και σταθεροποιείται μόνο για χάρη της κατανόησης.
    Είναι στην θέση του, στο ενεργειακό κέντρο των Διδύμων ή,
    … έχει τοποθετηθεί εκεί λόγω άσκησης.
    Χρειαζόμαστε δύο τύπους γνώσης και την ένωση τους.
    Την λογική και την σιωπηλή .
    Μόνο ένας άνθρωπος πρότυπο λογικής μπορεί να γίνει και πρότυπο σιωπηλής γνώσης.
    Τα ένα κέντρο μπορεί να ειδωθεί μόνο από τα άλλο και να χτιστεί η γέφυρα.
    Να προσπαθήσουμε να το κάνουμε μόνοι μας μέσα από τον δρόμο που μας ταιριάζει καλύτερα χωρίς να αποκλείουμε τίποτα.
    Κάνοντας όλες τις καταγραφές… χωρίς να τι λατρέψουμε ή να τις προσκυνήσουμε.
  5. Ερμής λέει:
    Αγαπητέ elzin,
    Είναι ιδιαίτερα ευτυχής όποιος συνομιλεί μαζί σου, πολυγραφότατε, πολυεπίπεδε, με έφεση και στον Καστανέντα, Εlzin.
    Ο καθένας στις αναζητήσεις του ξεκινάει από κάπου και μάλλον χωρίς να το θέλει ακολουθεί κάποιο pattern. Σημασία έχει να ξεπεραστεί αυτό το pattern, οποιοδήποτε pattern..
    Δεν υπάρχει μονοπάτι για την Αλήθεια.
    Είσαι πραγματικά ελεύθερος, όταν έχεις αποδεσμευτεί από το περιεχόμενο της συνείδησης, περιλαμβανομένου του υποσυνείδητου, ή ασυνείδητου.
    Να ζεις χωρίς ψυχολογικό αύριο, είναι ο πιο υγιής τρόπος ζωής.
  6. elzin λέει:
    Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια,
    φίλε και ελεύθερε, αδέσμευτε Ερμή!
    “Ο καθένας στις αναζητήσεις του ξεκινάει από κάπου και μάλλον χωρίς να το θέλει ακολουθεί κάποιο pattern. Σημασία έχει να ξεπεραστεί αυτό το pattern”
    …αφού κατανοηθεί και να μην χρησιμοποιείται σαν δεκανίκι, εμμονή, συνήθεια και εξάρτηση.
    “Δεν υπάρχει μονοπάτι για την Αλήθεια.”
    Υπάρχουν πολλοί δρόμοι αρκεί να είναι …με καρδιά!
    Η γνώση προυποθέτει και την κατάλληλη εμπειρία μαζί με μια καλή θεωρία.
    Μόνο όταν βρήκε μόνος του ο Καστανέντα
    το ευνοικό του σημείο,
    στο πάτωμα μπόρεσε και να το κατανοήσει.
    Μόνο η γνώση που έχει δουλευτεί στην πράξη γίνεται κτήμα μας
    και είναι πάντα παρούσα όταν την χρειαζόμαστε.
    Κανείς δεν μπορεί να μάθει κολύμπι αν δεν πέσει στην θάλασσα,
    όσα βιβλία και να διαβάσει και όσα σεμινάρια και
    να παρακολουθήσει για αυτό το θέμα.
  7. Ερμής λέει:
    Αγαπητέ elzin,
    Σ’ ευχαριστώ κι εγώ για τα καλά σου λόγια και τις παρατηρήσεις σου.
    Όταν δεν ψάχνεις κάποιο να σε βοηθήσει, είσαι ελεύθερος να ανακαλύψεις.
    Όταν ζητάς κάτι, λαμβάνεις αυτό που εσύ ο ίδιος προβάλλεις. Αλλά είναι αυτό η αλήθεια; Δεν είναι η προβολή των δικών σου γνώσεων;
    Η αλήθεια δεν έχει μονοπάτι κι αυτή είναι η ομορφιά της αλήθειας.
    Για να βρεις την αλήθεια πρέπει να είσαι ελεύθερος από κάθε είδους γνώση, που σημαίνει να ατενίζεις τα πάντα ανεξάρτητα από γνώμες.
    Η αλήθεια είναι κάτι που ζεις άμεσα, την κάθε στιγμή.
    Ο Καστανέντα ερευνούσε το μεγάλο μαγικό παράγοντα. Ο κόσμος του αστρικού φωτός είναι ένας θαυμαστός κόσμος, αλλά είναι και αυτός μέρος του φαινομενικού κόσμου.
  8. elzin λέει:
    Καλημέρα βαθυστόχαστε Ερμή!
    Στο φαινόμενο κόσμο που ζούμε,
    μέσα στο σπήλαιο μας
    η αλήθεια μοιάζει φευγαλέα υπόθεση
    και μάλλον κυνηγούμε τις σκιές των ειδώλων μας
    και κάποια…ουρά;)
    Και ίσως ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα
    να είναι αυτός που αγαπά την αλήθεια και την ενθύμηση.
    Και ίσως αλήθεια να είναι ότι έχουμε ξεχάσει
    και ότι προσπαθούμε να θυμηθούμε.,
    βρίσκοντας τον δρόμο μας στο σκοτάδι
    και σε μια πυκνή ομίχλη.
  9. Ερμής λέει:
    Καλησπέρα άξιε αναζητή elzin,
    Το κύριο εμπόδιο για την απόκτηση της συνειδητότητας του εαυτού είναι ότι νομίζουμε πως την έχουμε. Δεν θα αποκτήσει κανείς ποτέ συνειδητότητα του εαυτού, όσο πιστεύει ότι την έχει. Για να αναπτυχθούμε πρέπει να ξυπνήσουμε και να βγούμε από το σπήλαιο των ειδώλων μας.
    Οι άνθρωποι φοράνε το ένα ή το άλλο είδος μάσκας και πιστεύουν πως είναι ακριβώς σαν τη μάσκα αυτή, ενώ στην πραγματικότητα είναι διαφορετικοί. Ο καθένας έχει πολλές μάσκες..
    Όταν αισθάνεσαι θλίψη ή θυμό, προσπάθησε να θυμηθείς τον εαυτό σου και θα δεις ότι αυτός που αισθάνεται θλίψη, θυμό, δεν είναι ο εαυτός σου, αλλά η φανταστική ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου.
    Η πρόοδος του ανθρώπου αρχίζει από τη στιγμή που θα αντιληφθεί, ότι άλλο είναι αυτός ο ίδιος και άλλο είναι η φανταστική εικόνα που έχει φτιάξει για τον εαυτό του.
  10. elzin λέει:
    Καλημέρα,
    ακούραστε σκαπανέα του Λόγου,
    εύστροφε Ερμή!
    Το κύριο εμπόδιο για την απόκτηση της συνειδητότητας του εαυτού είναι
    και ότι νομίζουμε πως την έχουμε, αν έχουμε αναρωτηθεί για αυτό,
    και ότι δεν μας ενδιαφέρει… να την αποκτήσουμε.
    Αποχαυνωμένοι στα προβλήματα της καθημερινότητας
    βομβαρδιζόμενοι από
    τα μεγάλα πυρά την κοινωνικής διαμόρφωσης
    και των ποδηγετημένων αντιλήψεων
    σκεφτόμαστε με τις σκέψεις άλλων… “αμάσητες”
    και μιλάμε με
    τα λόγια άλλων χωρίς επεξεγασία φίλτρου,
    χωρίς κέντρο βάρους και σημείο αναφοράς,
    “Χαμένοι στην μετάφραση” ή σε μια ομίχλη
    παλεύουμε απλώς με τα άγρια κύματα του νου
    και ψαρεύουμε σε θολά νερά η …μας ψαρεύουν!
  11. Ερμής λέει:
    Καλησπέρα αγαπητέ elzin,
    Μια από τις μεγάλες ψευδαισθήσεις που έχουμε και από τις πιο δύσκολες στην καταπολέμηση, είναι η πεποίθηση μας ότι μπορούμε και «πράττομε». Δεν παραδεχόμαστε ότι τα πράγματα συμβαίνουν μηχανικά.
    Τίποτα δε συμβαίνει τη στιγμή που συμβαίνει, η ανάγκη να συμβεί δημιουργήθηκε πολύ καιρό πριν. Νομίζουμε ότι μπορούμε να πάρουμε κάποια απόφαση και να ενεργήσουμε ανάλογα. Στην πραγματικότητα μας εξουσιάζουν όχι οι εσωτερικές αποφάσεις, αλλά οι εξωτερικές επιδράσεις.
  12. elzin λέει:
    Καλησπέρα φίλτατε Ερμή!
    Συνεχίζοντας τον απολαυστικό διάλογο μαζί σου,
    θα λέγαμε πως έχεις δίκιο για το “πράττειν”
    στην πρωτογενή του και πρωταρχική μορφή.
    Ίσως να είμαστε εδώ για το “κατανοείν”
    και ίσως να μπορούμε να δούμε μέχρι εκεί
    που μπορούμε να κατανοήσουμε,
    όπως λέει η προφήτις στον Νίο!
  13. Ερμής λέει:
    Αγαπητέ φίλε elzin,
    Η βασική σύσταση των ανθρώπων όταν γεννιούνται είναι αγνή και χωρίς ψεγάδια. Αλλά όταν «εκπαιδεύεται» και ανακατεύεται με τις πρόσκαιρες συνθήκες, οι αισθήσεις και τα αντικείμενα ενεργοποιούνται, η διανοητική γνώση εμφανίζεται, καθώς και οι συνήθειες και οι προσκολλήσεις.
    Οι άνθρωποι κυνηγούν τις φιλοδοξίες τους με κάθε είδους μηχανορραφίες και πονηριές και ακολουθούν τις επιθυμίες τους με ιδιοτέλεια και υποκρισία.
    Όλες οι πράξεις και όλα τα έργα τους στοχεύουν στην αναζήτηση του απατηλού.
    Θεωρούν το επώδυνο σαν ευχαρίστηση και το δηλητήριο σαν φάρμακο..
  14. elzin λέει:
    Καλημέρα φίλε Ερμή και καλή εβδομάδα!
    “Θεωρούν το επώδυνο σαν ευχαρίστηση και το δηλητήριο σαν φάρμακο..’
    Δεν έχουμε μάθει να διακρίνουμε τα πράγματα καιι να κάνουμε τις σωστές επιλογές.
    Εγλωβιζόμαστε σε μια στείρα επικριτική κριτική,
    που προδίδει τις ανασφάλειες μας και τα κόμπλεξ
    και ξεκινάμε με το πιο εύκολο φαρδύ δρόμο…της Κακίας!
    Στον κόσμο της ύλης διαλέγεις και διακρίνεις και επιλέγεις.
    Δεν υπάρχει η δυνατότητα της
    …μη επιλογής.
    Και η “μη θέση” είναι θέση και με το να είσαι αμέτοχος γίνεσαι συμμέτοχος .
    Ίσως να ακούγεται λίγο απόλυτο αυτό
    “επιλέγει κάποιος ,μόνο μια φορά, σ’αυτή την ζωή”
    αλλά, είναι σύμφωνα με τον μύθο, στο οποίο ο Ηρακλής βρίσκεται ανάμεσα σε δύο δρόμους και κάνει την επιλογή του, για αυτόν που θα βαδίσει… με όλα του τα λάθη και την προσπάθεια.
    Ο ένας, είναι στενός στην αρχή και οδηγεί κάπου,
    ο άλλος είναι φαρδύς και δεν οδηγεί πουθενά.
    Ο δρόμος της Αρετής και της Κακίας!
    Αυτό συμβολίζεται με το κεφαλαίο γράμμα Υ, που χρησιμοποιούσαν και οι Πυθαγόρειοι για να τονίσουν την σημασία του.
    Το μικρό υ δείχνει την θηλυκή αρχή,την διαίσθηση,την Σελήνη, την μήτρα, την ενότητα,την χορδή του τόξου, το Ζευς-Ζευγνυμι, την Ήρα, την ψυχή του κόσμου!
    Το Υ το Δία, τον νου του κόσμου, την αρσενική αρχή, την διαίρεση, το διακρίνω, τον φαλλό, την λογική, τον Ήλιο,το βέλος του τόξου.
    Στην Οδύσσεια είναι η 20η ραψωδία με το τίτλο:
    υ Τα προ της μνηστηροφονίας.
    Σε αυτή ο Οδυσσέας και η Πηνελόπη στο κρίσιμο βράδυ, που είναι κάτω από την ίδια στέγη αλλά όχι ενωμένοι,μένουν ξάγρυπνοι… εναλλάξ.
    Όλοι παίρνουν την θέση τους και κάνουν την επιλογή τους και το καινούργιο πρόσωπο που εμφανίζεται είναι …ο Φιλοίτιος.
    Η επόμενη ημέρα θα φανερώσει και τις συνέπειες αυτής της επιλογής.
    Έχει σημασία ο στόχος, για να δια-κρίνει κάποιος,
    ποιόν δρόμο βαδίζει και η καρδιά
    … για να μη χάνεται και μπερδεύεται στην ομίχλη του Ποσειδώνα!
  15. Ερμής λέει:
    Καλησπέρα φίλε Elzin, καλή εβδομάδα και σε σένα,
    Εκείνοι που γεννιούνται γνωρίζοντας είναι οι καλύτεροι. Εκείνοι που γνωρίζουν μέσω μάθησης έρχονται δεύτεροι και εκείνοι που μαθαίνουν με σκληρό τρόπο είναι οι τελευταίοι. Η γνώση είναι μία.
    Ελάχιστοι άνθρωποι βαδίζουν στο Δρόμο προς τον ουρανό. Οι περισσότεροι συναγωνίζονται, ποιος θα δοκιμάσει πρώτος τη γεύση της κόλασης.
    Οι τέλειοι άνθρωποι δεν βλέπουν όνειρα. Αν εξακολουθούν να ονειρεύονται λίγο, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν ακόμη παρακλάδια των αισθήσεων τα οποία δεν έχουν εγκαταλειφθεί.
    Αν βλέπουν όνειρα, αλλά ενώ βρίσκονται στο μέσον των ονείρων γνωρίζουν ότι πρόκειται για όνειρο, αυτό σημαίνει ότι η δύναμη της άσκησης έχει προχωρήσει.
    Σε κείνους που δεν βλέπουν όνειρα η δύναμη της άσκησης έχει
    φθάσει στο αποκορύφωμα. Τότε η δημιουργία βρίσκεται στα χέρια τους. Ακόμα και αν κοιμούνται είναι σαν να είναι ξύπνιοι, ακόμα και αν πεθάνουν, είναι σαν να είναι ζωντανοί.
  16. elzin λέει:
    Καλησπέρα απαράμιλλε τεχνίτη του λόγου Ερμή!
    Η τέχνη των Ονείρων είναι σπουδαία τέχνη και δύσκολη.
    Είναι όμως αυτό που λες:
    Η δημιουργία!
    Η Δημιουργία, που βρίσκεται στα χέρια αυτών που Ονειρεύονται
    Ακόμα και αν κοιμούνται είναι σαν να είναι ξύπνιοι,
    ακόμα και αν πεθάνουν, είναι σαν να είναι ζωντανοί.
  17. Ερμής λέει:
    Καλησπέρα καλέ φίλε Elzin,
    Ο λόγος, που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε πλήρη κατανόηση της αλήθειας οφείλεται, στην προσκόλληση στη «λογική» ερμηνεία των πραγμάτων.
    Η συνηθισμένη λειτουργία του λογικού, δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει μια τελική ικανοποίηση στις βαθύτερες πνευματικές μας ανάγκες.
    Όσο πιστεύουμε ότι η λογική είναι ένα τελικό προϊόν, είμαστε αλυσοδεμένοι. Δεν έχουμε ελευθερία πνεύματος και χάνουμε από τα μάτια μας τα πραγματικά γεγονότα της ζωής.
    Η κατάλυση της τυραννίας των λέξεων και της λογικής, αποτελεί ταυτόχρονα την πνευματική χειραφέτηση του ανθρώπου. Αποκτώντας διανοητική ελευθερία, είναι απόλυτα κύριος του εαυτού του.
  18. elzin λέει:
    Καλημέρα λόγιε Ερμή!
    Ναι …η λογική μας περιορίζει γιατί αποτελεί την μετάφραση
    των προγραμμάτων του ΜΑΡΤΙΧ και δεν είναι πάντα αξιόπιστη μέσα από τα χρωματιστά γυαλιά της υποκειμενικότητας μας.
    ‘Ομως είμαστε υποχρεωμένοι
    να την δουλέψουμε σπρώχνοντας την
    στα όρια της και κάνοντας όλη την καταγραφή.
    Έτσι,
    θα βρεθούμε στο κέντρο της, το κέντρο της λογικής
    και από εκεί μπορούμε να δούμε το κέντρο της σιωπηλής γνώσης
    και να φτιάξουμε την γέφυρα της ένωσης τους.
    Η σιωπηλή γνώση χωρίς την εδραίωση της λογικής,
    είναι επικίνδυνη, παγιδευτική και χαοτική
    αν και πολύ γοητευτική.
    Γίνεται φανατισμός, εξάρτηση, δόγμα, πίστη και θρησκεία,
    με τις γνωστές παρένεργειες …
  19. Ερμής λέει:
    Καλησπέρα ακούραστε αναζητητή elzin,
    Ζούμε βιολογικά, ή ψυχολογικά και όχι λογικά. Στη λογική υπάρχει προσπάθεια και πόνος.
    Η λογική έχει συναίσθηση του εαυτού της, το ίδιο και η ηθική, που δεν είναι παρά η εφαρμογή της λογικής στα γεγονότα της ζωής.
    Ένας ηθικός άνθρωπος κάνει έργα αξιέπαινα, αλλά δεν τα λησμονεί ούτε στιγμή και συχνά αναμένει μελλοντική ανταμοιβή.
    Να είσαι κενός και διαυγής, χωρίς να παράγεις σκέψεις από τα μέσα, ούτε να προσλαμβάνεις πράγματα από έξω, πάντοτε ατάραχος, αλλά ανταποκριτικός.
  20. elzin λέει:
    Καλημέρα καταπληκτικέ Ερμή!
    Ο άνθρωπος ξεκινάει το ταξίδι της ζωής του,
    σαν παιδί με μία πρωτογενή αθωότητα και κενότητα.
    Βλέπει τα βουνά σαν βουνά και τα ποτάμια σαν ποτάμια.
    Οι πεταλούδες… είναι πεταλούδες.
    Όμως δεν θα μείνει πολύ έτσι μέσα στο πλαίσιο της συνύπαρξης με άλλους ανθρώπου και σε μια κοινωνικοποίηση που θα συναντήσει εκ
    των προτέρων δεδομένη για αυτόν,
    Ανάλογα με την χρονική στιγμή που θα γεννηθεί, η αντίληψη του θα επηρεαστεί από τον τόπο και τις συνθήκες που θα τον καθορίσουν και ως ένα σημείο θα τον διαμορφώσουν.
    Έτσι θα αναζητήσει το νόημα και θα αμφισβητήσει
    τα βουνά αν είναι βουνά και τα ποτάμια.
    Θα ψάξει να βρει τι είναι οι πεταλούδες δίνοντας διάφορες ερμηνείες
    και βρισκόμενος πολλές φορές σε αβεβαιότητα και αντιπαράθεση
    με άλλους για το… «”είναι” των πεταλούδων.
    Όμως προχωρώντας ίσως να διαπιστώσει πως τελικά
    τα βουνά είναι βουνά , το ίδιο και τα ποτάμια και οι πεταλούδες
    και είναι …τόσο όμορφα!
    Με αυτόν τον τρόπο επιστρέφει στην αμεσότητα και στην απλότητα.
    Αλλά,
    είναι μια Επιστροφή και ένα Ταξίδι
    που είναι υποχρεωμένος να κάνει
    με κάποιο κόστος και πόνο,
    γιατί δεν μπορεί
    να κερδίσει αλλιώς την κατανόηση.
    Το βιολογικό είναι σημαντικό μέρος του ανθρώπου
    και το μοιράζεται με τα άλλα ζώα του πλανήτη,
    Το ηθικό όμως είναι πολύ σπουδαίο
    γιατί το μοιράζεται με ανθρώπους
    και εμπεριέχει την Λογική σαν νοητική διαδικασία
    και συνείδηση ανωτάτου επιπέδου,
    Εμπειρία, Διερεύνηση, Συμπεριεκτικότητα,
    Επιλογή, Διάκριση και Κατανόηση.
  21. Ερμής λέει:
    Αγαπητέ λογιότατε Elzin,
    Η λειτουργία του λογικού δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει μια τελική ικανοποίηση στις βαθύτερες πνευματικές μας ανάγκες.
    Όταν φθάσεις σε μια κατάσταση τέλειας ακινησίας, όλα τα σημάδια
    της ζωής εξαφανίζονται, όπως και κάθε ίχνος περιορισμού.
    Τα τέσσερα στοιχεία χάνουν το βάρος τους. Διεισδύεις στη φύση των πραγμάτων.
    Έτσι φανερώνεται ο γνήσιος εαυτός σου, που είναι το πρωταρχικό πρόσωπο του είναι σου.
    Εκεί κατοικεί η γαλήνη, η μη δράση και η ανέκφραστη χαρά.
  22. elzin λέει:
    Καλημέρα λογικέ Ερμή και λογικά μιλάς!
    ” Η λειτουργία του λογικού δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει μια τελική ικανοποίηση στις βαθύτερες πνευματικές μας ανάγκες.”
    Είναι όμως ένα όχημα για να φθάσεις κάπου
    περνώντας μέσα από τον κόσμο της ύλης και του τονάλ
    και δουλεύοντας την, καλά και συμπληρωματικά με την σιωπηλή γνώση του πνεύματος πέρα από τα λόγια.
    Είναι και μια δικλείδα ασφαλείας για το κολύμπι σε βαθειά άγνωστα νερά του ναγουάλ.
    Διαφορετικά καταργώντας την, είναι φυγή από την πραγματικότητα , που είναι η πρόκληση μας.
    Και είτε γίνεται μέσω ναρκωτικών ουσιών, είτε μέσω θρησκευτικών και άλλων δοξασιών,
    είτε μέσω στρουθοκαμηλισμών,
    είναι φυγή από το πεδίο της μάχης και συνθηκολόγηση, παράδοση.
    “Όταν φθάσεις σε μια κατάσταση τέλειας ακινησίας, όλα τα σημάδια
    της ζωής εξαφανίζονται, όπως και κάθε ίχνος περιορισμού.”
    Ναι. βεβαίως, αλλά αυτό αφορά το Πνεύμα, πριν και μετά την υλοποίηση του.
    Στο κόσμο της ύλης είμαστε υλοποιημένα πνεύματα και δεν μπορούμε να το ξεχνάμε και να το παραβλέπουμε.
    Αυτό είναι το δώρο της ζωής και της ύπαρξης.
    Στην ανυπαρξία “όλα είναι ένα” και δεν υπάρχουν μάλλον προβλήματα , διακρίσεις και διαχωρίσεις… ούτε προκλήσεις και μάθηση.
    Εμείς μιλάμε από αυτήν την πλευρά, δεν έχουμε γίνει πνεύματα ακόμη άυλα.
    Έτσι δεν μπορούμε να καταργήσουμε την λογική ή να την υποβαθμίσουμε.
    Είμαστε υποχρεωμένοι να την συμπεριλάβουμε στην σημαντική της θέση
    και να προσπαθήσουμε να δουλέψουμε ως ένα βαθμό και …με αυτήν.
    Και μέχρι να βρούμε τον γνήσιο εαυτό μας….έχουμε πολύ δουλειά
    και δρόμο ακόμη!
  23. Ερμής λέει:
    Καλημέρα αγωνιστή της αναζήτησης Elzin,
    Η λογική, ο δυαδικός τρόπος σκέψης, είναι ένα εργαλείο πολύ χρήσιμο στην επιβίωση στον πυκνό υλικό κόσμο. Ιδιαίτερα χρήσιμο και στον, λεπτής υλικής υφής, αστρικό κόσμο, τον κόσμο του ναγουάλ.
    Ο αστρικός κόσμος είναι θαυμαστός, αρκεί να μη θαμπωθείς και μείνεις εκεί…
    Η λογική, ενώ είναι μια εξαιρετική νοητική λειτουργία στον φαινομενικό κόσμο, αποτελεί εμπόδιο στο υλοποιημένο πνεύμα να αντιληφθεί τον εαυτό του.
    Η Πραγματικότητα, η Αλήθεια, βρίσκεται πέρα από την άρνηση και την κατάφαση, εκεί που δεν υπάρχουν αντιθέσεις.
    Εκεί η «ανυπαρξία», είναι η Πραγματική Ύπαρξη.
  24. elzin λέει:
    Καλημέρα διαλογιστικέ φίλε μου!
    Απολαμβάνοντας τον εξαιρετικό διάλογο μαζί σου,
    και συνεχίζοντας
    ….θα έλεγα πως ,
    ναι… “εκεί”, ίσως να μη υπάρχουν αντιθέσεις
    και ίσως όταν βρεθούμε με “τα δύο πόδια” … ΕΚΕΙ,
    εγκαταλείποντας το σαρκίον να βεβαιωθούμε ότι είναι όντως έτσι τα πράγματα και δεν είναι απλώς …ευσεβείς πόθοι μας!
    Ένας πολεμισιτής όμως, πρέπει να τα σκέφεται όλα,
    χωρίς να αποκλείει κάτι και χωρίς να “λατρεύει” τίποτα
    για να μη παγιδευτεί και… παραμένοντας ελεύθερος!
    θα σεβαστεί όμως, και το πνεύμα και την ύλη
    και θα προσπαθήσει να λύσει τα προβλήματα του υλικού κόσμου
    και της ύπαρξης ΕΔΩ,
    με την αψογοσύνη του πνεύματος του,
    πρίν περάσει στην ανυπαρξία!
  25. Ερμής λέει:
    Καλησπέρα αγαπητέ φίλε Elzin,
    Η ευχαρίστηση είναι και δική μου για το διάλογο μας.
    Για τη μετά θάνατο ύπαρξη, κανείς δεν είναι σίγουρος να πει τι υπάρχει εκεί.
    Ο πολεμιστής θα υπάρχει πάντα, εφόσον υπάρχει το αντικείμενο της πάλης του. Αυτό που απαιτείται είναι η υπέρβαση της πάλης και όχι η εμπλοκή σε ατελείωτες «μάχες».
    Όταν δεν ψάχνεις κάποιο να σε βοηθήσει, είσαι ήδη ελεύθερος να ανακαλύψεις.
    Οι λέξεις, τα συναισθήματα, οι σκέψεις αφήνουν πάντα στάχτες και η ζωή μέσα σε στάχτες είναι αυτή που έχουν συνηθίσει να ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι.
    Η ανυπαρξία αφορά το Εγώ. Οποιεσδήποτε εμπειρίες βιώνονται με παρόν το Εγώ δεν είναι παρά αντανακλάσεις του.
    Πρέπει να πεθάνει το Εγώ για να υπάρξει το Είναι.
    Η Πραγματικότητα εμφανίζεται, όταν σταματά πλήρως η σκέψη, σ’ αυτή τη ζωή, όχι στην άνευ σαρκίου.
  26. elzin λέει:
    Καλημέρα ακούραστε συνομιλητή!
    Το “εγώ” είναι ένα πρόβλημα αλλά μη το πετάξουμε και τελείως μαζί με την ζωτική μας δύναμη.
    Ο Ηρακλής το κράτησε με την μορφή της Λεοντής!
    Δεν χρειάζεται να το παίρνουμε απλώς πολύ στα σοβαρά…
    Η ζωή όμως περιλαμβάνει … λέξεις, συναισθήματα, σκέψεις και μέσα από αυτά
    ξεδιπλώνεται η συνείδηση παλεύοντας και οι μάχες είναι οι εμπειρίες της.
    Γιατί να βιαστούμε να την μηδενίσουμε στο Νιρβάνα και να μη ζήσουμε και διαμέσου αυτής;
    Έχουμε καιρό για την αιωνιότητα του Είναι.
    Ας απολαύσουμε αυτό το ταξίδι παρατηρώντας ζώντας και συζητώντας…!
  27. Ερμής λέει:
    Καλησπέρα καλέ φίλε elzin,
    Το εγώ είναι ένα κουβάρι από διάφορες οντότητες εκφραζόμενες με επιθυμίες, που η κάθε μια αντιτάσσεται την άλλη. Είναι ένα κέντρο συνεχούς αγώνα ανάμεσα στο δικό μου και το μη δικό μου.
    Εφόσον δίνουμε σπουδαιότητα στο εγώ, στο εμένα και το δικό μου θα υπάρχει μια αυξάνουσα σύγκρουση μέσα μας και μέσα στον κόσμο.
    Εφόσον λατρεύουμε τη δύναμη, η βία θα αποτελεί τον τρόπο της ζωής μας.
    Εσύ κι εγώ είμαστε υπεύθυνοι για τον πόλεμο και μπορούμε να τον σταματήσουμε αν παραμερίσουμε το εγώ μας, που είναι η αιτία πολέμου.
    Η Αιωνιότητα βρίσκεται στο Τώρα. Αποσπασμένος από την κοινωνία και όμως μέσα στην κοινωνία, εισέρχεσαι στις τάξεις των αθανάτων.
  28. elzin λέει:
    Το ‘εγώ ” είναι… ένας λεγεών!
    Όμως τα περισσότερα προβλήματα δημιουργούνται από ένα “εγώ”
    πεινασμένο, αβέβαιο, ανασφαλές, ηττημένο, μικρόψυχο,αρρωστημένο, αδύνατο και μίζερο.
    Πρέπει να φύγουμε από την ζωή χορτάτοι σαν βασιλιάδες όχι όμως άπληστοι και λαίμαργοι.
    Χωρίς δύναμη δεν υπάρχει έργο, αλλά η δύναμη όταν κατακτηθεί πρέπει να μπει στην υπηρεσία για το καλό όλων με μέτρο και σύνεση και αυτό είναι η δύσκολη επιλογή των πολεμιστών δεύτερης προσοχής.
    Η δύναμη είναι από τους εχθρούς της γνώσης αλλά και εξ αιτίας της αδυναμίας και του φόβου δεν αρχίζει κανείς. ..καν.
    Είναι απαραίτητο να περάσει κάποιος τις εξετάσεις των θνητών
    μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων
    για να εισέλθει στις τάξεις των αθανάτων.
    Σου αφιερώνουμε την σημερινή ανάρτηση… για τον Ερμή
    …τιμής ένεκεν!
    Καλημέρα αγγελιοφόρε θεών και ανθρώπων!
  29. Ερμής λέει:
    Αγαπητέ πολεμιστή elzin,
    Το να είσαι απολύτως τίποτα, χωρίς Εγώ, σημαίνει μια πλήρη αντίφαση με όλα όσα έχουμε μάθει.
    Όταν είσαι τίποτα, είσαι τα πάντα. Όχι μέσα από το δυνάμωμα της θέσης σου, ή την αύξηση του πλούτου και της δύναμης σου.
    Όχι μέσα από την έμφαση που δίνεται στο Εγώ, αλλά με τη συνεχή διάλυση αυτής της συνείδησης που δημιουργεί τη δύναμη, την απληστία, τη ζηλοφθονία, την κτητικότητα, το φόβο και το πάθος.
    Υπάρχει πλήρης ασφάλεια, όταν δεν είσαι τίποτα, που σημαίνει να μην είσαι κάτι που η σκέψη έχει δημιουργήσει.
    Όταν παρακολουθείς άγρυπνα τον εαυτό σου, γίνεσαι απόλυτα συνειδητός, ελευθερώνεις το νου και την καρδιά σου και γνωρίζεις την αρμονία που είναι πληρότητα.
    Η κατάσταση της αρμονίας και της πληρότητας δε σημαίνει άρνηση της ζωής όπως την «ξέρουμε». Σημαίνει ζωή ειρηνική για όλους, χωρίς διακρίσεις, χωρίς συγκρούσεις και πολέμους.
  30. elzin λέει:
    Αγαπητέ μου λογιότατε Ερμή,
    είναι σίγουρα μια ιδεατή επιθυμητή, ονειρεμένη κατάσταση
    αυτή που περιφράφεις και “κοινωνία αγγέλων”
    …που μας αφορά όλους
    και για να υφίσταται μάλλον χρειάζεται
    να αποτελείται από όλους …
    και να συμφωνούν όλοι…
    Μέχρι τότε έχουμε δρόμο και δουλειά..να μην το ξεχνάμε
    και ο καθένος να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του
    σε συνεργασία με τους άλλους;)
    Διαφορετικά …αν αποτελείται από 2 3 άτομα ειρηνικά
    σε νιρβάνα κατάσταση ύπαρξης παραδείσου,
    μάλλον αυτά ζουν στον ονειρεμένο κόσμο τους
    και γύρω τους μαίνεται… η πραγματική κόλαση των υπολοίπων:-)
    Το πρόβλημα είναι η συνεργασία σε μια κοινή βάση.
    Ο καθένας μόνος του φτιάχνει το παράδεισο ή
    την ιδιωτική του κόλαση.
    Μια Κοινωνία Ανθρώπων μπορεί να υπάρξει και πως;
  31. Ερμής λέει:
    Καλησπέρα αγαπητέ μου Elzin,
    Εσύ κι εγώ, ο καθένας, είμαστε όλοι. Η αλλαγή αρχίζει από μένα κι εσένα.
    Η αντίληψη, «τι να κάνουμε εσύ κι εγώ δυο άτομα στη θάλασσα των ανθρώπων», είναι το πραγματικό εμπόδιο, για να γίνει οποιαδήποτε αλλαγή στην κοινωνία των Εγώ μας.
    Δεν είναι αναγκαίο να βρισκόμαστε στη Νιρβάνα για να αντιληφθούμε ότι το ατομικό και το συλλογικό Εγώ είναι υπεύθυνα για όλες τις μάστιγες των ανθρώπων…
    Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, οι αναρίθμητοι άλλοι πόλεμοι, πριν και μετά, οι πόλεμοι που ακόμα μαίνονται στον κόσμο, οι τεράστιες ανισότητες στις κοινωνίες, είναι όλα Επιτεύγματα της επικράτησης κάποιων Εγώ.
    Είναι στην πράξη η απόκτηση δύναμης, από κάποιους σε βάρος άλλων ανθρώπων…
  32. elzin λέει:
    Ναι έτσι …είναι … όπως τα λες!
    Καλημέρα ακούραστε σκαπανέα του λόγου Ερμή!
    Τι θάλεγες να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και πρακτικοί με παραδείγματα
    ανθρώπων θεών και ιστορικών μυθολογικών προσώπων που έδρασαν έτσι
    και δίξαξαν έτσι με το παράδειγμα τους;
    Ποιον θεωρείς ότι πληρεί αυτές τις προϋποθέσεις;
    Ο Βούδας, ο Ιησούς, ο Γκάντι, ο Οδυσσέας ο Λεωνίδας, ο Μάρκος ζαπατίστας;
    Στους τελευταίους παγκόσμιους πολέμους κάποιοι υπήρξαν επιτεθέμενοι και κάποιοι αναγκάστηκαν να υπερασπίσουν την ζωή τους και όχι μόνο,
    Όπως συμβαίνει πάντα…
    Αν δεν συμφωνήσουν όλοι και ταυτόχρονα για αυτό πως αντιμετωπίζεται το πρόβλημα;
    Οι γείτονες μας με τις πλάτες φυσικά « άλλων» προαναγγέλλουν σε ιστοσελίδα τους, τον 3 βαλκανικό πόλεμο το 2013
    και οριοθετούν τα σύνορα της Ελλάδας μέχρι … την Αθήνα υποστηρίζοντας πως η Ήπειρος ανήκει στην Αλβανία, η Μακεδονία σους Σκοπιανούς και Βούλγαρους και ή Θράκη στην Τουρκία.
    Ποιον αποτελεσματικό τρόπο βρίσκεις για την μείωση του «εγώ» των γειτόνων μας ή συνιστάς την μείωση του «εγώ» των Ελλήνων και την συρρίκνωση των συνόρων;
    Ή μήπως θεωρείς ότι δεν υφίσταται κανένα πρόβλημα και όλα βαίνουν καλώς;
    Και οι καλύτερες θεωρίες παρουσιάζουν δυσεπίλεπτες δυσκολίες στην εφαρμογή τους.
    Είναι εύκολο να μιλάμε άνετοι και κάπως βολεμένοι απ έξω από τον χορό,
    το θέμα είναι τι θα κάνει ο καθένας μας και τι κάνει όταν βρίσκεται μέσα
    σε αυτόν αντιμέτωπος προσωπικά ή συλλογικά προβλήματα και η ιστορία έχει αποδείξει πολλά…
    Όσο οι μεγάλοι τύραννοι βρίσκονται στην εξουσία και έχουν τα όπλα, τα χρήματα, την προπαγάνδα εμείς θα είμαστε τυφλοί και κουφοί στις σπηλιές
    και θα σφαζόμαστε μεταξύ μας γιατί έτσι τους βολεύει και ποτέ δεν ενωνόμαστε να τους αντιμετωπίσουμε !
    Ακόμη και αν εγώ και εσύ συμφωνήσουμε σε αυτό πρέπει να συμφωνήσουν πλέον και 6 δις …άλλοι για να έχει αξία και να είναι έγκυρο.
  33. Ερμής λέει:
    Αγαπητέ μου Elzin,
    Ο Ιησούς, ο Βούδας και όλα τα μεγάλα Πνεύματα δίδαξαν την Αγάπη που πηγάζει από το μη Εγώ.
    Οι διδαχές τους διαστρεβλώθηκαν και προσαρμόστηκαν σε θρησκείες και δόγματα, για να εξυπηρετούν πρωτίστως τα Εγώ των ανθρώπων.
    Έτσι επιλέγουμε να ζήσουμε στην αθλιότητα, στην καταστροφή και στον πόλεμο.
    Ας παραδεχθούμε τουλάχιστον ότι συνειδητά κάνουμε αυτή την επιλογή!
    Οι μεγάλοι τύραννοι βρίσκονται στις δημοκρατικές ΗΠΑ, στην κομμουνιστική Κίνα και αλλού, γιατί αυτή τη διακυβέρνηση διάλεξαν οι πολίτες τους, ή το επέβαλε η κομμουνιστική επανάσταση.
    Οι τύραννοι στη «δημοκρατία» μας έχουν εκλεγεί από εμάς.
    Οι ασήμαντοι πολιτικοί «ηγέτες» μας δίδουν γη και ύδωρ στους Τούρκους, για να μη διακινδυνεύσουν τις καρέκλες τους.
    Τι κάνουν τα Εγώ των Ελλήνων; Τους (Ξανά)ψηφίζουν!!
  34. elzin λέει:
    Πολύ σωστά αξιαγάπητε Ερμή!
    Εμείς τους ψηφίζουμε και εμείς όμως τους ανεχόμαστε στην εξουσία του “εγώ” τους, γιατί φαίνεται το ” εγώ” το δικό μας τους βολεύει
    και μάς αποχαυνώνει.
    Μήπως γι αυτό έχουν μερίδιο ευθύνης και τα μεγάλα πνεύματα που δίδαξαν το μη εγώ;
    Την αγάπη την διδάσκεις με έργα όχι με λόγια και κρίνεσαι και από το αποτέλεσμα των έργων και των λόγων.
    Γιατί εσύ αν έπαιρνες για τα παιδιά σου ένα δάσκαλο και δεν ήσουν ικανοποιημένος από την επίδοση τους δεν θα απέδιδες ένα μερίδιο ευθύνης και στο δάσκαλο;
    Τόσους αιώνες διδασκαλία και οι άνθρωποι τόσο κακοί μαθητές;
    Μήπως αυτό που δίδαξαν και προώθησαν η προωθήθηκε από άλλους
    Ήταν ακριβώς το “εγώ” τους;
    Πως εξηγείς την καταστροφική προσωπολατρία που οδηγήθηκαν τα πράγματα τόσους αιώνες τώρα;
    Τόσο μεγάλα πνεύματα που ήταν δεν είχαν την δυνατότητα να μειώσουν την προσωπική προβολή;
    Πως κάποιοι άλλοι το έκαναν και παρέμειναν σεμνοί;
    Πως δίδαξαν το “μη εγώ” με τόσο κραυγαλέο τρόπο του “εγώ” τους
    σε κυρίαρχες ιδεολογίες;
    Και με πιο σκεπτικό δίδαξαν ανώτερα μαθηματικά σε παιδιά του νηπιαγωγίου να βγάζουν τα μάτια τους πριν μάθουν να περπατάνε;
    Φταίνε μόνο οι άνθρωποι ή και οι δάσκαλοι και η παιδεία που τους δίνεται;
    Τι προσωπικό παράδειγμα έχουν να αποδείξουν, σε μια ανθρώπινη ζωή με τόσα προβλήματα;
    Εκτός ζωής και των πρακτικών προβλημάτων δεν είναι αυτό το πρότυπο τους;
    Εμείς θα παίρναμε δασκάλους των παιδιών μας τον Μάρκος, τον Γκάντι, τον Λεωνίδα, τον Σωκράτη, τον Πυθαγόρα, τον Λούθηρ Κιγγκ και κάποιους άλλους…ανθρώπους όμως που θα σε μάθουν να σκέφτεσαι,να δουλεύεις, να αντιστέκεσαι να πολεμάς όταν χρειαστεί μέσα στην ζωή και στην πράξη
    να υπερασπίζεσαι την ειρήνη χωρίς να υποχωρείς και να γνωρίσεις το εγώ σου και τον εαυτό σου πριν το αποχωριστείς.
    Εχουμε μερικές σκληρές ερωτήσεις για κάποια πνεύματα, τον Βούδα, τον Ιησού,τους θεούς, δασκάλους και αυθεντίες και δύσκολα μας ικανοποιούν οι απαντήσεις τους και ίδίως έτσι όπως χρησιμοποιούνται από την κοινωνική διαμόρφωση της αυτούπνωσης και της κυρίαρχης εξουσίας.
    Για να λύσεις ένα πρόβλημα χρειάζεται να διακρίνεις καθαρά την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι και τους λόγους που σε οδήγησαν σε αυτή και να συνυπάρξεις με ένα υγιές “εγώ” σε ένα αρμονικό “εμείς” μιας κοινωνίας ανθρώπων.
  35. Ερμής λέει:
    Καλησπέρα αγαπητέ elzin,
    Τα μεγάλα πνεύματα έδειξαν ένα Δρόμο…
    Οι άνθρωποι ψάχνουν πάντα να φορτώνουν τις αθλιότητες τους σε Άλλους.
    Είχαμε πει από την αρχή ότι δεν μπορούμε να εξαρτιόμαστε από κανένα και ότι δεν υπάρχει Οδηγός, Δάσκαλος, Σωτήρας, δεν υπάρχει Αυθεντία.
    Όλα τα συστήματα είναι άχρηστα και ο γκουρού γίνεται επιβλαβής. Όλες οι ιδεολογίες είναι πέρα για πέρα ηλίθιες, γιατί πάντοτε λειτουργούν μέσα στα όρια κάποιου προτύπου και το πρότυπο γίνεται ιδεολογία και αυθεντία.
    Όταν απορρίψεις τελείως όλα τα βιβλία, τις ιδεολογίες, τις φιλοσοφίες, τους αγίους, τους αναρχικούς, μένεις πρόσωπο με πρόσωπο με τον εαυτό σου, έτσι όπως Είσαι.
    Είναι φοβερό και καταθλιπτικό πράγμα, να δεις τον εαυτό σου, όπως πραγματικά Είναι…
  36. elzin λέει:
    Καλημέρα ακούραστε διαλογικέ Ερμή!
    Το να τα φορτώνεις συνέχεια στους Άλλους ή στον Εαυτό σου,
    ίσως να είναι η ίδια μορφή Εγωισμού και στρουθοκαμηλισμού.
    Σε μία εξελισσόμενη αλληλεπιδρώμενη, συμμετοχική κοινωνία ανθρώπων απαιτείται κρίση και διάκριση στο που, πως και σε τι φταίνε οι άλλοι και ποια είναι η δική σου ευθύνη, που αρχίζει και που σταματά. και τι μπορεί να γίνει καλύτερα.
    Το να αντιμετωπίζει κανείς τον εαυτό του συνέχεια με ενοχές, αμαρτίες και το μαστίγιο δεν απέχει πολύ από το να μη τον βλέπει καθόλου ή να κλείνεται αυτιστικά σε αυτόν απομονώνοντας τον από την κοινωνική ροή
    και μεταβολή.
    “Είχαμε πει από την αρχή ότι δεν μπορούμε να εξαρτιόμαστε από κανένα και ότι δεν υπάρχει Οδηγός, Δάσκαλος, Σωτήρας, δεν υπάρχει Αυθεντία.”
    Άρα δεν δεχόμαστε και τα μεγάλα Πνεύματα …και τον δρόμο που έδειξαν.
    Θα πάρουμε όμως δασκάλους για τα παιδιά μας να μάθουν γραφή και ανάγνωση χωρίς να είναι αυθεντίες θεοί και πνεύματα.
    Αν είναι καλοί δάσκαλοι τα παιδιά μας θα μάθουν να σκέφτονται να διαβάζου και να γράφουν και μεγαλώνοντας ίσως
    …δεν θα τους χρειάζονται στην ιδανική πολιτεία ανθρώπων.
    Χρειάζεται να γνωρίσεις κάτι πριν το απορρίψεις και να το γνωρίσεις καλά!
    Ο μηδενισμός να είναι απόρροια της γνώσης και όχι της άγνοιας
    και είναι μακρύς ο δρόμος της μάθησης για μια ανθρώπινη ζωή.
  37. Ερμής λέει:
    Αγαπητέ, καλέ, συνομιλητή Elzin,
    Το νόημα της διδασκαλίας των Πραγματικών Μεγάλων Πνευμάτων είναι να γνωρίσουμε τον Εσώτερο Θεϊκό-Άφθαρτο εαυτό μας.
    Στην εσωτερική αναζήτηση δε χωράνε ενοχές και σκέψεις, διαφορετικά ψάχνουμε τα δημιουργήματα του νου των αισθήσεων μας.
    Όσα πνεύματα επιδίωξαν οπαδούς Δεν τα Δεχόμαστε.
    Φυσικά πρέπει να έχουμε τα απαραίτητα εφόδια και εργαλεία για να ζήσουμε σ’ αυτή τη ζωή. Ας μην τα λατρέψουμε όμως…
  38. elzin λέει:
    Απολαμβάνοντας τον εξαίρετο διάλογο
    σε καλημερίζουμε συμπλέοντας μαζί σου,
    θεέ του λόγου Ερμη!
    “Στην εσωτερική αναζήτηση δε χωράνε ενοχές και σκέψεις, διαφορετικά ψάχνουμε τα δημιουργήματα του νου των αισθήσεων μας.”
    Η εσωτερική αναζήτηση είναι σημαντική, και σπουδαία, αρκεί να μη γίνεται εγωκεντρική, αυτιστική και μονόπλευρη
    λαμβάνοντας υπ όψιν και το εξωτερικό κοινωνικό “γίγνεσται”
    με εκάστοτε επικρατούσες συνθήκες του.
    Να μην είναι ‘φυγή” και υπεκφυγή.
    Να είναι αλληλεπίδραση και όχι απομόνωση και στρουθοκαμηλισμός.
    “Όσα πνεύματα επιδίωξαν οπαδούς Δεν τα Δεχόμαστε.”
    Όχι δεν τα δεχόμαστε!
    Και από την ποιότητα των οπαδών που δημιούργησαν και την συμπεριφορά τους βγάζουμε συμπεράσματα και για τους σκοπους και τις προθέσεις των αρχηγών τους.
    Το ψάρι από το κεφάλι μυρίζει…
    “Φυσικά πρέπει να έχουμε τα απαραίτητα εφόδια και εργαλεία για να ζήσουμε σ’ αυτή τη ζωή. Ας μην τα λατρέψουμε όμως…”
    Αυτά απλά τα χρησιμοποιούμε με μέτρο και σύνεση…
    Δεν υποδουλωνώμαστε σε “θεούς και αυθεντίες”
    αποκλειστικές αλήθειες, δόγματα, ούτε προσκυνούμε
    και “λατρεύουμε¨ κανένα
    εκτιμούμε ανθρώπους , διακρίνουμε την προσφορά τους και
    την προσπάθεια τους και … αυτό αρκεί.
  39. Ερμής λέει:
    Καλησπέρα Αγαπητέ Elzin,
    Η εσωτερική αναζήτηση δεν είναι ούτε εγωκεντρική, ούτε αυτιστική, ούτε έχει σχέση με εξωτερικούς παράγοντες.
    Δεν ψάχνουμε κάτι που είναι στη Σφαίρα του Γνωστού.
    Αδειάζοντας τη σωρευμένη γνώση, βαδίζουμε σε άγνωστα μονοπάτια…
    Βιώνουμε την Ολότητα, Όπου Ανήκουμε.
    Όπως Πάνω έτσι και Κάτω…
  40. elzin λέει:
    Καλό απόγευμα στοχαστικέ Ερμή!
    Όπως Πάνω έτσι και Κάτω…
    όπως τα έξω έτσι και τα μέσα…
    Γνωρίζοντας και διακρίνοντας τους εξωτερικούς παράγοντες
    ξεκαθαρίζονντας την σφαίρα του Γνωστού, στερεώνοντας ένα Νησί συνειδησιακής επίγνωσης και σφυρηλατημένη πειθαρχίας
    εισερχόμαστε με ασφάλεια να περπατήσουμε την σφαίρα του Αγνώστου
    και του εσωτερικού και να τα συνδέσουμε με γέφυρα αμφίδρομη.
    Σπρώχνοντας την λογική στα όρια της θα βρεθούμε στο κέντρο της
    αναγκαστικά.
    Δεν θα την καταργήσουμε γιατί θα αποτελέσει το σημείο εκκίνησης μας
    και χρειάζεται να την δουλέψουμε πολύ και να καλλιεργήσουμε το μυαλό μας ποικιλοτρόπως για να μη καταλήξουμε “θρησκόληπτα εσωτεριστές”
    σε κάτι και απλώς βολεμένοι σε διάφορα δόγματα και πεποιθήσεις της κοινωνικής διαμόρφωσης.
    Η αναμέτρηση με το Άγνωστο είναι σκληρή υπόθεση για γερά νεύρα
    και δυνατούς πολεμιστές εκπαιδευμένους άριστα στο Γνωστό,
    πάνοπλους και προετοιμασμένους για όλα.
    Η Ολότητα όσο διατηρούμε την ανθρώπινη μορφή,
    δεν μπορεί να περιλαβάνει μόνο την μια πλευρά
    αφού είναι αλληλεπίδραση και ένωση όλων των παραγόντων μιας ύπαρξης.
  41. Ερμής λέει:
    Αγαπητέ πολεμιστή της γνώσης Εlzin,
    Ο ίδιος σου ο νους είναι πάνω και πέρα από όλες τις μορφές, είναι ελεύθερος, ήρεμος και πλήρης.
    Αιώνια αποτυπώνεται στις έξη σου αισθήσεις και στα τέσσερα στοιχεία σου.
    Ξέκοψε από τη διανοητική κατανόηση και εισχώρησε άμεσα στα βάθη της ταυτότητας του νου. Έξω απ’ αυτόν δεν υπάρχει πραγματικότητα.
    Κατασίγασε τη διττότητα του υποκειμένου και του αντικειμένου. Ξέχασε τα και τα δύο.
    Αν δεν ξεπεράσεις την αντίθεση του ναι και του όχι, δεν έχεις ελπίδα ότι θα ζήσεις ποτέ μια ζωή αληθινής ελευθερίας.
  42. elzin λέει:
    Αγαπητέ αφουκραστή του Αγνώστου Ερμή
    ακούγονται πολύ λογικά όλα αυτά ,
    αλλά …
    Θα πρέπει να προσέξουμε να μη υποπέσουμε στην αστοχία θρησκόληπτων οπαδών διαφόρων θεωριών,
    που αφού αρνούνται, καταργούν την γνώση, το νου, τον ορθό λόγο, την λογική και εμμένουν στην πίστη και στην κενότητα του νου,
    αυτοαναιρούνται αντιφάσκοντες και χρησιμοποιούν τον νου, τον λόγο, επιχείρηματα “λογικής” και γνώσεις από το Γνωστό,
    να “αποδείξουν” το πιστεύω τους
    μιλώντας με πολλές λέξεις και λέγοντας πολλά
    ενώ σύμφωνα με
    την θεωρία τους …θάπρεπε να σιωπούν στη πραγματικότητα της γαλήνης τους και στην ευτυχία της αληθινής ζωής τους…;)
    Αυτός που μιλάει διαχωρίζει πάντα αυτός που σιωπά ενώνει.
    Στην ιστορία δεν γνωρίσαμε πολλούς “σιωπηλούς” ανθρώπους και θεούς
    Όλοι μιλήσανε διδάξανε διαχωρίσανε και προσπάθησαν να περάσουν την γραμμή τους.
    Δυστυχώς δεν μπορείς να διδάξεις την σιωπή μιλώντας για αυτήν ούτε
    την ενότητα φτιάχνοντας αποκλειστικά δόγματα αλήθειας.
  43. Ερμής λέει:
    Αγαπητέ στοχαστικέ Elzin,
    Η γνώση και η λογική δεν καταργούνται. Είναι τα απαραίτητα εφόδια για να ζήσουμε στον πυκνό κόσμο της ύλης.
    Όμως είμαστε κάτι παραπάνω από χωμάτινα όντα..
    Μια ματιά στην αιωνιότητα αρκεί, για να γίνει ο καθένας μας καλύτερος και μαζί μας ο κόσμος μας.
  44. elzin λέει:
    Οπωσδήποτε αξιαγάπητε Ερμή!!!
    Η γνώση και η λογική δεν καταργούνται.
    Είναι τα απαραίτητα εφόδια για να ζήσουμε στον πυκνό κόσμο της ύλης.
    Όμως είμαστε κάτι παραπάνω από χωμάτινα όντα..
    Μια ματιά στην αιωνιότητα αρκεί, για να γίνει ο καθένας μας καλύτερος και μαζί μας ο κόσμος μας.
    Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι αγκαλιάζοντας τον κόσμο γύρω μας αλλά και υπερασπίζοντας τον και χρησιμοποιώντας την γνώση και την λογική, την αρετή, την διάκριση,το μέτρον, το γνώθι σαυτόν
    γιατί είμαστε παραπάνω από χωμάτινα όντα..
    και η αιωνιότητα μας περιμένει μαζί με την ενεργό πλευρά του Απείρου.
  45. Ερμής λέει:
    Αγαπητέ, καλέ φίλε Elzin,
    Συγνώμη για την απουσία από τον εξαιρετικά ενδιαφέροντα διάλογο, που είχαμε ως τώρα.
    Όπως πιθανόν έχεις αντιληφθεί, έχω ήδη αναρτήσει στο blog μου 11 συζητήσεις μας, ακριβώς όπως έχουν γίνει μεταξύ μας, (χωρίς τις φιλοφρονήσεις). Σκοπεύω να τις αναρτήσω όλες και πιστεύω ότι συμφωνείς κι εσύ.
    Σ’ ευχαριστώ για τη συνεισφορά σου στη συζήτηση, καθώς και για τα καλά λόγια, που πάντα εύρισκες να πεις. Νομίζω ότι καταφέραμε να ολοκληρώσουμε ένα ενδιαφέροντα κύκλο συζητήσεων.
    Είμαι σίγουρος ότι μπορούμε αργότερα να ανοίξουμε ένα νέο κύκλο συζητήσεων-αναζητήσεων…
    Σε χαιρετώ, προσωρινά, αναζητητή της γνώσης και της αλήθειας.
  46. elzin λέει:
    Χρειάζεται μια μικρή αποτοξίνωση από την μπλογκόσφαιρα
    και να βλέπουμε τα πράγματα από “μακριά” χωρίς συνήθειες
    εξαρτήσεις και εμμονές λόγιε φίλε μου.
    Σε ευχαριστώ και εγώ με την σειρά μου για την ευκαιρία στα λόγια
    που έδωσες και την δυνατότητα του εποικοδομητικού διαλόγου
    που ανοίξαμε
    αντάξιου ενός θεού που φέρνεις το όνομα του.
    Είναι σημαντικό που καταφέραμε να συζητήσουμε τόσο άψογα
    και να ολοκληρώσουμε τους συλλογισμούς μας ανοίγοντας
    την καρδιά και τον νου μας.
    Οι φιλίες ξεκινούν και χτίζονται σε μια τέτοια βάση.
    θα συνεχίσουμε αργότερα γιατί τα διαλογικά διαλογιστικά συμπόσια
    Είναι από τα πράγματα που μου αρέσουν ιδιαίτερα και ο λόγος
    γραπτός και προφορικός είναι η πιο μαγική πράξη του ανθρώπου!
    Σε χαιρετώ με εκτίμηση θαυμάσιε ανήσυχε Ερμή!

    Πηγή

    Σύγχρονα φιλοσοφικά συμπόσια των Ελλήνων ερευνητών