Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Ονειρικοί κρίκοι

Όταν ο Μορφέας συνάντησε τον Κεκουλέ.....σε κύκλους 
 Ο όμικρον μικρών και κεφαλαίων  ονείρων

Η δομή του βενζολίου διερευνήθηκε από το  Γερμανό χημικό Kekule το 1865.  25 χρόνια μετά, στο «φεστιβάλ βενζολίου» που διοργάνωσε η Γερμανική Χημική Ένωση ο Kekule σε κατάσταση ευφορίας διηγήθηκε πως έφτασε στη σύλληψη του τύπου του βενζολίου.: «Γύριζα την καρέκλα μου προς το τζάκι και λαγοκοιμήθηκα. Πάλι τα άτομα χοροπηδούσαν μπρος στα μάτια μου. Αυτή τη φορά οι μικρότερες ομάδες παρέμεναν από σεμνότητα στο πίσω μέρος. Μπορούσα τώρα να διακρίνω μεγαλύτερους συντακτικούς τύπους. Οι μακριές αλυσίδες στριφογύριζαν σαν φίδια. Αλλά δες! Τι ήταν αυτό; Ένα από τα φίδια δάγκωσε την ουρά του. Σαν να κτύπησε μια αστραπή! Ξύπνησα. Πέρασα, για μια ακόμα φορά, το υπόλοιπο της νύχτας επεξεργαζόμενος αυτή την εικόνα.»Χημεία  Β΄Λυκείου

Αρώματα και χρώματα ονείρων  σε Ομηρικούς κύκλους  φιλοσοφίας επιστήμης  πολιτικής και ποιητικής λογοτεχνίας
Κύκλοι Ονείρων

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Μετέωρες Πολιτείες



Αναζητείται   Ιητήρ για πολιτικές πανδημίες και θρησκευτικές επιδημίες μετέωρων πολιτειών σε βήματα  ερωδιών. Επειγόντως...
Απόσπασμα από ένα πολύ επίκαιρο βιβλίο. «[...] Οι δυστυχίες, στην πραγματικότητα, είναι μια κοινή υπόθεση, αλλά δύσκολα τις πιστεύει κανείς όταν του πέσουν στο κεφάλι. Υπήρξαν στον κόσμο τόσες πανούκλες όσοι και οι πόλεμοι. Και παρ’ όλα αυτά οι πανούκλες και οι πόλεμοι πάντα βρίσκουν τους ανθρώπους το ίδιο απροετοίμαστους. Ο γιατρός Ριέ ήταν απροετοίμαστος, όπως και οι συμπολίτες μας και έτσι πρέπει να καταλάβουμε τους δισταγμούς τους. Και μ’ αυτόν τον τρόπο επίσης πρέπει να καταλάβουμε ότι μοιράστηκε ανάμεσα στην ανησυχία και την εμπιστοσύνη.

Όταν ξεσπάει ένας πόλεμος, οι άνθρωποι λένε: “Δε θα διαρκέσει πολύ, είναι πολύ ανόητο”. Κι αναμφίβολα ένας πόλεμος είναι σίγουρα πολύ ανόητος, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να διαρκέσει. Η ανοησία επιμένει πάντα και θα μπορούσε κανείς να το διακρίνει αν δε σκεφτόταν μόνο τον εαυτό του. Απ’ αυτήν την άποψη οι συμπολίτες μας ήταν σαν όλο τον κόσμο, σκέφτονταν τους εαυτούς τους και για να το πούμε κι αλλιώς ήταν ανθρωπιστές: δεν πίστευαν στις δυστυχίες. Η δυστυχία δεν είναι στα μέτρα του ανθρώπου, επομένως λέμε ότι η δυστυχία δεν είναι πραγματική, είναι ένα κακό όνειρο που θα περάσει. Αλλά δεν περνάει πάντα και από κακό όνειρο σε κακό όνειρο, είναι οι άνθρωποι που περνάνε και πρώτα πρώτα οι ανθρωπιστές, γιατί δεν πήραν τις προφυλάξεις τους.

Οι συμπολίτες μας δεν ήταν πιο ένοχοι από άλλους, ξεχνούσαν να είναι μετριόφρονες, αυτό είναι όλο και σκέφτονταν ότι όλα είναι ακόμη δυνατά για αυτούς -πράγμα που σήμαινε ότι οι δυστυχίες είναι αδύναμες. Συνέχιζαν να κάνουν επιχειρήσεις, να ετοιμάζουν ταξίδια, και να έχουν γνώμες. Πώς θα μπορούσαν να σκεφτούν την πανούκλα, που καταργεί το μέλλον, τις μετακινήσεις, τις συζητήσεις; Θεωρούσαν τους εαυτούς τους ελεύθερους και κανένας δε θα είναι ποτέ ελεύθερος, όσο υπάρχουν δυστυχίες». Η πανούκλα Καμύ 
DOC TV

Έχουμε εξορίσει την ομορφιά. Οι Έλληνες είχαν πάρει τα όπλα γι’ αυτήν.
(από την «Εξορία της Ελένης», 1948)

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Άγρυπνοι Τοίχοι



Εκατοντάδες πόδια στον αέρα, τέσσερις ορειβάτες από το Δίκτυο Δράσης Rainforest κρεμούν  ένα τεράστιο πανό έξω από μια κατασκευή γερανών στην παραμονή των διαδηλώσεων κατά  του ΠΟΕ, στο Σιάτλ, το 1999. John Sellers
Beautiful Trouble

Το 1999, μάθαμε ότι το Σιάτλ είναι και ακτιβισμός. Και τι ακτιβισμός! Στα τέλη του Νοεμβρίου εκείνης της χρονιάς, είδαμε στις τηλεοπτικές οθόνες τα πλήθη νεαρών και μη, ακτιβιστών να συγκρούονται με την αστυνομία. Είδαμε δακρυγόνα, κλομπ, είδαμε σημαίες να ξετυλίγονται, πλακάτ και συνθήματα και ένα πλήθος κυριολεκτικά ασυγκράτητο, το οποίο μαινόταν εναντίον ενός κοινού αλλά ήδη «σεσημασμένου» εχθρού: Της παγκοσμιοποίησης και του φιλελευθερισμού που εξέφραζε η Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου, της οποίας η σύνοδος γινόταν τις ημέρες εκείνες στην πόλη. Εννέα χρόνια αργότερα, όλοι παραδέχονται ότι το Σιάτλ ήταν η αρχή ενός κινήματος το οποίο διαδόθηκε ταχύτατα χάρη στην τεχνολογία και κυρίως το Διαδίκτυο. Ενός κινήματος που για τους φανατικούς υποστηρικτές του είναι η φωνή διαμαρτυρίας και για τους δριμείς επικριτές του είναι μια γραφική αντίδραση σε έναν κόσμο που έχει πάρει τον δρόμο του και δεν αλλάζει.
Το Σιάτλ και τα γεγονότα του 1999 έρχονται ξανά στην επικαιρότητα χάρη στην ταινία με τίτλο «Μάχη στο Σιάτλ» του Ιρλανδού ηθοποιού και πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη Στιούαρτ Τάουνσεντ.
Μαριλια Παπαθανασιου Καθημερινή


Αν η δημοκρατία δεν έσωζε  τις τράπεζες δεν θα είχε πτωχεύσει,  θα είχε  κρατήσει την αρετή και θα είχε σώσει  την ομορφιά στη γη

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Ομιλούντες τοίχοι



Μέρες δημοκρατίας σε σύγχρονες οικονομικές δικτατορίες
Όταν η υποταγή ονομάζεται ειρήνη και είναι η ειρήνη των αγορών και των πολυεθνικών συμφώνως με το δόγμα των δηλώσεων του σοκ των σοκαριστικών στην σιωπή των αμνών.
Όταν αδειάζουν το μυαλό μας  πυροβολώντας τρία κλικ αριστερά και τρία δεξιά οργουελικά.
Όταν η απόφαση για την δυσπιστία και μομφή στην βουλή παίρνεται από μια ολομέλεια ελλιπή.
Όταν αυτή η βουλή των αφορολόγητων βολευτών  έχει γίνει από τον λαό μισητή και κατεβάζουν όλη την αστυνομία τα ταγκς και τον στρατό για να μιλήσουν στον άβουλο  λαό νυν και τέως πρωθυπουργοί .
Όταν η επίσης αφορολόγητος και φιλάνθρωπος  με τις δωρεές των πιστών  εκκλησία  επιτελώντας θεάρεστον έργον διαβάζει κείμενα θεολογικά όπως και τότε παλιά και ουδέν γνωρίζει για τα θέματα τα πολιτικά ευλογώντας τους υπουργούς  της δημοκρατίας του 4% ελέω θεού πάντα της βασιλείας.Ο παράδεισος να είναι καλά και να μας περιμένει με ανοικτή αγκαλιά. Αρκετοί για να τον συναντήσουν εγκαίρως αυτοκτονούν προνοητικά.
Οι φιλοαμέριμνοι   μοναχοί των παραδεισένιων  ορέων και πουλιών   προσεύχονται  για την υγεία και την μακροημέρευση των  νέων καγκελάριων ο θεός να τους έχει καλά να μας κόβει ευρώ και να τους δίνει χρόνια πολλά από την εθνική μας μοναξιά.
Η ηρωική γενιά της μεταπολίτευσης παραδίδει  μαθήματα του τύπου  "όλα και πιο χαμηλά Λόλα"  και συνταγές για κουλουράκια  down down  σε  γκρίζα πρωινά. Πιο κάτω δεν έχει.
Η δε υλιστική κατακερματισμένη  αριστερά  ακόμη ονειρεύεται την δικτατορία του προλεταριάτου τελείως ιδεαλιστικά σε καθεστώτα δημοκρατικά.
Ο  βουληφόρος Αγαμέμων εξακολουθεί να θυσιάζει την Ιφιγένεια και το παιδί  με του θεού την εντολή και τον Ταύρο σε αυταρχική εμμονή γιατί τα Ταυροκαθάψια αγνοεί και από τα κέρατα  να τον πιάσει δεν μπορεί.
Γιατί οι Έλληνες κοσμοπολίτες  εξερευνητές  είχαν στίβο και οι Ρωμαίοι  κοσμοκράτορες  λουντινιστές κολοσσαίο;
Γιατί γνωρίζανε την διαφορά της  ευγενικής  άμιλλας από την κανιβαλιστική  αρένα. 
Στο νησί  τα τραπέζια και τα συνέδρια των Λωτοφάγων οι κάτοικοι καταναλωτές πρώτης τάξεως ξεχασμένοι  λάθα  λωτών βιώσας καλά περνούν . Ες αύριον τα σπουδαία αναφωνούν. Κάποιοι από αυτούς σε καταναλωτές τρίτης τάξεως στα μεγάλα φαγοπότια της Ιθάκης πρώτο τραπέζι πίστα θα αναδειχθούν,χωρίς χρόνο αναγνώστες μνημονίων να βρεθούν, γιατί μαζί τα φάγανε,  τους  λωτούς και τα βόδια και δώσανε και κανένα κοκαλάκι στους κολλητούς.
Ζήτω η αιωνία Ελλάς των ομιλούντων ελαφιών
Ζήτω  η δημοκρατία των συναρπαστικών γαλαξιών
Ζήτω  το έθνος των  υψιπετών πουλιών
Ζήτω ο βασιλιάς  των αηδονιών και ο άρχων των δελφινιών
Γιατί έτσι μας αρέσει....
 Κολυμπούν καλύτερα,  πετούν ωραιότερα, κελαηδούν καταπληκτικά και αστέρια γεννούν   εκτυφλωτικά   σε χορό πυριγενή  δημοφωνικά.
Στων ουρανών τα νεφελώματα φτιάχνουν οι παρέες των Ελλήνων ομηρικά  κυκλώματα

Ελλάς  Νοήμονων  Ελλήνων 
του χθες του σήμερα και του πάντοτε από την αρχή ξανά.
Τίποτα δεν τελείωσε και δεν θα τελειώσει αν δεν γίνει από την αρχή και σωστά.

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Βροχή Λεόντων


ζ Οδύσσειας.....
.βῆ δ' ἴμεν ὥς τε λέων ὀρεσίτροφος,
 ἀλκὶ πεποιθώς, 130
ὅς τ' εἶσ' ὑόμενος καὶ ἀήμενος, 
ἐν δέ οἱ ὄσσε δαίεται·
ΛΕΟΝΤΙΔΕΣ


Βροχή αστεριών 

 την Ηλιοδίτη  17 Νοεμβρίου  τα αστέρια των Λεοντιδών  στο ομηρικό  ουρανό  της Ελλάδος.

Αγέλαοι αγήνορες


ὣς ἔφαθ', οἱ δ' ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.        320
ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε Δαμαστορίδης Ἀγέλαος·

Αγέλαος
Γιος του Δαμάστορα, ένας από τους μνηστήρες της Πηνελόπης, που τον σκότωσε ο Οδυσσέας με το ακόντιό του। Οδύσσεια(υ 321, χ 131, χ 247).Από τον γιο του Οίνοπα, ενός μέθυσου από το κρασί μυστικών δείπνων, στον γιο του Δαμάστορα που δαμάζει όχι τα κύματα, αλλά τα πλήθη,
στον αγέλαστο σκυθρωπό οδηγό μιας αγέλης μάζας λαού, τον Αγέλαο. Με τις πλάτες και την υποστήριξη των δύο αρχηγικών μνηστήρων, ο Αγέλαος από ένα άκρατο ιδεαλισμό ποδηγετεί τον λαό φθάνοντας μέχρι ένα στυγνό υλισμό.Δικτάτωρ, λαϊκιστής, τυχοδιώκτης, πνευματιστής, υλιστής, θεοκρατικός, προλεταριακός, οδηγεί τις αμορφοποίητες μάζες σε μια άσκοπη αιματοχυσία .Εμμένων στις θέσεις του στην εξουσία, δεν διστάζει να σκοτώσει τον Ταύρο και να θυσιάσει το παιδί του για χάρη του σκοπού και όλα τα παιδιά του κόσμου να γνωρίζουν την φρίκη του πολέμου και της επανάστασης μιας σοσιαλιστικής βαρβαρότητας. Ο Ευρύμαχος-Ευρύνομος τον προωθεί με τα εκάστοτε μαζικά μέσα αποβλάκωσης της εποχής και τα παράθυρα, τις μάχες, τις πόρτες και τους νόμους που ανοίγει.
 Ο Κωνσταντίνος Ρωμαίος αυτοκράτωρ, δολοφόνος του γιου και της γυναίκας του .
Με το σύμβολο «εν τούτω νίκα», μιας αίρεσης που εξυπηρετούσε την χειραγώγηση και τον έλεγχο της μάζας προωθεί στην εξουσία την νέα θρησκεία που τον βολεύει.
Ζήτω ο θεός! Ζήτω ο παράδεισος. Κάτω ο άνθρωπος.
Ο Αντίνοος του ανταποδίδει την χάρη και τον ανακηρύσσει άγιο। Ο σταυρός μοσχοπουλιέται σε ατελείωτους τόνους και απορροφάται από την υπνωτισμένη μάζα σε κατάσταση παραφροσύνης.
Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών 1964- 1974. Σαν χθες και σήμερα
 Το αποκορύφωμα της παράνοιας της σχιζοφρένειας του Ελληνοχιστιανικού παντρολογήματος με την είσοδο του ‘Ηλιου στο Ταύρο ενός ταύρου ταυροφονιά εθνοσωτήρα.
Ιωσήφ Στάλιν, ο κόκκινος επαναστάτης και η δικτατορία του προλεταριάτου.
Τα παιδιά του τσάρου δολοφονούνται …γιατί ήταν παιδιά του.
«Στο δάσος των θεών» του ΑΛΓΚΙΜΑΝΤΑΣ ΠΟΥΙΠΑ δεν υπήρχαν ιδέες μόνο άνθρωποι που συντρίφθηκαν κάτω από αυτές. Για τους κομμουνιστές η πλοκή είναι unpolitical. Οι παραστάσεις ακυρώνονται και απαγορεύονται οι δημοσιεύσεις. Ο ίδιος γίνεται “ανεπιθύμητο” πρόσωπο. Ως ανεπιθύμητος, επιστρέφει στο στρατόπεδο στη φαντασία του, όπου οι νεκροί τον αποδέχονται. Βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία! Από το μυθιστόρημα του BALIS SRUOGA “TO ΔΑΣΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ”
Ζήτω το προλεταριάτο! Κάτω ο θεός. Καλώς ήλθατε στην κόλαση θεών και ανθρώπων.
Αδόλφος Χίτλερ! Ζήτω η ανώτερη φυλή και “ο θεός μαζί μας” στην επιγραφή που χαράσσεται στην ζωστήρα των στρατευμάτων του.Got mit uns. Φράση από το δευτερονόμιο, κ΄, 4, στην ομιλία που απευθύνει ο Γιαχβέ στου Ισραηλίτες. Με απόφαση του τα παιδιά δημόσιου  γερμανικού σχολείου υποχρεούνται κάθε πρωί να απαγγέλλουν την προσευχή για τον Ιησού μέσα στο εθνικοσοσιαλιστικό ράϊχ με τον αγκυλωτό σταυρό.Ο καθολικός Αντίνοος τον ευλογεί. Στο Ίντεξ τον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων, συμπεριλήφθηκε ο Πιέρ Λαρούς για το λεξικό, ο Ανρί Μπερκσόν, η Σιμόν ντε Μποβουάρ και ο Ζαν Πωλ Σαρτρ, αλλά ουδέποτε ο Φύρερ. Ήταν καλός χριστιανός για το βατικανό.
Ο καταθλιπτικός θεός του εμπορίου της σωτηρίας που αιματοκύλησε τον κόσμο αγαπούσε τους Έλληνες… λένε οι πιστοί του.Ο βλοσυρός καγκελάριος λάτρευε το Ελληνικό πνεύμα και τονίζει στην ομιλία του πριν την έναρξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου πως “προερχόμαστε από τους Έλληνες “….ομιλών στα στρατεύματα του.
Που αρχίζει και που σταματά η ελευθερία κάποιου πριν γίνει ανομία και υποδούλωση κάποιου άλλου;
Πως μπορεί στο όνομα της αγάπης και της σωτηρίας του να σκοτώνεις ένα συνάνθρωπο σου και να του επιβάλλεις θεούς σωτήρες και ιδεολογίες;
Πως μπορεί ένας άνθρωπος να δουλοσύρεται να ποδοσύρεται και εξοντώνεται νοητικά πνευματικά υλικά σε βάναυσες κοσμοθεωρίες θεών φωστήρων και Αγελαίων μνηστήρων υπέρ πνευματοποιημένων και υπέρ υλιστικών ανισορροπιών;
Πως μπορεί ένας άνθρωπος να μπαίνει στο κρεβάτι του Προκρούστη και να ακρωτηριάζεται ανάμεσα στο ακραίο ανεδαφικό ιδεαλισμό και ένα χυδαίο υλισμό;
Πως μπορεί να δένεται σε δύο δένδρα από τον Σίνη τον Πυτιοκάμπη και να κόβεται στην μέση φανατισμένος θρησκόληπτος και φανατικός άθεος;
Γιατί δεν αφήνουμε τον Θεό στην ησυχία του και να ασχοληθούμε με τον άνθρωπο;
Ποιος θεός χρειάζεται την αγάπη μας, τα παράλια μας, τα πεσκέσια μας και τα προσκυνήματα μας;
Ποιος άνθρωπος και ποιος θεός αυτοδικαιώνεται σε ένα κοπάδι γονατισμένης μάζας ανθρώπων μπροστά του;
 Γιατί δεν κρατάμε την σωστή απόσταση ασφαλείας και δεν προσπαθούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να τον αγαπήσουμε σωστά και μαζί με αυτό τον κόσμο και όλα τα όντα του; 
Γιατί μιλάμε συνέχεια για την αγάπη του θεού και καταλήγουμε στην βαρβαρότητα του ανθρώπου;
Μη μου λες πως μ αγαπάς, μονολογεί ο Μπρεχτ τρυφερά,την τελευταία φορά που μου το είπε κάποιος αυτό,…πόνεσα παρά πολύ. 

Θα προτιμούσα να με καταλάβεις και να με κατανοήσεις και να με αγγίξεις απαλά περπατώντας πάνω μου και στα χαλιά που έχω στρώσει για χάρη σου σε ένα παλάτι του νου ενός νησιού, λέει ο Οδυσσέας….ονειροπόλος της γνώσης της αγάπης και ενός έρωτα συμπεριεκτικά.

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Ημέρες ερινεών

  430
ἦλθον ἐπὶ Σκύλλης σκόπελον δεινήν τε Χάρυβδιν.
ἡ μὲν ἀνεῤῥύβδησε θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ·
αὐτὰρ ἐγὼ ποτὶ μακρὸν ἐρινεὸν ὑψόσ' ἀερθείς,
τῷ προσφὺς ἐχόμην ὡς νυκτερίς· οὐδέ πῃ εἶχον
οὔτε στηρίξαι ποσὶν ἔμπεδον οὔτ' ἐπιβῆναι·

Δεν είχα από πουθενά να κρατηθώ, ούτε στα πόδια μου μπορούσα  να στηριχθώ.
Σε  μια αγριοσυκιά  προσφύομαι υψηλά αρθείς  μέχρι το άλμα στο αιθερικό κενό.
Δεξιά η Σκύλλα  και Αριστερά  η Χάρυβδη
στο κέντρο   μια κατ΄ επίφαση δημοκρατία σιδεροχαλύβδινη.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
 στο μέσον μια διεφθαρμένη ληστρική εξουσία χωρίς καμία λογική και ουσία




Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Βελούδινοι τοίχοι

και φλεγόμενα τόξα πολυδιάστατων ανθρώπων σε ομηρικές επαναστάσεις

Για κάθε απελευθέρωση χρειάζεται πρώτα η συνειδητοποίηση της δουλείας, και είναι αυτή που εμποδίζεται από όλες αυτές τις κυριαρχούσες ανάγκες που έχουν κάνει δικές τους τα άτομα.
Η κοινωνία αυτή που ζούμε περιόρισε προοδευτικά τον τομέα των υψιπετών αναζητήσεων του πνεύματος που παρουσίασαν, εξιδανίκευσαν και κριτικάρισαν την ανθρώπινη μοίρα.
Η ΑΝΩΤΕΡΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗ, Η ΜΕΤΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΧΑΝΕΙ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ.
Ενώ υπάρχει η φρίκη για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης , παρόλα αυτά δεν υπάρχει καμία αντίσταση και έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ανθρώπους να ζουν σε αφύσικες συνθήκες ζωής, σε υπόγεια διαβίωση,ή ζητιάνους στους δρόμους, να τρέφονται με σκουπίδια.
Απλά τα στρατόπεδα αποτελούν κατά κάποιο τρόπο την «πεμπτουσία» του κολασμένου κοινωνικού περιβάλλοντος που από πάντα είμαστε καθημερινά βυθισμένοι μέσα του. (ΙΟΝΕΣΚΟ)
Και όλα αυτά χωρίς καμία ενοχή, γιατί η «ευτυχής» συνείδηση δεν γνωρίζει όρια, οργανώνει παιχνίδια όπου παίζουν με τον θάνατο και την παραμόρφωση ,όπου η δουλειά κατά ομάδες, η ψυχαγωγία, και η στρατηγική σημασία ενώνονται σε μία κερδοφόρα αρμονία.
Είναι ολοφάνερο ότι στην εποχή της «ευτυχισμένης συνείδησης» δεν υπάρχει θέση για το συναίσθημα ενοχής.. Το έγκλημα βρίσκεται στο να αδιαφορήσεις γι΄αυτό το παν ή να μην το υπερασπίσεις .
Η συνωμοσία της σιωπής όπου συμμετέχουμε όλοι.
Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Η κοινωνία περιόρισε κι εξολόθρευσε το ρομαντικό χώρο της φαντασίας, την υποχρέωσε να λειτουργήσει πάνω σε νέες βάσεις όπου οι εικόνες μετατρέπονται σε δυνατότητες και ιστορικά σχέδια. Η μετατροπή αυτή είναι το ίδιο άσχημη και ψεύτικη όσο και η ίδια η κοινωνία που την κάνει. Όταν λειτουργούσε πέρα από τον χώρο της υλικής παραγωγής και των υλικών αναγκών, η φαντασία ήταν μόνο ένα παιχνίδι που δεν είχε καμμιά εξουσία πάνω στην αναγκαιότητα και που εξυπηρετούσε μονάχα μία φαντασιακή λογική και μια φανταστική αλήθεια. Όταν η τεχνική πρόοδος παρέλαβε την φαντασία, έντυσε τις εικόνες με την δική της λογική και με την δική της αλήθεια, με απλά λόγιαΠΕΡΙΟΡΙΣΕ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Πίσω από το τεχνολογικό πέπλο, πίσω από το πολιτικό πέπλο της δημοκρατίας, παρουσιάζεται η πραγματικότητα, που είναι η καθολική σκλαβιά, η απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, περιτυλιγμένη σε μία τυποποιημένη ελευθερία επιλογής. Η δομή δε της εξουσίας, μην μπορώντας πια να κρατήσει τους τύπους, απολακτίζοντας όλες τις προσποιήσεις της αλήθειας και της δικαιοσύνης είναι πέρα για πέρα κτηνώδης.
Πως θα απελευθερώσουμε την φαντασία μας που η διαδικασία της αντικειμενοποίησης την άγγιξε και κατεχόμαστε και υποφέρουμε από αυτή.
Πως μπορούν τα ευνουχισμένα διοικούμενα άτομα να απελευθερωθούν ταυτόχρονα από τους εαυτούς τους και από τους αφέντες τους. Πως θα σπάσει αυτός ο κύκλος.
Oι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν πια ούτε να φανταστούν, έναν κόσμο με ποιοτικά διαφορετικό λόγο και πράξη, μια και η κοινωνία καταπνίγει κάθε προσπάθεια αντίθεσης και καθορίζει τη φαντασία. Όσοι βρίσκονται στις ζώνες πείνας της κοινωνίας της αφθονίας γίνονται αντικείμενα τόσο κτηνώδους μεταχείρισης που αναβιώνει τα μεσαιωνικά βασανιστήρια και μερικά άλλα πιο πρόσφατα.
H μηχανοποιημένη εργασία, που στο μεγαλύτερο μέρος της αποτελείται από αυτόματες και μισοαυτόματες αντιδράσεις, είναι πάντα μια απασχόληση που σκεπάζει ολόκληρη τη ζωή, είναι πάντα μια εξαντλητική, αποκτηνωτική, απάνθρωπη σκλαβιά.
Αυτή η μορφή υποδούλωσης «ανώτερης ποιότητας» δεν διαφέρει ουσιαστικά απ’ αυτή που ασκείται πάνω στη δακτυλογράφο, πάνω στον τραπεζικό υπάλληλο, πάνω στον πωλητή και στην πωλήτρια που συνέχεια είναι στο πόδι, πάνω στον εκφωνητή της τηλεόρασης. Η ισοπέδωση, η ρουτίνα, εξομοιώνουν τις παραγωγικές με τις μη παραγωγικές εργασίες.
Η εξέγερση της νέας γενιάς κατά της καταναλωτικής κοινωνίας δεν είναι τίποτε άλλο από μία πνευματική εκδήλωση της θέλησης να προχωρήσουμε μπροστά, στην αναζήτηση ενός νέου τύπου κοινωνίας .
Πολλά από τα απαραίτητα είδη που χρειάζεται ο άνθρωπος υπάρχουν, μόνο που πρέπει να ξαναμοιραστούν. Αλλά ακόμη και αυτά που χρειάζεται να παραχθούν για κάποιες υλικές ελλείψεις θα μπορούν να γίνουν με ελάχιστο χρόνο αλλοτριωμένης εργασίας.
Η λογική της καταπίεσης που είναι οργανωμένη στις σημερινές κοινωνίες αλλά και το παράλογο του όλου αρχίζει να επηρεάζει αντίστροφα πλέον την λειτουργία του συστήματος. Η διεθνής νομισματική κρίση δείχνει το αποδυνάμωμα της οικονομικής βάσης αυτής της παράλογης αυτοκρατορίας.

Η ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΜΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΜΕ ΝΕΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ.
Γιατί αυτό που παίζεται τώρα δεν είναι απλά η επέκταση ικανοποίησης από το χαμηλό επίπεδο σε ένα υψηλότερο αλλά η ρήξη με αυτόν τον κόσμο, ΤΟ ΠΟΙΟΤΙΚΟ ΑΛΜΑ.

Η επανάσταση συνεπάγεται ένα ριζικό μετασχηματισμό των αναγκών και των ίδιων των προσδοκιών, πολιτιστικών καθώς και υλικών, της συνείδησης, και της ευαισθησίας, της εργασιακής διαδικασίας καθώς και της αργίας. Αυτός ο μετασχηματισμός φαίνεται στον αγώνα κατά του κερματισμού της εργασίας, της αναγκαιότητας και της παραγωγικότητας των ανόητων ενεργειών και ανόητων εμπορευμάτων, κατά της πλεονεξίας του αστού, κατά της υποδούλωσης με την μορφή της ανεξέλεγκτης τεχνολογίας, της διαστρέβλωσης με τη μορφή της καλοζωίας , κατά της μόλυνσης σαν τρόπο ζωής. ΗΘΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΖΩΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΝΕΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ,ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ, ΓΕΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΤΑΝΟΕΙΤΑΙ ΣΑΝ ΠΛΗΡΩΣΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ, ΗΘΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΕΣ.
ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ΟΤΙ ΚΑΜΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΑΤΟΜΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΛΛΑ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Όμως όλο αυτό το σαθρό σύστημα ξαναοργανώνεται για να αντιμετωπίσει την απειλή μιάς επανάστασης που θα ήταν η πιο ριζοσπαστική από όλες τις ιστορικές επαναστάσεις. ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ –ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΜΑΣ.
Η ανθρώπινη εργασία αντί να είναι ένα εμπόρευμα που παράγει εμπορεύματα σύμφωνα με το νόμο της αξίας, θα μπορούσε να παράγει για ανθρώπινες ανάγκες σύμφωνα με το νόμο της ελευθερίας, για τις ανάγκες μίας απελευθερωμένης ανθρώπινης ύπαρξης. Και εδώ έχουμε το όραμα μιας όχι μόνο οικονομικής αλλά και μιας πολιτιστικής επανάστασης, όπου η μόρφωση και η καλλιέργεια δεν θα είναι ένας προνομιακός κλάδος στον κοινωνικό καταμερισμό της εργασίας αλλά αντίθετα να διαμορφώνει την κοινωνία στην ολότητά της, σε όλους τους τομείς και θα αλλάξει ριζικά τις επικρατούσες αξίες και φιλοδοξίες. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια δεν θα είναι εκκολαπτήρια παραγωγής ανθρωπομηχανών που προορίζονται για συγκεκριμένα πόστα και θέσεις, στηρίζοντας την ίδια αρρωστημένη πολιτική διαχείρισης συνειδήσεων.
Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος πρέπει να απελευθερωθεί από την σκλαβιά του και προπάντων να απελευθερωθεί από αυτό που έχει γίνει στην κοινωνία που ζεί και αυτό δεν μπορεί να είναι αυθόρμητο γιατί αυτό το αυθόρμητο εκφράζει μόνο τις αξίες και τους στόχους που προέρχονται από το ίδιο το κατεστημένο σύστημα που πολεμούν.
Ο αυθορμητισμός σαν επαναστατική πρακτική είναι η έκρηξη των ζωτικών αναγκών , αλλά μπορεί να είναι και απατηλός, σαν αποτέλεσμα της εσωτερίκευσης των κοινωνικών αναγκών που απαιτούνται από την κατεστημένη τάξη αλλά να αντιστρατεύονται την απελευθέρωση του ανθρώπινου όντος. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα σε πρωτοφανή έκταση, και η εντατική προπαγανδιστική διαφώτιση και διαχείριση του λαού επιβάλλει μία εντατική αντιεκπαίδευση και οργάνωση.
Γι αυτό πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε αυτόν τον ψευτοπόλεμο.

Πιστεύουμε πως πεθαίνουμε για την τάξη , στην πραγματικότητα πεθαίνουμε για το κόμμα, πιστεύουμε ότι πεθαίνουμε για την ελευθερία, ενώ πεθαίνουμε για την ελευθερία των μετοχικών μεριδίων, πιστεύουμε ότι πεθαίνουμε για το προλεταριάτο ενώ πεθαίνουμε για την γραφειοκρατία, πιστεύουμε ότι πεθαίνουμε για το κράτος ενώ πεθαίνουμε για το χρήμα που το στηρίζει, πιστεύουμε ότι πεθαίνουμε για το έθνος ενώ πεθαίνουμε για τους προδότες που το φιμώνουν… γιατί πιστεύουμε σε αυτό το απόλυτο σκοτάδι, ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ, ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ, ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ!!!

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Ο Τοξοφόρος Έρως




Η Ελληνική γλώσσα ομολογεί το εν αρχή ην ο Λόγος-Έρως.
Και ο Έρως ...Είναι του ανθρώπου!Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι η έκπτωση από την ανθρώπινη γλώσσα του Ελληνικού λέγειν, του Ελληνικού λόγου, έκπτωση η οποία συμπαρασύρει υποχρεωτικά τον Έρωτα, ξεριζώνοντας τον από την καρδιά του σημερινού ανθρώπου.
Η γλώσσα της σημερινής ανθρωπότητας έχει πέσει στο επίπεδο των μαζικών μέσων ενημέρωσης.
Η εποχή αυτή είναι μεταδιαλεκτική μεταλογική και μεταερωτική.
Ο έρως και ο λόγος είναι σε αυτή την συγκυρία μία ατομική πράξη αντιστάσεως.
Αντιστάσεως στον ανέραστο και άλογο σημερινό κόσμο.
Και συγχρόνως μια οικουμενική διακήρυξη του δικαιώματος του ανθρώπου να αγαπά τον άνθρωπο.
Να αγαπά τον άνθρωπο ...περισσότερο και από τον θεό.

Η διαλεκτική απολογία του Έρωτος

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Ο Χορός της Πηνελόπης

'The Return of Ulysses'


As Penelope, Sara Fulgoni Photo: Catherine Ashmore

'Οναρ Πηνελόπειας

Penelope's Dream  DAVID BYERS BROWN

ἁθρόοι ἐν μεγάροισ', ὁ δ' ἐς αἰθέρα δῖαν ἀέρθη.
αὐτὰρ ἐγὼ κλαῖον καὶ ἐκώκυον ἔν περ ὀνείρῳ,
ἀμφὶ δέ μ' ἠγερέθοντο ἐϋπλοκαμῖδες Ἀχαιαί,
οἴκτρ' ὀλοφυρομένην, ὅ μοι αἰετὸς ἔκτανε χῆνας.
Για τους αφυπνισμένους υπάρχει ένας και ο αυτός κόσμος, ενώ οι κοιμισμένοι στρέφονται ο καθένας σε ένα δικό του υποκειμενικό κόσμο λέει…ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ
Ο ανθρωπος είναι το όνειρο μιας σκιάς λέει …ο ΠΙΝΔΑΡΟΣ
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ,ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΣΟΦΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΗΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΠΙΑ.

Συνειδητό ονείρεμα ονομάζουμε εκείνη την κατάσταση στην οποία ο ονειρευόμενος γνωρίζει απόλυτα ότι ονειρεύεται και μπορεί να επηρεάσει , αν θέλει, το περιεχόμενο του ονείρου του.
Ξέρουμε λοιπόν συνεχώς ότι ονειρευόμαστε και αντιμετωπίζουμε με χαμόγελο όλες τις τρομακτικές καταστάσεις, αναγνωρίζοντας με κατανόηση την απατηλότητα του ονείρου μας. Μπορούμε επίσης να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αποκτήσει υπερφυσικές ικανότητες και να ξεπεράσουμε τους περιορισμούς του φυσικού μας σώματος.
Ο πολεμιστής, επισκέπτεται με την βοήθεια του συνειδητού ονείρου άλλους κόσμους πνευματικούς, όπου αποκτά την ικανότητα της ενόρασης και της θεραπείας.
Χρησιμοποιεί το συνειδητό ονείρεμα, για να αφυπνιστεί και για να συνειδητοποιήσει την ψευδαισθητική φύση όλων των φαινομένων,τόσο του ύπνου όσο και της εγρήγορσης.
Αυτή η αφύπνιση δεν σημαίνει την απάρνηση του κόσμου και την απόσυρση μας σε μια μηδενιστική κατάσταση.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν σε τρεις σχετικές θεότητες,τον Ύπνο, το Μορφέα και τον Όνειρο. Ο Ύπνος ήταν ένας ήσυχος και πράος θεός,που περιπλανάτο στην γή αγγίζοντας με την ράβδο του τους ανθρώπους φέρνοντάς τους ένα γλυκό ύπνο. Ο Μορφέας, ήταν γυιος του Υπνου και της Νύχτας. Εθεωρείτο σαν ένας γέροντας με γλυκιά όψη και αθόρυβα φτερά ,που πλησίαζε τους ανθρώπους με άνθη παπαρούνας και του άγγιζε απαλά και τους αποκοίμιζε. Στη συνέχεια παρουσιάζονταν στον όνειρο τους με την μορφή γνωστών τους. Ήταν η προσωποποίηση του ονείρου.
Ο Όνειρος ήταν ο αγγελιοφόρος του Δία που τον έστελνε την ώρα του ύπνου στους ανθρώπους για να τους συμβουλέψει η να τους αποκαλύψει τα μελλούμενα.
Σύμφωνα με τον Όμηρο υπάρχουν δυο είδη ονείρων, τα ψεύτικα, που προέρχονται από τις ΄΄πύλες του Ελεφαντοστού΄΄ και τα πραγματικά, που προέρχονται από τις ΄΄ πύλες του Κέρατος΄΄.

Η Πηνελόπη, που είχε ιδιαίτερες σχέσεις με τον Μορφέα, γνωρίζει την διαφορά
τους και θεωρεί ότι είναι μηνύματα των θεών.
ΑΣ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΩΝ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΤΙΚΩΝ ΟΡΑΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΜΑΣ ΦΥΣΗΣ. ...στα μονοπάτια των πουλιών.

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

Μορφές Μορφέως


 Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Μορφέας (Μορφεύς, δηλαδή αυτός που δίνει μορφή, σχήμα) είναι γνωστός ένας από τους χίλιους (!) γιους του `Υπνου, ή ένας από τους αδελφούς του, ώστε η Νυξ ήταν είτε μητέρα, είτε γιαγιά του Μορφέως. Ο Μορφέας ήταν επιφορτισμένος με την «αποστολή» να παίρνει διάφορες ανθρώπινες μορφές με τις οποίες εμφανιζόταν στα όνειρα των ανθρώπων. Στο έργο του τον υποβοηθούσαν υπηρέτες που ονομάζονταν Όνειροι, όπως ο Φοβήτορας και ο Φάντασος. Γενικότερα, ο Μορφέας θεωρήθηκε ως ο θεός των ονείρων, ιδίως στη ρωμαϊκή και στη μεταγενέστερη δυτική παράδοση. Ο Οβίδιος αναφέρει ότι ο Μορφέας επικεντρωνόταν στις ανθρώπινες μορφές των ονείρων, ενώ ο Φοβήτορας στις ζωικές μορφές και ο Φάντασος στα άψυχα αντικείμενα. Εξάλλου αναφέρεται ότι ο Μορφέας, ως επικεφαλής, είχε ιδιαίτερη ευθύνη για τα όνειρα των βασιλιάδων και των ηρώων. Ο Μορφεύς παριστάνεται με φτερούγες, που ήταν τόσο δυνατές και ανθεκτικές ώστε μπορούσαν να τον μεταφέρουν στα πέρατα της Γης.

* Το φάρμακο μορφίνη (αρχικώς «μόρφιον», morphium) πήρε το όνομά του από τον Μορφέα.



Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Δενδρήεσσα θάλασσα


Τα δένδρα μιας σχεδίας


   240
αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ δεῖξ' ὅθι δένδρεα μακρὰ πεφύκει,
ἡ μὲν ἔβη πρὸς δῶμα Καλυψώ, δῖα θεάων,
αὐτὰρ ὁ τάμνετο δοῦρα· θοῶς δέ οἱ ἤνυτο ἔργον.


Νοήμονες Τηλέμαχοι

Το πλοίο του Νοήμονα,

του γιου του Φρονίου

στο ταξίδι της Σύγχρονης Τηλεμαχείας.



τοῖς δ' υἱὸς Φρονίοιο Νοήμων ἐγγύθεν ἐλθὼν        630
Ἀντίνοον μύθοισιν ἀνειρόμενος προσέειπεν·

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Αθέμιστος ανήρ


Κτήσιππος, ο έχων στην κατοχή του, άλογα και έλλογα μέσα που τρέχουν συνεχώς εφημερίδες κανάλια πρακτορεία. 
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Κτήσιππος είναι γνωστός ένας από τους μνηστήρες της Πηνελόπης. Ο πατέρας του λεγόταν Πολυθέρσης. Ο Κτήσιππος αναφέρεται σε δύο διαφορετικές ραψωδίες στην Οδύσσεια του Ομήρου. Στη ραψωδία υ, στίχοι 287 κ.ε., χαρακτηρίζεται ως «ανήρ αθεμίστια ειδώς» («πιο διαστρεμμένος» κατά τη μετάφραση του Ζ. Σίδερη), με πολλά πλούτη, καταγόμενος από τη Σάμη. Λέει στους άλλους μνηστήρες ότι θα χαρίσει κι αυτός κάτι στον μεταμφιεσμένο σε ζητιάνο Οδυσσέα «γιατί είναι κρίμα κι άδικο του Τηλεμάχου οι ξένοι / όσοι έρχονται στο σπίτι του να μείνουν στερημένοι», και ευθύς πετάει ένα πόδι βοδιού για να χτυπήσει τον Οδυσσέα: «... μα χτύπησε το στερεωμένο τοίχο, / γιατί ο Δυσσέας έγειρε την κεφαλή του λίγο / να το ξεφύγει και πικρά χαμογελούσε εντός του.» Ο Τηλέμαχος, που είναι παρών, κατακρίνει τον Κτήσιππο: «Αυτό όπως ήρθε, Κτήσιππε, καλό δικό σου βγήκε. / Τον ξένο δεν τον πέτυχες, γιατί έσκυψε μονάχος, / ειδέ με λάζο μυτερό θα σου άνοιγα τα σπλάχνα. / Τότε ο πατέρας σου ταφή θα ετοίμαζε αντί γάμο / εδώ. Γι' αυτό μην κάνετε στο σπίτι μου αηδίες.» (υ 300-308).
Στη ραψωδία χ (στίχοι 279 κ.ε.) ο Κτήσιππος εμφανίζεται να μάχεται κατά τη μνηστηροφονία: «Και του Ευμαίου ο Κτήσιππος πιο πάνω απ' την ασπίδα / του χάραξε τον ώμο του με το μακρύ κοντάρι, / κι έτσι όπως πέρασε ψηλά, έπεσε πίσω κάτω». Στη συνέχεια ωστόσο ο βουκόλος χτύπησε το Κτήσιππο στο στήθος και του είπε: «Να, Κτήσιππε, περίγελο, άλλη φορά να μάθεις / να μην παινιέσαι αστόχαστα, μον τους θεούς ν' αφήνεις, / πούναι από σένα ανώτεροι, αυτοί ν' αποφασίζουν. / Σε πλέρωσα για την κλωτσιά που του θεϊκού Δυσσέα / τούδωσες μεσ' στο σπίτι του σαν ήρθε σα ζητιάνος» (χ 287-291)

Σύγχρονα Ομηρικά Έπη

Κτήσιππος ελέω Ευρυμάχου
Η κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία έδωσε το… πράσινο φως στην (δωρεάν) εκχώρηση ψηφιακών τηλεοπτικών συχνοτήτων στα μεγάλα κανάλια, δίνοντας τους παράλληλα «άφεση αμαρτιών» για την 23χρονη λειτουργία των τηλεοπτικών σταθμών.
Υπέρ ψήφισαν 154 βουλευτές ενώ κατά της διάταξης δήλωσαν 115.

Εύδμητοι Τοίχοι



χρύσειοι δ' ἄρα κοῦροι ἐϋδμήτων ἐπὶ βωμῶν        100
ἕστασαν αἰθομένας δαΐδας μετὰ χερσὶν ἔχοντες,
φαίνοντες νύκτας κατὰ δώματα δαιτυμόνεσσι.


Σύγχρονα Ομηρικά Έπη

Θούριος Πορεία


Διαχρονικοί Θούριοι  Τηλέμαχοι
Μη πεθαίνετε στα 18 με τις  αβέλτερες πανελλήνιες  και περιμένετε να σας θάψουν με το νέο ασφαλιστικό στα 68 εκλιπαρώντας μια αναξιοπρεπή σύμβαση από ένα γραμματέα ευτραφή και μεταπτυχιακά χωρίς κανένα  λόγο ύπαρξης εμφανή

Σύγχρονα Ομηρικά Έπη

Ομηρική Πορεία




Γενική απεργία σε ιθύ απελευθερωτική πορεία
ΝΑΙ σε Νέο σύνταγμα, Εθνική Συνέλευση, Σεισάχθεια , Δικαιοσύνη Ακριβοδίκαιη, Διάκριση Εξουσιών, κλήρωση και εκλογή, κυβέρνηση από ενάρετους ανθρώπους  με πλήρη διαφάνεια   στην δημόσια και προσωπική τους ζωή, θεραπευτήρια Ασκληπιεία, Ακαδημίες φιλοσοφίας τα  σχολεία, βασικό επίδομα σε όλους τους Έλληνες άμα τη γεννήσει τους, ανθρώπινες πόλεις  πολιτείες .Εργασία και όχι Δουλεία.
Νέο  Ελληνικό Ταμείο να ιδρυθεί και  όλοι οι εύποροι γνήσιοι Έλληνες πατριώτες    να το στηρίξουν  με θέρμη και  κατάθεση  ψυχής υλική.
Σύγχρονα Ομηρικά Έπη
Ομηρική Απεργία