Διαλεκτικής και διαλλακτικής σκέψης πλατωνικού έρωτος για την γνώση
Ερμής λέει: Απριλίου 4, 2009 στις 3:41 μμ | Απάντηση
Ένα διαφορετικό κυνήγι του εαυτού:
Είμαστε άνθρωποι από «δεύτερο χέρι». Ζούμε πάνω σ’ αυτό που μας έχουν
πει, είτε οδηγημένοι από τις κλήσεις και τις διαθέσεις μας, είτε
υποχρεωμένοι να το δεχτούμε από τις περιστάσεις και το περιβάλλον. Για
αιώνες είμαστε διαμορφωμένοι, εξαρτημένοι από την εθνικότητα, την
κοινωνική τάξη, τις παραδόσεις, τη θρησκεία, τη γλώσσα, τη μόρφωση, τα
έθιμα, τους κανόνες, τις προπαγάνδες όλων των ειδών, και κάθε επιρροή
που μπορεί να φανταστεί κανείς. Έτσι πάντοτε οι αντιδράσεις μας σε κάθε
κατάσταση είναι διαμορφωμένες.
Για την πνευματικότητα μας εξαρτιόμαστε από κάποιον, για την ευτυχία
μας από κάποιον άλλο, για τη φώτιση μας από κάποιον άλλο… Είναι
εκπληκτικό το ότι αν και οι περισσότεροι είμαστε αντίθετοι στην πολιτική
τυραννία και δικτατορία, δεχόμαστε μέσα μας την εξουσία κάποιου άλλου,
που παραμορφώνει το πνεύμα και τον τρόπο ζωής μας.
Μας έχουν υπνωτίσει, αλλά δεν έχομε επίγνωση ότι είμαστε υπνωτισμένοι, νομίζομε ότι έτσι πρέπει να είναι.
Έχεις επίγνωση ότι είσαι διαμορφωμένος; Αυτό είναι το πρώτο πράγμα
που πρέπει να αναρωτηθείς και όχι πως θα απελευθερωθείς από τη
διαμόρφωση σου…
elzin λέει: Απριλίου 4, 2009 στις 4:51 μμ | Απάντηση
Φίλτατε Ερμή,
τι θαυμαστή συγχρονικότητα και αξιοσημείωτος οιωνός,
να παρουσιαστείς ,
μόλις είχαμε κάνει την αναφορά σε σένα,
τον θεό του λόγου και της κοινωνικής διαμόρφωσης
… που μας κλέβει πάντα!!!
Είναι εξαιρετικόι οι στοχασμοί σου και το ερώτημα που βάζεις
καίριο:
Μας έχουν υπνωτίσει, αλλά δεν έχομε επίγνωση ότι είμαστε υπνωτισμένοι, νομίζομε ότι έτσι πρέπει να είναι.
Έχουμε επίγνωση ότι είμαστε διαμορφωμένοι;
Καλώς όρισες στην χώρα
και με το μαγικό ραβδί σου
πήρες τον λόγο και διεύρυνες τον διάλογο!
Ερμής λέει: Απριλίου 8, 2009 στις 12:05 πμ | Απάντηση
Αγαπητέ Elzin,
Χαίρομαι που συμβάλλω στο διάλογο και μοιράζομαι τις αναζητήσεις σας.
Είναι γοητευτική η αναζήτηση της αλήθειας, της πραγματικότητας, αν ξεφύγουμε από τα εμπόδια του Γνωστού.
Όλες οι ιδεολογίες είναι πέρα για πέρα ηλίθιες, γιατί πάντοτε
λειτουργούν μέσα στα όρια κάποιου προτύπου και το πρότυπο γίνεται
ιδεολογία και αυθεντία.
Γιατί ταυτιζόμαστε με κάποιον άλλο, με μια ομάδα, με μια χώρα; Η
ταύτιση σταματά κάθε δημιουργική κατανόηση του εαυτού και γινόμαστε ένα
όργανο στα χέρια του αρχηγού του κόμματος, του ηγέτη, του παπά κλπ.
Όταν απορρίψουμε τελείως τις ιδεολογίες, τις φιλοσοφίες, τους αγίους,
τους αναρχικούς και ότι άλλο έχουμε μάθει από άλλους, μένουμε πρόσωπο
με πρόσωπο με τον εαυτό, έτσι όπως πραγματικά είμαστε.
Απελευθέρωση απ’ όλες τις αυθεντίες, συμπεριλαμβανομένης της δικής
μας, είναι ταυτόσημη με το να πεθάνει κάθε τι από το χτες, έτσι που το
πνεύμα να είναι συνεχώς φρέσκο, πάντα νέο, γεμάτο δύναμη και πάθος. Μόνο
σ’ αυτή την κατάσταση υπάρχει μάθηση και παρατήρηση.
Αν μπορείς να το δεις αυτό, τότε ο νους είναι ελεύθερος, τότε είσαι το φως του εαυτού σου.
elzin λέει: Απριλίου 8, 2009 στις 5:48 μμ | Απάντηση
Αγαπητέ μας, γοητευτικέ Ερμή,
δεν ξέρεις πόσο χαιρόμαστε όταν συναντούμε ανθρώπους σαν και σένα,
που να θέλουν και να μπορούν να συζητούν,
πέρα από συμφωνίες κι διαφωνίες,
μόνο και μόνο για την διερεύνηση της αλήθειας και της σκέψης.
Είναι πολύ ξεκούραστο και ενεργειακά
οικονομικό, χωρίς πολλές απώλειες και από τις δύο πλευρές.
Για να συμβεί αυτό χρειάζεται τα σημεία αντίληψης να είναι κοντά
ή αν είναι μακριά να μπορούν να διανυθούν γρήγορα
οι αποστάσεις που τα χωρίζουν.
Αυτό σημαίνει πως ο Ερμής λειτουργεί καλά
και επεξεργάζεται τα δεδομένα του λόγου και της λογικής,
χωρίς να “κολάει” κάπου η βελόνα,
και σταθεροποιείται μόνο για χάρη της κατανόησης.
Είναι στην θέση του, στο ενεργειακό κέντρο των Διδύμων ή,
… έχει τοποθετηθεί εκεί λόγω άσκησης.
Χρειαζόμαστε δύο τύπους γνώσης και την ένωση τους.
Την λογική και την σιωπηλή .
Μόνο ένας άνθρωπος πρότυπο λογικής μπορεί να γίνει και πρότυπο σιωπηλής γνώσης.
Τα ένα κέντρο μπορεί να ειδωθεί μόνο από τα άλλο και να χτιστεί η γέφυρα.
Να προσπαθήσουμε να το κάνουμε μόνοι μας μέσα από τον δρόμο που μας ταιριάζει καλύτερα χωρίς να αποκλείουμε τίποτα.
Κάνοντας όλες τις καταγραφές… χωρίς να τι λατρέψουμε ή να τις προσκυνήσουμε.
Ερμής λέει: Απριλίου 11, 2009 στις 10:08 μμ | Απάντηση
Αγαπητέ elzin,
Είναι ιδιαίτερα ευτυχής όποιος συνομιλεί μαζί σου, πολυγραφότατε, πολυεπίπεδε, με έφεση και στον Καστανέντα, Εlzin.
Ο καθένας στις αναζητήσεις του ξεκινάει από κάπου και μάλλον χωρίς να
το θέλει ακολουθεί κάποιο pattern. Σημασία έχει να ξεπεραστεί αυτό το
pattern, οποιοδήποτε pattern..
Δεν υπάρχει μονοπάτι για την Αλήθεια.
Είσαι πραγματικά ελεύθερος, όταν έχεις αποδεσμευτεί από το
περιεχόμενο της συνείδησης, περιλαμβανομένου του υποσυνείδητου, ή
ασυνείδητου.
Να ζεις χωρίς ψυχολογικό αύριο, είναι ο πιο υγιής τρόπος ζωής.
elzin λέει: Απριλίου 12, 2009 στις 6:46 μμ | Απάντηση
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια,
φίλε και ελεύθερε, αδέσμευτε Ερμή!
“Ο καθένας στις αναζητήσεις του ξεκινάει από κάπου και μάλλον χωρίς
να το θέλει ακολουθεί κάποιο pattern. Σημασία έχει να ξεπεραστεί αυτό το
pattern”
…αφού κατανοηθεί και να μην χρησιμοποιείται σαν δεκανίκι, εμμονή, συνήθεια και εξάρτηση.
“Δεν υπάρχει μονοπάτι για την Αλήθεια.”
Υπάρχουν πολλοί δρόμοι αρκεί να είναι …με καρδιά!
Η γνώση προυποθέτει και την κατάλληλη εμπειρία μαζί με μια καλή θεωρία.
Μόνο όταν βρήκε μόνος του ο Καστανέντα
το ευνοικό του σημείο,
στο πάτωμα μπόρεσε και να το κατανοήσει.
Μόνο η γνώση που έχει δουλευτεί στην πράξη γίνεται κτήμα μας
και είναι πάντα παρούσα όταν την χρειαζόμαστε.
Κανείς δεν μπορεί να μάθει κολύμπι αν δεν πέσει στην θάλασσα,
όσα βιβλία και να διαβάσει και όσα σεμινάρια και
να παρακολουθήσει για αυτό το θέμα.
Ερμής λέει: Απριλίου 14, 2009 στις 10:06 μμ | Απάντηση
Αγαπητέ elzin,
Σ’ ευχαριστώ κι εγώ για τα καλά σου λόγια και τις παρατηρήσεις σου.
Όταν δεν ψάχνεις κάποιο να σε βοηθήσει, είσαι ελεύθερος να ανακαλύψεις.
Όταν ζητάς κάτι, λαμβάνεις αυτό που εσύ ο ίδιος προβάλλεις. Αλλά
είναι αυτό η αλήθεια; Δεν είναι η προβολή των δικών σου γνώσεων;
Η αλήθεια δεν έχει μονοπάτι κι αυτή είναι η ομορφιά της αλήθειας.
Για να βρεις την αλήθεια πρέπει να είσαι ελεύθερος από κάθε είδους
γνώση, που σημαίνει να ατενίζεις τα πάντα ανεξάρτητα από γνώμες.
Η αλήθεια είναι κάτι που ζεις άμεσα, την κάθε στιγμή.
Ο Καστανέντα ερευνούσε το μεγάλο μαγικό παράγοντα. Ο κόσμος του
αστρικού φωτός είναι ένας θαυμαστός κόσμος, αλλά είναι και αυτός μέρος
του φαινομενικού κόσμου.
elzin λέει: Απριλίου 15, 2009 στις 9:28 πμ | Απάντηση
Καλημέρα βαθυστόχαστε Ερμή!
Στο φαινόμενο κόσμο που ζούμε,
μέσα στο σπήλαιο μας
η αλήθεια μοιάζει φευγαλέα υπόθεση
και μάλλον κυνηγούμε τις σκιές των ειδώλων μας
και κάποια…ουρά;)
Και ίσως ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα
να είναι αυτός που αγαπά την αλήθεια και την ενθύμηση.
Και ίσως αλήθεια να είναι ότι έχουμε ξεχάσει
και ότι προσπαθούμε να θυμηθούμε.,
βρίσκοντας τον δρόμο μας στο σκοτάδι
και σε μια πυκνή ομίχλη.
Ερμής λέει: Απριλίου 19, 2009 στις 10:24 μμ | Απάντηση
Καλησπέρα άξιε αναζητή elzin,
Το κύριο εμπόδιο για την απόκτηση της συνειδητότητας του εαυτού είναι
ότι νομίζουμε πως την έχουμε. Δεν θα αποκτήσει κανείς ποτέ
συνειδητότητα του εαυτού, όσο πιστεύει ότι την έχει. Για να αναπτυχθούμε
πρέπει να ξυπνήσουμε και να βγούμε από το σπήλαιο των ειδώλων μας.
Οι άνθρωποι φοράνε το ένα ή το άλλο είδος μάσκας και πιστεύουν πως
είναι ακριβώς σαν τη μάσκα αυτή, ενώ στην πραγματικότητα είναι
διαφορετικοί. Ο καθένας έχει πολλές μάσκες..
Όταν αισθάνεσαι θλίψη ή θυμό, προσπάθησε να θυμηθείς τον εαυτό σου
και θα δεις ότι αυτός που αισθάνεται θλίψη, θυμό, δεν είναι ο εαυτός
σου, αλλά η φανταστική ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου.
Η πρόοδος του ανθρώπου αρχίζει από τη στιγμή που θα αντιληφθεί, ότι
άλλο είναι αυτός ο ίδιος και άλλο είναι η φανταστική εικόνα που έχει
φτιάξει για τον εαυτό του.
elzin λέει: Απριλίου 20, 2009 στις 12:11 μμ | Απάντηση
Καλημέρα,
ακούραστε σκαπανέα του Λόγου,
εύστροφε Ερμή!
Το κύριο εμπόδιο για την απόκτηση της συνειδητότητας του εαυτού είναι
και ότι νομίζουμε πως την έχουμε, αν έχουμε αναρωτηθεί για αυτό,
και ότι δεν μας ενδιαφέρει… να την αποκτήσουμε.
Αποχαυνωμένοι στα προβλήματα της καθημερινότητας
βομβαρδιζόμενοι από
τα μεγάλα πυρά την κοινωνικής διαμόρφωσης
και των ποδηγετημένων αντιλήψεων
σκεφτόμαστε με τις σκέψεις άλλων… “αμάσητες”
και μιλάμε με
τα λόγια άλλων χωρίς επεξεγασία φίλτρου,
χωρίς κέντρο βάρους και σημείο αναφοράς,
“Χαμένοι στην μετάφραση” ή σε μια ομίχλη
παλεύουμε απλώς με τα άγρια κύματα του νου
και ψαρεύουμε σε θολά νερά η …μας ψαρεύουν!
Ερμής λέει: Απριλίου 28, 2009 στις 11:22 μμ | Απάντηση
Καλησπέρα αγαπητέ elzin,
Μια από τις μεγάλες ψευδαισθήσεις που έχουμε και από τις πιο δύσκολες
στην καταπολέμηση, είναι η πεποίθηση μας ότι μπορούμε και «πράττομε».
Δεν παραδεχόμαστε ότι τα πράγματα συμβαίνουν μηχανικά.
Τίποτα δε συμβαίνει τη στιγμή που συμβαίνει, η ανάγκη να συμβεί
δημιουργήθηκε πολύ καιρό πριν. Νομίζουμε ότι μπορούμε να πάρουμε κάποια
απόφαση και να ενεργήσουμε ανάλογα. Στην πραγματικότητα μας εξουσιάζουν
όχι οι εσωτερικές αποφάσεις, αλλά οι εξωτερικές επιδράσεις.
elzin λέει: Απριλίου 29, 2009 στις 7:30 μμ | Απάντηση
Καλησπέρα φίλτατε Ερμή!
Συνεχίζοντας τον απολαυστικό διάλογο μαζί σου,
θα λέγαμε πως έχεις δίκιο για το “πράττειν”
στην πρωτογενή του και πρωταρχική μορφή.
Ίσως να είμαστε εδώ για το “κατανοείν”
και ίσως να μπορούμε να δούμε μέχρι εκεί
που μπορούμε να κατανοήσουμε,
όπως λέει η προφήτις στον Νίο!
Ερμής λέει: Μαΐου 3, 2009 στις 2:46 μμ | Απάντηση
Αγαπητέ φίλε elzin,
Η βασική σύσταση των ανθρώπων όταν γεννιούνται είναι αγνή και χωρίς
ψεγάδια. Αλλά όταν «εκπαιδεύεται» και ανακατεύεται με τις πρόσκαιρες
συνθήκες, οι αισθήσεις και τα αντικείμενα ενεργοποιούνται, η διανοητική
γνώση εμφανίζεται, καθώς και οι συνήθειες και οι προσκολλήσεις.
Οι άνθρωποι κυνηγούν τις φιλοδοξίες τους με κάθε είδους μηχανορραφίες
και πονηριές και ακολουθούν τις επιθυμίες τους με ιδιοτέλεια και
υποκρισία.
Όλες οι πράξεις και όλα τα έργα τους στοχεύουν στην αναζήτηση του απατηλού.
Θεωρούν το επώδυνο σαν ευχαρίστηση και το δηλητήριο σαν φάρμακο..
elzin λέει: Μαΐου 4, 2009 στις 8:17 πμ | Απάντηση
Καλημέρα φίλε Ερμή και καλή εβδομάδα!
“Θεωρούν το επώδυνο σαν ευχαρίστηση και το δηλητήριο σαν φάρμακο..’
Δεν έχουμε μάθει να διακρίνουμε τα πράγματα καιι να κάνουμε τις σωστές επιλογές.
Εγλωβιζόμαστε σε μια στείρα επικριτική κριτική,
που προδίδει τις ανασφάλειες μας και τα κόμπλεξ
και ξεκινάμε με το πιο εύκολο φαρδύ δρόμο…της Κακίας!
Στον κόσμο της ύλης διαλέγεις και διακρίνεις και επιλέγεις.
Δεν υπάρχει η δυνατότητα της
…μη επιλογής.
Και η “μη θέση” είναι θέση και με το να είσαι αμέτοχος γίνεσαι συμμέτοχος .
Ίσως να ακούγεται λίγο απόλυτο αυτό
“επιλέγει κάποιος ,μόνο μια φορά, σ’αυτή την ζωή”
αλλά, είναι σύμφωνα με τον μύθο, στο οποίο ο Ηρακλής βρίσκεται ανάμεσα
σε δύο δρόμους και κάνει την επιλογή του, για αυτόν που θα βαδίσει… με
όλα του τα λάθη και την προσπάθεια.
Ο ένας, είναι στενός στην αρχή και οδηγεί κάπου,
ο άλλος είναι φαρδύς και δεν οδηγεί πουθενά.
Ο δρόμος της Αρετής και της Κακίας!
Αυτό συμβολίζεται με το κεφαλαίο γράμμα Υ, που χρησιμοποιούσαν και οι Πυθαγόρειοι για να τονίσουν την σημασία του.
Το μικρό υ δείχνει την θηλυκή αρχή,την διαίσθηση,την Σελήνη, την
μήτρα, την ενότητα,την χορδή του τόξου, το Ζευς-Ζευγνυμι, την Ήρα, την
ψυχή του κόσμου!
Το Υ το Δία, τον νου του κόσμου, την αρσενική αρχή, την διαίρεση, το
διακρίνω, τον φαλλό, την λογική, τον Ήλιο,το βέλος του τόξου.
Στην Οδύσσεια είναι η 20η ραψωδία με το τίτλο:
υ Τα προ της μνηστηροφονίας.
Σε αυτή ο Οδυσσέας και η Πηνελόπη στο κρίσιμο βράδυ, που είναι κάτω
από την ίδια στέγη αλλά όχι ενωμένοι,μένουν ξάγρυπνοι… εναλλάξ.
Όλοι παίρνουν την θέση τους και κάνουν την επιλογή τους και το καινούργιο πρόσωπο που εμφανίζεται είναι …ο Φιλοίτιος.
Η επόμενη ημέρα θα φανερώσει και τις συνέπειες αυτής της επιλογής.
Έχει σημασία ο στόχος, για να δια-κρίνει κάποιος,
ποιόν δρόμο βαδίζει και η καρδιά
… για να μη χάνεται και μπερδεύεται στην ομίχλη του Ποσειδώνα!
Ερμής λέει: Μαΐου 5, 2009 στις 11:54 μμ | Απάντηση
Καλησπέρα φίλε Elzin, καλή εβδομάδα και σε σένα,
Εκείνοι που γεννιούνται γνωρίζοντας είναι οι καλύτεροι. Εκείνοι που
γνωρίζουν μέσω μάθησης έρχονται δεύτεροι και εκείνοι που μαθαίνουν με
σκληρό τρόπο είναι οι τελευταίοι. Η γνώση είναι μία.
Ελάχιστοι άνθρωποι βαδίζουν στο Δρόμο προς τον ουρανό. Οι
περισσότεροι συναγωνίζονται, ποιος θα δοκιμάσει πρώτος τη γεύση της
κόλασης.
Οι τέλειοι άνθρωποι δεν βλέπουν όνειρα. Αν εξακολουθούν να
ονειρεύονται λίγο, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν ακόμη παρακλάδια των
αισθήσεων τα οποία δεν έχουν εγκαταλειφθεί.
Αν βλέπουν όνειρα, αλλά ενώ βρίσκονται στο μέσον των ονείρων
γνωρίζουν ότι πρόκειται για όνειρο, αυτό σημαίνει ότι η δύναμη της
άσκησης έχει προχωρήσει.
Σε κείνους που δεν βλέπουν όνειρα η δύναμη της άσκησης έχει
φθάσει στο αποκορύφωμα. Τότε η δημιουργία βρίσκεται στα χέρια τους.
Ακόμα και αν κοιμούνται είναι σαν να είναι ξύπνιοι, ακόμα και αν
πεθάνουν, είναι σαν να είναι ζωντανοί.
elzin λέει: Μαΐου 6, 2009 στις 6:11 μμ | Απάντηση
Καλησπέρα απαράμιλλε τεχνίτη του λόγου Ερμή!
Η τέχνη των Ονείρων είναι σπουδαία τέχνη και δύσκολη.
Είναι όμως αυτό που λες:
Η δημιουργία!
Η Δημιουργία, που βρίσκεται στα χέρια αυτών που Ονειρεύονται
Ακόμα και αν κοιμούνται είναι σαν να είναι ξύπνιοι,
ακόμα και αν πεθάνουν, είναι σαν να είναι ζωντανοί.
Ερμής λέει: Μαΐου 11, 2009 στις 8:57 μμ | Απάντηση
Καλησπέρα καλέ φίλε Elzin,
Ο λόγος, που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε πλήρη κατανόηση της αλήθειας
οφείλεται, στην προσκόλληση στη «λογική» ερμηνεία των πραγμάτων.
Η συνηθισμένη λειτουργία του λογικού, δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει
μια τελική ικανοποίηση στις βαθύτερες πνευματικές μας ανάγκες.
Όσο πιστεύουμε ότι η λογική είναι ένα τελικό προϊόν, είμαστε
αλυσοδεμένοι. Δεν έχουμε ελευθερία πνεύματος και χάνουμε από τα μάτια
μας τα πραγματικά γεγονότα της ζωής.
Η κατάλυση της τυραννίας των λέξεων και της λογικής, αποτελεί
ταυτόχρονα την πνευματική χειραφέτηση του ανθρώπου. Αποκτώντας
διανοητική ελευθερία, είναι απόλυτα κύριος του εαυτού του.
elzin λέει: Μαΐου 12, 2009 στις 9:06 πμ | Απάντηση
Καλημέρα λόγιε Ερμή!
Ναι …η λογική μας περιορίζει γιατί αποτελεί την μετάφραση
των προγραμμάτων του ΜΑΡΤΙΧ και δεν είναι πάντα αξιόπιστη μέσα από τα χρωματιστά γυαλιά της υποκειμενικότητας μας.
‘Ομως είμαστε υποχρεωμένοι
να την δουλέψουμε σπρώχνοντας την
στα όρια της και κάνοντας όλη την καταγραφή.
Έτσι,
θα βρεθούμε στο κέντρο της, το κέντρο της λογικής
και από εκεί μπορούμε να δούμε το κέντρο της σιωπηλής γνώσης
και να φτιάξουμε την γέφυρα της ένωσης τους.
Η σιωπηλή γνώση χωρίς την εδραίωση της λογικής,
είναι επικίνδυνη, παγιδευτική και χαοτική
αν και πολύ γοητευτική.
Γίνεται φανατισμός, εξάρτηση, δόγμα, πίστη και θρησκεία,
με τις γνωστές παρένεργειες …
Ερμής λέει: Μαΐου 15, 2009 στις 10:38 μμ | Απάντηση
Καλησπέρα ακούραστε αναζητητή elzin,
Ζούμε βιολογικά, ή ψυχολογικά και όχι λογικά. Στη λογική υπάρχει προσπάθεια και πόνος.
Η λογική έχει συναίσθηση του εαυτού της, το ίδιο και η ηθική, που δεν είναι παρά η εφαρμογή της λογικής στα γεγονότα της ζωής.
Ένας ηθικός άνθρωπος κάνει έργα αξιέπαινα, αλλά δεν τα λησμονεί ούτε στιγμή και συχνά αναμένει μελλοντική ανταμοιβή.
Να είσαι κενός και διαυγής, χωρίς να παράγεις σκέψεις από τα μέσα,
ούτε να προσλαμβάνεις πράγματα από έξω, πάντοτε ατάραχος, αλλά
ανταποκριτικός.
elzin λέει: Μαΐου 16, 2009 στις 9:33 πμ | Απάντηση
Καλημέρα καταπληκτικέ Ερμή!
Ο άνθρωπος ξεκινάει το ταξίδι της ζωής του,
σαν παιδί με μία πρωτογενή αθωότητα και κενότητα.
Βλέπει τα βουνά σαν βουνά και τα ποτάμια σαν ποτάμια.
Οι πεταλούδες… είναι πεταλούδες.
Όμως δεν θα μείνει πολύ έτσι μέσα στο πλαίσιο της συνύπαρξης με άλλους ανθρώπου και σε μια κοινωνικοποίηση που θα συναντήσει εκ
των προτέρων δεδομένη για αυτόν,
Ανάλογα με την χρονική στιγμή που θα γεννηθεί, η αντίληψη του θα
επηρεαστεί από τον τόπο και τις συνθήκες που θα τον καθορίσουν και ως
ένα σημείο θα τον διαμορφώσουν.
Έτσι θα αναζητήσει το νόημα και θα αμφισβητήσει
τα βουνά αν είναι βουνά και τα ποτάμια.
Θα ψάξει να βρει τι είναι οι πεταλούδες δίνοντας διάφορες ερμηνείες
και βρισκόμενος πολλές φορές σε αβεβαιότητα και αντιπαράθεση
με άλλους για το… «”είναι” των πεταλούδων.
Όμως προχωρώντας ίσως να διαπιστώσει πως τελικά
τα βουνά είναι βουνά , το ίδιο και τα ποτάμια και οι πεταλούδες
και είναι …τόσο όμορφα!
Με αυτόν τον τρόπο επιστρέφει στην αμεσότητα και στην απλότητα.
Αλλά,
είναι μια Επιστροφή και ένα Ταξίδι
που είναι υποχρεωμένος να κάνει
με κάποιο κόστος και πόνο,
γιατί δεν μπορεί
να κερδίσει αλλιώς την κατανόηση.
Το βιολογικό είναι σημαντικό μέρος του ανθρώπου
και το μοιράζεται με τα άλλα ζώα του πλανήτη,
Το ηθικό όμως είναι πολύ σπουδαίο
γιατί το μοιράζεται με ανθρώπους
και εμπεριέχει την Λογική σαν νοητική διαδικασία
και συνείδηση ανωτάτου επιπέδου,
Εμπειρία, Διερεύνηση, Συμπεριεκτικότητα,
Επιλογή, Διάκριση και Κατανόηση.
Ερμής λέει: Μαΐου 20, 2009 στις 11:24 μμ | Απάντηση
Αγαπητέ λογιότατε Elzin,
Η λειτουργία του λογικού δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει μια τελική ικανοποίηση στις βαθύτερες πνευματικές μας ανάγκες.
Όταν φθάσεις σε μια κατάσταση τέλειας ακινησίας, όλα τα σημάδια
της ζωής εξαφανίζονται, όπως και κάθε ίχνος περιορισμού.
Τα τέσσερα στοιχεία χάνουν το βάρος τους. Διεισδύεις στη φύση των πραγμάτων.
Έτσι φανερώνεται ο γνήσιος εαυτός σου, που είναι το πρωταρχικό πρόσωπο του είναι σου.
Εκεί κατοικεί η γαλήνη, η μη δράση και η ανέκφραστη χαρά.
elzin λέει: Μαΐου 21, 2009 στις 9:04 πμ | Απάντηση
Καλημέρα λογικέ Ερμή και λογικά μιλάς!
” Η λειτουργία του λογικού δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει μια τελική ικανοποίηση στις βαθύτερες πνευματικές μας ανάγκες.”
Είναι όμως ένα όχημα για να φθάσεις κάπου
περνώντας μέσα από τον κόσμο της ύλης και του τονάλ
και δουλεύοντας την, καλά και συμπληρωματικά με την σιωπηλή γνώση του πνεύματος πέρα από τα λόγια.
Είναι και μια δικλείδα ασφαλείας για το κολύμπι σε βαθειά άγνωστα νερά του ναγουάλ.
Διαφορετικά καταργώντας την, είναι φυγή από την πραγματικότητα , που είναι η πρόκληση μας.
Και είτε γίνεται μέσω ναρκωτικών ουσιών, είτε μέσω θρησκευτικών και άλλων δοξασιών,
είτε μέσω στρουθοκαμηλισμών,
είναι φυγή από το πεδίο της μάχης και συνθηκολόγηση, παράδοση.
“Όταν φθάσεις σε μια κατάσταση τέλειας ακινησίας, όλα τα σημάδια
της ζωής εξαφανίζονται, όπως και κάθε ίχνος περιορισμού.”
Ναι. βεβαίως, αλλά αυτό αφορά το Πνεύμα, πριν και μετά την υλοποίηση του.
Στο κόσμο της ύλης είμαστε υλοποιημένα πνεύματα και δεν μπορούμε να το ξεχνάμε και να το παραβλέπουμε.
Αυτό είναι το δώρο της ζωής και της ύπαρξης.
Στην ανυπαρξία “όλα είναι ένα” και δεν υπάρχουν μάλλον προβλήματα , διακρίσεις και διαχωρίσεις… ούτε προκλήσεις και μάθηση.
Εμείς μιλάμε από αυτήν την πλευρά, δεν έχουμε γίνει πνεύματα ακόμη άυλα.
Έτσι δεν μπορούμε να καταργήσουμε την λογική ή να την υποβαθμίσουμε.
Είμαστε υποχρεωμένοι να την συμπεριλάβουμε στην σημαντική της θέση
και να προσπαθήσουμε να δουλέψουμε ως ένα βαθμό και …με αυτήν.
Και μέχρι να βρούμε τον γνήσιο εαυτό μας….έχουμε πολύ δουλειά
και δρόμο ακόμη!
Ερμής λέει: Μαΐου 24, 2009 στις 8:55 πμ | Απάντηση
Καλημέρα αγωνιστή της αναζήτησης Elzin,
Η λογική, ο δυαδικός τρόπος σκέψης, είναι ένα εργαλείο πολύ χρήσιμο
στην επιβίωση στον πυκνό υλικό κόσμο. Ιδιαίτερα χρήσιμο και στον, λεπτής
υλικής υφής, αστρικό κόσμο, τον κόσμο του ναγουάλ.
Ο αστρικός κόσμος είναι θαυμαστός, αρκεί να μη θαμπωθείς και μείνεις εκεί…
Η λογική, ενώ είναι μια εξαιρετική νοητική λειτουργία στον
φαινομενικό κόσμο, αποτελεί εμπόδιο στο υλοποιημένο πνεύμα να αντιληφθεί
τον εαυτό του.
Η Πραγματικότητα, η Αλήθεια, βρίσκεται πέρα από την άρνηση και την κατάφαση, εκεί που δεν υπάρχουν αντιθέσεις.
Εκεί η «ανυπαρξία», είναι η Πραγματική Ύπαρξη.
elzin λέει: Μαΐου 24, 2009 στις 11:20 πμ | Απάντηση
Καλημέρα διαλογιστικέ φίλε μου!
Απολαμβάνοντας τον εξαιρετικό διάλογο μαζί σου,
και συνεχίζοντας
….θα έλεγα πως ,
ναι… “εκεί”, ίσως να μη υπάρχουν αντιθέσεις
και ίσως όταν βρεθούμε με “τα δύο πόδια” … ΕΚΕΙ,
εγκαταλείποντας το σαρκίον να βεβαιωθούμε ότι είναι όντως έτσι τα πράγματα και δεν είναι απλώς …ευσεβείς πόθοι μας!
Ένας πολεμισιτής όμως, πρέπει να τα σκέφεται όλα,
χωρίς να αποκλείει κάτι και χωρίς να “λατρεύει” τίποτα
για να μη παγιδευτεί και… παραμένοντας ελεύθερος!
θα σεβαστεί όμως, και το πνεύμα και την ύλη
και θα προσπαθήσει να λύσει τα προβλήματα του υλικού κόσμου
και της ύπαρξης ΕΔΩ,
με την αψογοσύνη του πνεύματος του,
πρίν περάσει στην ανυπαρξία!
Ερμής λέει: Μαΐου 27, 2009 στις 10:57 μμ | Απάντηση
Καλησπέρα αγαπητέ φίλε Elzin,
Η ευχαρίστηση είναι και δική μου για το διάλογο μας.
Για τη μετά θάνατο ύπαρξη, κανείς δεν είναι σίγουρος να πει τι υπάρχει εκεί.
Ο πολεμιστής θα υπάρχει πάντα, εφόσον υπάρχει το αντικείμενο της
πάλης του. Αυτό που απαιτείται είναι η υπέρβαση της πάλης και όχι η
εμπλοκή σε ατελείωτες «μάχες».
Όταν δεν ψάχνεις κάποιο να σε βοηθήσει, είσαι ήδη ελεύθερος να ανακαλύψεις.
Οι λέξεις, τα συναισθήματα, οι σκέψεις αφήνουν πάντα στάχτες και η
ζωή μέσα σε στάχτες είναι αυτή που έχουν συνηθίσει να ζουν οι
περισσότεροι άνθρωποι.
Η ανυπαρξία αφορά το Εγώ. Οποιεσδήποτε εμπειρίες βιώνονται με παρόν το Εγώ δεν είναι παρά αντανακλάσεις του.
Πρέπει να πεθάνει το Εγώ για να υπάρξει το Είναι.
Η Πραγματικότητα εμφανίζεται, όταν σταματά πλήρως η σκέψη, σ’ αυτή τη ζωή, όχι στην άνευ σαρκίου.
elzin λέει: Μαΐου 28, 2009 στις 8:16 πμ | Απάντηση
Καλημέρα ακούραστε συνομιλητή!
Το “εγώ” είναι ένα πρόβλημα αλλά μη το πετάξουμε και τελείως μαζί με την ζωτική μας δύναμη.
Ο Ηρακλής το κράτησε με την μορφή της Λεοντής!
Δεν χρειάζεται να το παίρνουμε απλώς πολύ στα σοβαρά…
Η ζωή όμως περιλαμβάνει … λέξεις, συναισθήματα, σκέψεις και μέσα από αυτά
ξεδιπλώνεται η συνείδηση παλεύοντας και οι μάχες είναι οι εμπειρίες της.
Γιατί να βιαστούμε να την μηδενίσουμε στο Νιρβάνα και να μη ζήσουμε και διαμέσου αυτής;
Έχουμε καιρό για την αιωνιότητα του Είναι.
Ας απολαύσουμε αυτό το ταξίδι παρατηρώντας ζώντας και συζητώντας…!
Ερμής λέει: Μαΐου 31, 2009 στις 8:39 μμ | Απάντηση
Καλησπέρα καλέ φίλε elzin,
Το εγώ είναι ένα κουβάρι από διάφορες οντότητες εκφραζόμενες με
επιθυμίες, που η κάθε μια αντιτάσσεται την άλλη. Είναι ένα κέντρο
συνεχούς αγώνα ανάμεσα στο δικό μου και το μη δικό μου.
Εφόσον δίνουμε σπουδαιότητα στο εγώ, στο εμένα και το δικό μου θα υπάρχει μια αυξάνουσα σύγκρουση μέσα μας και μέσα στον κόσμο.
Εφόσον λατρεύουμε τη δύναμη, η βία θα αποτελεί τον τρόπο της ζωής μας.
Εσύ κι εγώ είμαστε υπεύθυνοι για τον πόλεμο και μπορούμε να τον
σταματήσουμε αν παραμερίσουμε το εγώ μας, που είναι η αιτία πολέμου.
Η Αιωνιότητα βρίσκεται στο Τώρα. Αποσπασμένος από την κοινωνία και όμως μέσα στην κοινωνία, εισέρχεσαι στις τάξεις των αθανάτων.
elzin λέει: Ιουνίου 1, 2009 στις 9:12 πμ | Απάντηση
Το ‘εγώ ” είναι… ένας λεγεών!
Όμως τα περισσότερα προβλήματα δημιουργούνται από ένα “εγώ”
πεινασμένο, αβέβαιο, ανασφαλές, ηττημένο, μικρόψυχο,αρρωστημένο, αδύνατο και μίζερο.
Πρέπει να φύγουμε από την ζωή χορτάτοι σαν βασιλιάδες όχι όμως άπληστοι και λαίμαργοι.
Χωρίς δύναμη δεν υπάρχει έργο, αλλά η δύναμη όταν κατακτηθεί πρέπει να
μπει στην υπηρεσία για το καλό όλων με μέτρο και σύνεση και αυτό είναι η
δύσκολη επιλογή των πολεμιστών δεύτερης προσοχής.
Η δύναμη είναι από τους εχθρούς της γνώσης αλλά και εξ αιτίας της αδυναμίας και του φόβου δεν αρχίζει κανείς. ..καν.
Είναι απαραίτητο να περάσει κάποιος τις εξετάσεις των θνητών
μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων
για να εισέλθει στις τάξεις των αθανάτων.
Σου αφιερώνουμε την σημερινή ανάρτηση… για τον Ερμή
…τιμής ένεκεν!
Καλημέρα αγγελιοφόρε θεών και ανθρώπων!
Ερμής λέει: Ιουνίου 6, 2009 στις 12:51 μμ | Απάντηση
Αγαπητέ πολεμιστή elzin,
Το να είσαι απολύτως τίποτα, χωρίς Εγώ, σημαίνει μια πλήρη αντίφαση με όλα όσα έχουμε μάθει.
Όταν είσαι τίποτα, είσαι τα πάντα. Όχι μέσα από το δυνάμωμα της θέσης σου, ή την αύξηση του πλούτου και της δύναμης σου.
Όχι μέσα από την έμφαση που δίνεται στο Εγώ, αλλά με τη συνεχή
διάλυση αυτής της συνείδησης που δημιουργεί τη δύναμη, την απληστία, τη
ζηλοφθονία, την κτητικότητα, το φόβο και το πάθος.
Υπάρχει πλήρης ασφάλεια, όταν δεν είσαι τίποτα, που σημαίνει να μην είσαι κάτι που η σκέψη έχει δημιουργήσει.
Όταν παρακολουθείς άγρυπνα τον εαυτό σου, γίνεσαι απόλυτα συνειδητός,
ελευθερώνεις το νου και την καρδιά σου και γνωρίζεις την αρμονία που
είναι πληρότητα.
Η κατάσταση της αρμονίας και της πληρότητας δε σημαίνει άρνηση της
ζωής όπως την «ξέρουμε». Σημαίνει ζωή ειρηνική για όλους, χωρίς
διακρίσεις, χωρίς συγκρούσεις και πολέμους.
elzin λέει: Ιουνίου 6, 2009 στις 6:39 μμ | Απάντηση
Αγαπητέ μου λογιότατε Ερμή,
είναι σίγουρα μια ιδεατή επιθυμητή, ονειρεμένη κατάσταση
αυτή που περιφράφεις και “κοινωνία αγγέλων”
…που μας αφορά όλους
και για να υφίσταται μάλλον χρειάζεται
να αποτελείται από όλους …
και να συμφωνούν όλοι…
Μέχρι τότε έχουμε δρόμο και δουλειά..να μην το ξεχνάμε
και ο καθένος να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του
σε συνεργασία με τους άλλους;)
Διαφορετικά …αν αποτελείται από 2 3 άτομα ειρηνικά
σε νιρβάνα κατάσταση ύπαρξης παραδείσου,
μάλλον αυτά ζουν στον ονειρεμένο κόσμο τους
και γύρω τους μαίνεται… η πραγματική κόλαση των υπολοίπων:-)
Το πρόβλημα είναι η συνεργασία σε μια κοινή βάση.
Ο καθένας μόνος του φτιάχνει το παράδεισο ή
την ιδιωτική του κόλαση.
Μια Κοινωνία Ανθρώπων μπορεί να υπάρξει και πως;
Ερμής λέει: Ιουνίου 10, 2009 στις 10:35 μμ | Απάντηση
Καλησπέρα αγαπητέ μου Elzin,
Εσύ κι εγώ, ο καθένας, είμαστε όλοι. Η αλλαγή αρχίζει από μένα κι εσένα.
Η αντίληψη, «τι να κάνουμε εσύ κι εγώ δυο άτομα στη θάλασσα των
ανθρώπων», είναι το πραγματικό εμπόδιο, για να γίνει οποιαδήποτε αλλαγή
στην κοινωνία των Εγώ μας.
Δεν είναι αναγκαίο να βρισκόμαστε στη Νιρβάνα για να αντιληφθούμε ότι
το ατομικό και το συλλογικό Εγώ είναι υπεύθυνα για όλες τις μάστιγες
των ανθρώπων…
Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, οι αναρίθμητοι άλλοι πόλεμοι, πριν και
μετά, οι πόλεμοι που ακόμα μαίνονται στον κόσμο, οι τεράστιες ανισότητες
στις κοινωνίες, είναι όλα Επιτεύγματα της επικράτησης κάποιων Εγώ.
Είναι στην πράξη η απόκτηση δύναμης, από κάποιους σε βάρος άλλων ανθρώπων…
elzin λέει: Ιουνίου 11, 2009 στις 9:13 πμ | Απάντηση
Ναι έτσι …είναι … όπως τα λες!
Καλημέρα ακούραστε σκαπανέα του λόγου Ερμή!
Τι θάλεγες να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και πρακτικοί με παραδείγματα
ανθρώπων θεών και ιστορικών μυθολογικών προσώπων που έδρασαν έτσι
και δίξαξαν έτσι με το παράδειγμα τους;
Ποιον θεωρείς ότι πληρεί αυτές τις προϋποθέσεις;
Ο Βούδας, ο Ιησούς, ο Γκάντι, ο Οδυσσέας ο Λεωνίδας, ο Μάρκος ζαπατίστας;
Στους τελευταίους παγκόσμιους πολέμους κάποιοι υπήρξαν επιτεθέμενοι και
κάποιοι αναγκάστηκαν να υπερασπίσουν την ζωή τους και όχι μόνο,
Όπως συμβαίνει πάντα…
Αν δεν συμφωνήσουν όλοι και ταυτόχρονα για αυτό πως αντιμετωπίζεται το πρόβλημα;
Οι γείτονες μας με τις πλάτες φυσικά « άλλων» προαναγγέλλουν σε ιστοσελίδα τους, τον 3 βαλκανικό πόλεμο το 2013
και οριοθετούν τα σύνορα της Ελλάδας μέχρι … την Αθήνα υποστηρίζοντας
πως η Ήπειρος ανήκει στην Αλβανία, η Μακεδονία σους Σκοπιανούς και
Βούλγαρους και ή Θράκη στην Τουρκία.
Ποιον αποτελεσματικό τρόπο βρίσκεις για την μείωση του «εγώ» των
γειτόνων μας ή συνιστάς την μείωση του «εγώ» των Ελλήνων και την
συρρίκνωση των συνόρων;
Ή μήπως θεωρείς ότι δεν υφίσταται κανένα πρόβλημα και όλα βαίνουν καλώς;
Και οι καλύτερες θεωρίες παρουσιάζουν δυσεπίλεπτες δυσκολίες στην εφαρμογή τους.
Είναι εύκολο να μιλάμε άνετοι και κάπως βολεμένοι απ έξω από τον χορό,
το θέμα είναι τι θα κάνει ο καθένας μας και τι κάνει όταν βρίσκεται μέσα
σε αυτόν αντιμέτωπος προσωπικά ή συλλογικά προβλήματα και η ιστορία έχει αποδείξει πολλά…
Όσο οι μεγάλοι τύραννοι βρίσκονται στην εξουσία και έχουν τα όπλα, τα
χρήματα, την προπαγάνδα εμείς θα είμαστε τυφλοί και κουφοί στις σπηλιές
και θα σφαζόμαστε μεταξύ μας γιατί έτσι τους βολεύει και ποτέ δεν ενωνόμαστε να τους αντιμετωπίσουμε !
Ακόμη και αν εγώ και εσύ συμφωνήσουμε σε αυτό πρέπει να συμφωνήσουν
πλέον και 6 δις …άλλοι για να έχει αξία και να είναι έγκυρο.
Ερμής λέει: Ιουνίου 14, 2009 στις 1:03 μμ | Απάντηση
Αγαπητέ μου Elzin,
Ο Ιησούς, ο Βούδας και όλα τα μεγάλα Πνεύματα δίδαξαν την Αγάπη που πηγάζει από το μη Εγώ.
Οι διδαχές τους διαστρεβλώθηκαν και προσαρμόστηκαν σε θρησκείες και δόγματα, για να εξυπηρετούν πρωτίστως τα Εγώ των ανθρώπων.
Έτσι επιλέγουμε να ζήσουμε στην αθλιότητα, στην καταστροφή και στον πόλεμο.
Ας παραδεχθούμε τουλάχιστον ότι συνειδητά κάνουμε αυτή την επιλογή!
Οι μεγάλοι τύραννοι βρίσκονται στις δημοκρατικές ΗΠΑ, στην
κομμουνιστική Κίνα και αλλού, γιατί αυτή τη διακυβέρνηση διάλεξαν οι
πολίτες τους, ή το επέβαλε η κομμουνιστική επανάσταση.
Οι τύραννοι στη «δημοκρατία» μας έχουν εκλεγεί από εμάς.
Οι ασήμαντοι πολιτικοί «ηγέτες» μας δίδουν γη και ύδωρ στους Τούρκους, για να μη διακινδυνεύσουν τις καρέκλες τους.
Τι κάνουν τα Εγώ των Ελλήνων; Τους (Ξανά)ψηφίζουν!!
elzin λέει: Ιουνίου 14, 2009 στις 6:37 μμ | Απάντηση
Πολύ σωστά αξιαγάπητε Ερμή!
Εμείς τους ψηφίζουμε και εμείς όμως τους ανεχόμαστε στην εξουσία του
“εγώ” τους, γιατί φαίνεται το ” εγώ” το δικό μας τους βολεύει
και μάς αποχαυνώνει.
Μήπως γι αυτό έχουν μερίδιο ευθύνης και τα μεγάλα πνεύματα που δίδαξαν το μη εγώ;
Την αγάπη την διδάσκεις με έργα όχι με λόγια και κρίνεσαι και από το αποτέλεσμα των έργων και των λόγων.
Γιατί εσύ αν έπαιρνες για τα παιδιά σου ένα δάσκαλο και δεν ήσουν
ικανοποιημένος από την επίδοση τους δεν θα απέδιδες ένα μερίδιο ευθύνης
και στο δάσκαλο;
Τόσους αιώνες διδασκαλία και οι άνθρωποι τόσο κακοί μαθητές;
Μήπως αυτό που δίδαξαν και προώθησαν η προωθήθηκε από άλλους
Ήταν ακριβώς το “εγώ” τους;
Πως εξηγείς την καταστροφική προσωπολατρία που οδηγήθηκαν τα πράγματα τόσους αιώνες τώρα;
Τόσο μεγάλα πνεύματα που ήταν δεν είχαν την δυνατότητα να μειώσουν την προσωπική προβολή;
Πως κάποιοι άλλοι το έκαναν και παρέμειναν σεμνοί;
Πως δίδαξαν το “μη εγώ” με τόσο κραυγαλέο τρόπο του “εγώ” τους
σε κυρίαρχες ιδεολογίες;
Και με πιο σκεπτικό δίδαξαν ανώτερα μαθηματικά σε παιδιά του νηπιαγωγίου να βγάζουν τα μάτια τους πριν μάθουν να περπατάνε;
Φταίνε μόνο οι άνθρωποι ή και οι δάσκαλοι και η παιδεία που τους δίνεται;
Τι προσωπικό παράδειγμα έχουν να αποδείξουν, σε μια ανθρώπινη ζωή με τόσα προβλήματα;
Εκτός ζωής και των πρακτικών προβλημάτων δεν είναι αυτό το πρότυπο τους;
Εμείς θα παίρναμε δασκάλους των παιδιών μας τον Μάρκος, τον Γκάντι, τον
Λεωνίδα, τον Σωκράτη, τον Πυθαγόρα, τον Λούθηρ Κιγγκ και κάποιους
άλλους…ανθρώπους όμως που θα σε μάθουν να σκέφτεσαι,να δουλεύεις, να
αντιστέκεσαι να πολεμάς όταν χρειαστεί μέσα στην ζωή και στην πράξη
να υπερασπίζεσαι την ειρήνη χωρίς να υποχωρείς και να γνωρίσεις το εγώ σου και τον εαυτό σου πριν το αποχωριστείς.
Εχουμε μερικές σκληρές ερωτήσεις για κάποια πνεύματα, τον Βούδα, τον
Ιησού,τους θεούς, δασκάλους και αυθεντίες και δύσκολα μας
ικανοποιούν οι απαντήσεις τους και ίδίως έτσι όπως χρησιμοποιούνται από
την κοινωνική διαμόρφωση της αυτούπνωσης και της κυρίαρχης εξουσίας.
Για να λύσεις ένα πρόβλημα χρειάζεται να διακρίνεις καθαρά την
κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι και τους λόγους που σε οδήγησαν σε αυτή
και να συνυπάρξεις με ένα υγιές “εγώ” σε ένα αρμονικό “εμείς” μιας
κοινωνίας ανθρώπων.
Ερμής λέει: Ιουνίου 18, 2009 στις 11:33 μμ | Απάντηση
Καλησπέρα αγαπητέ elzin,
Τα μεγάλα πνεύματα έδειξαν ένα Δρόμο…
Οι άνθρωποι ψάχνουν πάντα να φορτώνουν τις αθλιότητες τους σε Άλλους.
Είχαμε πει από την αρχή ότι δεν μπορούμε να εξαρτιόμαστε από κανένα
και ότι δεν υπάρχει Οδηγός, Δάσκαλος, Σωτήρας, δεν υπάρχει Αυθεντία.
Όλα τα συστήματα είναι άχρηστα και ο γκουρού γίνεται επιβλαβής. Όλες
οι ιδεολογίες είναι πέρα για πέρα ηλίθιες, γιατί πάντοτε λειτουργούν
μέσα στα όρια κάποιου προτύπου και το πρότυπο γίνεται ιδεολογία και
αυθεντία.
Όταν απορρίψεις τελείως όλα τα βιβλία, τις ιδεολογίες, τις
φιλοσοφίες, τους αγίους, τους αναρχικούς, μένεις πρόσωπο με πρόσωπο με
τον εαυτό σου, έτσι όπως Είσαι.
Είναι φοβερό και καταθλιπτικό πράγμα, να δεις τον εαυτό σου, όπως πραγματικά Είναι…
elzin λέει: Ιουνίου 19, 2009 στις 9:24 πμ | Απάντηση
Καλημέρα ακούραστε διαλογικέ Ερμή!
Το να τα φορτώνεις συνέχεια στους Άλλους ή στον Εαυτό σου,
ίσως να είναι η ίδια μορφή Εγωισμού και στρουθοκαμηλισμού.
Σε μία εξελισσόμενη αλληλεπιδρώμενη, συμμετοχική κοινωνία ανθρώπων
απαιτείται κρίση και διάκριση στο που, πως και σε τι φταίνε οι άλλοι
και ποια είναι η δική σου ευθύνη, που αρχίζει και που σταματά. και τι
μπορεί να γίνει καλύτερα.
Το να αντιμετωπίζει κανείς τον εαυτό του συνέχεια με ενοχές,
αμαρτίες και το μαστίγιο δεν απέχει πολύ από το να μη τον βλέπει καθόλου
ή να κλείνεται αυτιστικά σε αυτόν απομονώνοντας τον από την κοινωνική
ροή
και μεταβολή.
“Είχαμε πει από την αρχή ότι δεν μπορούμε να εξαρτιόμαστε από κανένα
και ότι δεν υπάρχει Οδηγός, Δάσκαλος, Σωτήρας, δεν υπάρχει Αυθεντία.”
Άρα δεν δεχόμαστε και τα μεγάλα Πνεύματα …και τον δρόμο που έδειξαν.
Θα πάρουμε όμως δασκάλους για τα παιδιά μας να μάθουν γραφή και ανάγνωση χωρίς να είναι αυθεντίες θεοί και πνεύματα.
Αν είναι καλοί δάσκαλοι τα παιδιά μας θα μάθουν να σκέφτονται να διαβάζου και να γράφουν και μεγαλώνοντας ίσως
…δεν θα τους χρειάζονται στην ιδανική πολιτεία ανθρώπων.
Χρειάζεται να γνωρίσεις κάτι πριν το απορρίψεις και να το γνωρίσεις καλά!
Ο μηδενισμός να είναι απόρροια της γνώσης και όχι της άγνοιας
και είναι μακρύς ο δρόμος της μάθησης για μια ανθρώπινη ζωή.
Ερμής λέει: Ιουνίου 24, 2009 στις 9:45 μμ | Απάντηση
Αγαπητέ, καλέ, συνομιλητή Elzin,
Το νόημα της διδασκαλίας των Πραγματικών Μεγάλων Πνευμάτων είναι να γνωρίσουμε τον Εσώτερο Θεϊκό-Άφθαρτο εαυτό μας.
Στην εσωτερική αναζήτηση δε χωράνε ενοχές και σκέψεις, διαφορετικά ψάχνουμε τα δημιουργήματα του νου των αισθήσεων μας.
Όσα πνεύματα επιδίωξαν οπαδούς Δεν τα Δεχόμαστε.
Φυσικά πρέπει να έχουμε τα απαραίτητα εφόδια και εργαλεία για να ζήσουμε σ’ αυτή τη ζωή. Ας μην τα λατρέψουμε όμως…
elzin λέει: Ιουνίου 25, 2009 στις 7:35 πμ | Απάντηση
Απολαμβάνοντας τον εξαίρετο διάλογο
σε καλημερίζουμε συμπλέοντας μαζί σου,
θεέ του λόγου Ερμη!
“Στην εσωτερική αναζήτηση δε χωράνε ενοχές και σκέψεις, διαφορετικά ψάχνουμε τα δημιουργήματα του νου των αισθήσεων μας.”
Η εσωτερική αναζήτηση είναι σημαντική, και σπουδαία, αρκεί να μη γίνεται εγωκεντρική, αυτιστική και μονόπλευρη
λαμβάνοντας υπ όψιν και το εξωτερικό κοινωνικό “γίγνεσται”
με εκάστοτε επικρατούσες συνθήκες του.
Να μην είναι ‘φυγή” και υπεκφυγή.
Να είναι αλληλεπίδραση και όχι απομόνωση και στρουθοκαμηλισμός.
“Όσα πνεύματα επιδίωξαν οπαδούς Δεν τα Δεχόμαστε.”
Όχι δεν τα δεχόμαστε!
Και από την ποιότητα των οπαδών που δημιούργησαν και την συμπεριφορά
τους βγάζουμε συμπεράσματα και για τους σκοπους και τις προθέσεις των
αρχηγών τους.
Το ψάρι από το κεφάλι μυρίζει…
“Φυσικά πρέπει να έχουμε τα απαραίτητα εφόδια και εργαλεία για να ζήσουμε σ’ αυτή τη ζωή. Ας μην τα λατρέψουμε όμως…”
Αυτά απλά τα χρησιμοποιούμε με μέτρο και σύνεση…
Δεν υποδουλωνώμαστε σε “θεούς και αυθεντίες”
αποκλειστικές αλήθειες, δόγματα, ούτε προσκυνούμε
και “λατρεύουμε¨ κανένα
εκτιμούμε ανθρώπους , διακρίνουμε την προσφορά τους και
την προσπάθεια τους και … αυτό αρκεί.
Ερμής λέει: Ιουνίου 30, 2009 στις 8:02 μμ | Απάντηση
Καλησπέρα Αγαπητέ Elzin,
Η εσωτερική αναζήτηση δεν είναι ούτε εγωκεντρική, ούτε αυτιστική, ούτε έχει σχέση με εξωτερικούς παράγοντες.
Δεν ψάχνουμε κάτι που είναι στη Σφαίρα του Γνωστού.
Αδειάζοντας τη σωρευμένη γνώση, βαδίζουμε σε άγνωστα μονοπάτια…
Βιώνουμε την Ολότητα, Όπου Ανήκουμε.
Όπως Πάνω έτσι και Κάτω…
elzin λέει: Ιουλίου 1, 2009 στις 6:43 μμ | Απάντηση
Καλό απόγευμα στοχαστικέ Ερμή!
Όπως Πάνω έτσι και Κάτω…
όπως τα έξω έτσι και τα μέσα…
Γνωρίζοντας και διακρίνοντας τους εξωτερικούς παράγοντες
ξεκαθαρίζονντας την σφαίρα του Γνωστού, στερεώνοντας ένα Νησί συνειδησιακής επίγνωσης και σφυρηλατημένη πειθαρχίας
εισερχόμαστε με ασφάλεια να περπατήσουμε την σφαίρα του Αγνώστου
και του εσωτερικού και να τα συνδέσουμε με γέφυρα αμφίδρομη.
Σπρώχνοντας την λογική στα όρια της θα βρεθούμε στο κέντρο της
αναγκαστικά.
Δεν θα την καταργήσουμε γιατί θα αποτελέσει το σημείο εκκίνησης μας
και χρειάζεται να την δουλέψουμε πολύ και να καλλιεργήσουμε το μυαλό μας
ποικιλοτρόπως για να μη καταλήξουμε “θρησκόληπτα εσωτεριστές”
σε κάτι και απλώς βολεμένοι σε διάφορα δόγματα και πεποιθήσεις της κοινωνικής διαμόρφωσης.
Η αναμέτρηση με το Άγνωστο είναι σκληρή υπόθεση για γερά νεύρα
και δυνατούς πολεμιστές εκπαιδευμένους άριστα στο Γνωστό,
πάνοπλους και προετοιμασμένους για όλα.
Η Ολότητα όσο διατηρούμε την ανθρώπινη μορφή,
δεν μπορεί να περιλαβάνει μόνο την μια πλευρά
αφού είναι αλληλεπίδραση και ένωση όλων των παραγόντων μιας ύπαρξης.
Ερμής λέει: Ιουλίου 5, 2009 στις 10:12 πμ | Απάντηση
Αγαπητέ πολεμιστή της γνώσης Εlzin,
Ο ίδιος σου ο νους είναι πάνω και πέρα από όλες τις μορφές, είναι ελεύθερος, ήρεμος και πλήρης.
Αιώνια αποτυπώνεται στις έξη σου αισθήσεις και στα τέσσερα στοιχεία σου.
Ξέκοψε από τη διανοητική κατανόηση και εισχώρησε άμεσα στα βάθη της
ταυτότητας του νου. Έξω απ’ αυτόν δεν υπάρχει πραγματικότητα.
Κατασίγασε τη διττότητα του υποκειμένου και του αντικειμένου. Ξέχασε τα και τα δύο.
Αν δεν ξεπεράσεις την αντίθεση του ναι και του όχι, δεν έχεις ελπίδα ότι θα ζήσεις ποτέ μια ζωή αληθινής ελευθερίας.
elzin λέει: Ιουλίου 5, 2009 στις 12:44 μμ | Απάντηση
Αγαπητέ αφουκραστή του Αγνώστου Ερμή
ακούγονται πολύ λογικά όλα αυτά ,
αλλά …
Θα πρέπει να προσέξουμε να μη υποπέσουμε στην αστοχία θρησκόληπτων οπαδών διαφόρων θεωριών,
που αφού αρνούνται, καταργούν την γνώση, το νου, τον ορθό λόγο, την λογική και εμμένουν στην πίστη και στην κενότητα του νου,
αυτοαναιρούνται αντιφάσκοντες και χρησιμοποιούν τον νου, τον λόγο, επιχείρηματα “λογικής” και γνώσεις από το Γνωστό,
να “αποδείξουν” το πιστεύω τους
μιλώντας με πολλές λέξεις και λέγοντας πολλά
ενώ σύμφωνα με
την θεωρία τους …θάπρεπε να σιωπούν στη πραγματικότητα της γαλήνης τους και στην ευτυχία της αληθινής ζωής τους…;)
Αυτός που μιλάει διαχωρίζει πάντα αυτός που σιωπά ενώνει.
Στην ιστορία δεν γνωρίσαμε πολλούς “σιωπηλούς” ανθρώπους και θεούς
Όλοι μιλήσανε διδάξανε διαχωρίσανε και προσπάθησαν να περάσουν την γραμμή τους.
Δυστυχώς δεν μπορείς να διδάξεις την σιωπή μιλώντας για αυτήν ούτε
την ενότητα φτιάχνοντας αποκλειστικά δόγματα αλήθειας.
Ερμής λέει: Ιουλίου 8, 2009 στις 8:43 μμ | Απάντηση
Αγαπητέ στοχαστικέ Elzin,
Η γνώση και η λογική δεν καταργούνται. Είναι τα απαραίτητα εφόδια για να ζήσουμε στον πυκνό κόσμο της ύλης.
Όμως είμαστε κάτι παραπάνω από χωμάτινα όντα..
Μια ματιά στην αιωνιότητα αρκεί, για να γίνει ο καθένας μας καλύτερος και μαζί μας ο κόσμος μας.
elzin λέει: Ιουλίου 8, 2009 στις 10:41 μμ | Απάντηση
Οπωσδήποτε αξιαγάπητε Ερμή!!!
Η γνώση και η λογική δεν καταργούνται.
Είναι τα απαραίτητα εφόδια για να ζήσουμε στον πυκνό κόσμο της ύλης.
Όμως είμαστε κάτι παραπάνω από χωμάτινα όντα..
Μια ματιά στην αιωνιότητα αρκεί, για να γίνει ο καθένας μας καλύτερος και μαζί μας ο κόσμος μας.
Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι αγκαλιάζοντας τον κόσμο γύρω
μας αλλά και υπερασπίζοντας τον και χρησιμοποιώντας την γνώση και την
λογική, την αρετή, την διάκριση,το μέτρον, το γνώθι σαυτόν
γιατί είμαστε παραπάνω από χωμάτινα όντα..
και η αιωνιότητα μας περιμένει μαζί με την ενεργό πλευρά του Απείρου.
Ερμής λέει: Ιουλίου 31, 2009 στις 8:42 μμ | Απάντηση
Αγαπητέ, καλέ φίλε Elzin,
Συγνώμη για την απουσία από τον εξαιρετικά ενδιαφέροντα διάλογο, που είχαμε ως τώρα.
Όπως πιθανόν έχεις αντιληφθεί, έχω ήδη αναρτήσει στο blog μου 11
συζητήσεις μας, ακριβώς όπως έχουν γίνει μεταξύ μας, (χωρίς τις
φιλοφρονήσεις). Σκοπεύω να τις αναρτήσω όλες και πιστεύω ότι συμφωνείς
κι εσύ.
Σ’ ευχαριστώ για τη συνεισφορά σου στη συζήτηση, καθώς και για τα
καλά λόγια, που πάντα εύρισκες να πεις. Νομίζω ότι καταφέραμε να
ολοκληρώσουμε ένα ενδιαφέροντα κύκλο συζητήσεων.
Είμαι σίγουρος ότι μπορούμε αργότερα να ανοίξουμε ένα νέο κύκλο συζητήσεων-αναζητήσεων…
Σε χαιρετώ, προσωρινά, αναζητητή της γνώσης και της αλήθειας.
elzin λέει: Ιουλίου 31, 2009 στις 10:02 μμ | Απάντηση
Χρειάζεται μια μικρή αποτοξίνωση από την μπλογκόσφαιρα
και να βλέπουμε τα πράγματα από “μακριά” χωρίς συνήθειες
εξαρτήσεις και εμμονές λόγιε φίλε μου.
Σε ευχαριστώ και εγώ με την σειρά μου για την ευκαιρία στα λόγια
που έδωσες και την δυνατότητα του εποικοδομητικού διαλόγου
που ανοίξαμε
αντάξιου ενός θεού που φέρνεις το όνομα του.
Είναι σημαντικό που καταφέραμε να συζητήσουμε τόσο άψογα
και να ολοκληρώσουμε τους συλλογισμούς μας ανοίγοντας
την καρδιά και τον νου μας.
Οι φιλίες ξεκινούν και χτίζονται σε μια τέτοια βάση.
θα συνεχίσουμε αργότερα γιατί τα διαλογικά διαλογιστικά συμπόσια
Είναι από τα πράγματα που μου αρέσουν ιδιαίτερα και ο λόγος
γραπτός και προφορικός είναι η πιο μαγική πράξη του ανθρώπου!
Σε χαιρετώ με εκτίμηση θαυμάσιε ανήσυχε Ερμή!
Απριλίου 4, 2009 στις 3:41 μμ | Ένα διαφορετικό κυνήγι του εαυτού:
Είμαστε άνθρωποι από «δεύτερο χέρι». Ζούμε πάνω σ’ αυτό που μας έχουν πει, είτε οδηγημένοι από τις κλήσεις και τις διαθέσεις μας, είτε υποχρεωμένοι να το δεχτούμε από τις περιστάσεις και το περιβάλλον. Για αιώνες είμαστε διαμορφωμένοι, εξαρτημένοι από την εθνικότητα, την κοινωνική τάξη, τις παραδόσεις, τη θρησκεία, τη γλώσσα, τη μόρφωση, τα έθιμα, τους κανόνες, τις προπαγάνδες όλων των ειδών, και κάθε επιρροή που μπορεί να φανταστεί κανείς. Έτσι πάντοτε οι αντιδράσεις μας σε κάθε κατάσταση είναι διαμορφωμένες.
Για την πνευματικότητα μας εξαρτιόμαστε από κάποιον, για την ευτυχία μας από κάποιον άλλο, για τη φώτιση μας από κάποιον άλλο… Είναι εκπληκτικό το ότι αν και οι περισσότεροι είμαστε αντίθετοι στην πολιτική τυραννία και δικτατορία, δεχόμαστε μέσα μας την εξουσία κάποιου άλλου, που παραμορφώνει το πνεύμα και τον τρόπο ζωής μας.
Μας έχουν υπνωτίσει, αλλά δεν έχομε επίγνωση ότι είμαστε υπνωτισμένοι, νομίζομε ότι έτσι πρέπει να είναι.
Έχεις επίγνωση ότι είσαι διαμορφωμένος; Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να αναρωτηθείς και όχι πως θα απελευθερωθείς από τη διαμόρφωση σου…
Απριλίου 4, 2009 στις 4:51 μμ | Φίλτατε Ερμή,
τι θαυμαστή συγχρονικότητα και αξιοσημείωτος οιωνός,
να παρουσιαστείς ,
μόλις είχαμε κάνει την αναφορά σε σένα,
τον θεό του λόγου και της κοινωνικής διαμόρφωσης
… που μας κλέβει πάντα!!!
Είναι εξαιρετικόι οι στοχασμοί σου και το ερώτημα που βάζεις
καίριο:
Μας έχουν υπνωτίσει, αλλά δεν έχομε επίγνωση ότι είμαστε υπνωτισμένοι, νομίζομε ότι έτσι πρέπει να είναι.
Έχουμε επίγνωση ότι είμαστε διαμορφωμένοι;
Καλώς όρισες στην χώρα
και με το μαγικό ραβδί σου
πήρες τον λόγο και διεύρυνες τον διάλογο!
Απριλίου 8, 2009 στις 12:05 πμ | Αγαπητέ Elzin,
Χαίρομαι που συμβάλλω στο διάλογο και μοιράζομαι τις αναζητήσεις σας.
Είναι γοητευτική η αναζήτηση της αλήθειας, της πραγματικότητας, αν ξεφύγουμε από τα εμπόδια του Γνωστού.
Όλες οι ιδεολογίες είναι πέρα για πέρα ηλίθιες, γιατί πάντοτε λειτουργούν μέσα στα όρια κάποιου προτύπου και το πρότυπο γίνεται ιδεολογία και αυθεντία.
Γιατί ταυτιζόμαστε με κάποιον άλλο, με μια ομάδα, με μια χώρα; Η ταύτιση σταματά κάθε δημιουργική κατανόηση του εαυτού και γινόμαστε ένα όργανο στα χέρια του αρχηγού του κόμματος, του ηγέτη, του παπά κλπ.
Όταν απορρίψουμε τελείως τις ιδεολογίες, τις φιλοσοφίες, τους αγίους, τους αναρχικούς και ότι άλλο έχουμε μάθει από άλλους, μένουμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον εαυτό, έτσι όπως πραγματικά είμαστε.
Απελευθέρωση απ’ όλες τις αυθεντίες, συμπεριλαμβανομένης της δικής μας, είναι ταυτόσημη με το να πεθάνει κάθε τι από το χτες, έτσι που το πνεύμα να είναι συνεχώς φρέσκο, πάντα νέο, γεμάτο δύναμη και πάθος. Μόνο σ’ αυτή την κατάσταση υπάρχει μάθηση και παρατήρηση.
Αν μπορείς να το δεις αυτό, τότε ο νους είναι ελεύθερος, τότε είσαι το φως του εαυτού σου.
Απριλίου 8, 2009 στις 5:48 μμ | Αγαπητέ μας, γοητευτικέ Ερμή,
δεν ξέρεις πόσο χαιρόμαστε όταν συναντούμε ανθρώπους σαν και σένα,
που να θέλουν και να μπορούν να συζητούν,
πέρα από συμφωνίες κι διαφωνίες,
μόνο και μόνο για την διερεύνηση της αλήθειας και της σκέψης.
Είναι πολύ ξεκούραστο και ενεργειακά
οικονομικό, χωρίς πολλές απώλειες και από τις δύο πλευρές.
Για να συμβεί αυτό χρειάζεται τα σημεία αντίληψης να είναι κοντά
ή αν είναι μακριά να μπορούν να διανυθούν γρήγορα
οι αποστάσεις που τα χωρίζουν.
Αυτό σημαίνει πως ο Ερμής λειτουργεί καλά
και επεξεργάζεται τα δεδομένα του λόγου και της λογικής,
χωρίς να “κολάει” κάπου η βελόνα,
και σταθεροποιείται μόνο για χάρη της κατανόησης.
Είναι στην θέση του, στο ενεργειακό κέντρο των Διδύμων ή,
… έχει τοποθετηθεί εκεί λόγω άσκησης.
Χρειαζόμαστε δύο τύπους γνώσης και την ένωση τους.
Την λογική και την σιωπηλή .
Μόνο ένας άνθρωπος πρότυπο λογικής μπορεί να γίνει και πρότυπο σιωπηλής γνώσης.
Τα ένα κέντρο μπορεί να ειδωθεί μόνο από τα άλλο και να χτιστεί η γέφυρα.
Να προσπαθήσουμε να το κάνουμε μόνοι μας μέσα από τον δρόμο που μας ταιριάζει καλύτερα χωρίς να αποκλείουμε τίποτα.
Κάνοντας όλες τις καταγραφές… χωρίς να τι λατρέψουμε ή να τις προσκυνήσουμε.
Απριλίου 11, 2009 στις 10:08 μμ | Αγαπητέ elzin,
Είναι ιδιαίτερα ευτυχής όποιος συνομιλεί μαζί σου, πολυγραφότατε, πολυεπίπεδε, με έφεση και στον Καστανέντα, Εlzin.
Ο καθένας στις αναζητήσεις του ξεκινάει από κάπου και μάλλον χωρίς να το θέλει ακολουθεί κάποιο pattern. Σημασία έχει να ξεπεραστεί αυτό το pattern, οποιοδήποτε pattern..
Δεν υπάρχει μονοπάτι για την Αλήθεια.
Είσαι πραγματικά ελεύθερος, όταν έχεις αποδεσμευτεί από το περιεχόμενο της συνείδησης, περιλαμβανομένου του υποσυνείδητου, ή ασυνείδητου.
Να ζεις χωρίς ψυχολογικό αύριο, είναι ο πιο υγιής τρόπος ζωής.
Απριλίου 12, 2009 στις 6:46 μμ | Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια,
φίλε και ελεύθερε, αδέσμευτε Ερμή!
“Ο καθένας στις αναζητήσεις του ξεκινάει από κάπου και μάλλον χωρίς να το θέλει ακολουθεί κάποιο pattern. Σημασία έχει να ξεπεραστεί αυτό το pattern”
…αφού κατανοηθεί και να μην χρησιμοποιείται σαν δεκανίκι, εμμονή, συνήθεια και εξάρτηση.
“Δεν υπάρχει μονοπάτι για την Αλήθεια.”
Υπάρχουν πολλοί δρόμοι αρκεί να είναι …με καρδιά!
Η γνώση προυποθέτει και την κατάλληλη εμπειρία μαζί με μια καλή θεωρία.
Μόνο όταν βρήκε μόνος του ο Καστανέντα
το ευνοικό του σημείο,
στο πάτωμα μπόρεσε και να το κατανοήσει.
Μόνο η γνώση που έχει δουλευτεί στην πράξη γίνεται κτήμα μας
και είναι πάντα παρούσα όταν την χρειαζόμαστε.
Κανείς δεν μπορεί να μάθει κολύμπι αν δεν πέσει στην θάλασσα,
όσα βιβλία και να διαβάσει και όσα σεμινάρια και
να παρακολουθήσει για αυτό το θέμα.
Απριλίου 14, 2009 στις 10:06 μμ | Αγαπητέ elzin,
Σ’ ευχαριστώ κι εγώ για τα καλά σου λόγια και τις παρατηρήσεις σου.
Όταν δεν ψάχνεις κάποιο να σε βοηθήσει, είσαι ελεύθερος να ανακαλύψεις.
Όταν ζητάς κάτι, λαμβάνεις αυτό που εσύ ο ίδιος προβάλλεις. Αλλά είναι αυτό η αλήθεια; Δεν είναι η προβολή των δικών σου γνώσεων;
Η αλήθεια δεν έχει μονοπάτι κι αυτή είναι η ομορφιά της αλήθειας.
Για να βρεις την αλήθεια πρέπει να είσαι ελεύθερος από κάθε είδους γνώση, που σημαίνει να ατενίζεις τα πάντα ανεξάρτητα από γνώμες.
Η αλήθεια είναι κάτι που ζεις άμεσα, την κάθε στιγμή.
Ο Καστανέντα ερευνούσε το μεγάλο μαγικό παράγοντα. Ο κόσμος του αστρικού φωτός είναι ένας θαυμαστός κόσμος, αλλά είναι και αυτός μέρος του φαινομενικού κόσμου.
Απριλίου 15, 2009 στις 9:28 πμ | Καλημέρα βαθυστόχαστε Ερμή!
Στο φαινόμενο κόσμο που ζούμε,
μέσα στο σπήλαιο μας
η αλήθεια μοιάζει φευγαλέα υπόθεση
και μάλλον κυνηγούμε τις σκιές των ειδώλων μας
και κάποια…ουρά;)
Και ίσως ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα
να είναι αυτός που αγαπά την αλήθεια και την ενθύμηση.
Και ίσως αλήθεια να είναι ότι έχουμε ξεχάσει
και ότι προσπαθούμε να θυμηθούμε.,
βρίσκοντας τον δρόμο μας στο σκοτάδι
και σε μια πυκνή ομίχλη.
Απριλίου 19, 2009 στις 10:24 μμ | Καλησπέρα άξιε αναζητή elzin,
Το κύριο εμπόδιο για την απόκτηση της συνειδητότητας του εαυτού είναι ότι νομίζουμε πως την έχουμε. Δεν θα αποκτήσει κανείς ποτέ συνειδητότητα του εαυτού, όσο πιστεύει ότι την έχει. Για να αναπτυχθούμε πρέπει να ξυπνήσουμε και να βγούμε από το σπήλαιο των ειδώλων μας.
Οι άνθρωποι φοράνε το ένα ή το άλλο είδος μάσκας και πιστεύουν πως είναι ακριβώς σαν τη μάσκα αυτή, ενώ στην πραγματικότητα είναι διαφορετικοί. Ο καθένας έχει πολλές μάσκες..
Όταν αισθάνεσαι θλίψη ή θυμό, προσπάθησε να θυμηθείς τον εαυτό σου και θα δεις ότι αυτός που αισθάνεται θλίψη, θυμό, δεν είναι ο εαυτός σου, αλλά η φανταστική ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου.
Η πρόοδος του ανθρώπου αρχίζει από τη στιγμή που θα αντιληφθεί, ότι άλλο είναι αυτός ο ίδιος και άλλο είναι η φανταστική εικόνα που έχει φτιάξει για τον εαυτό του.
Απριλίου 20, 2009 στις 12:11 μμ | Καλημέρα,
ακούραστε σκαπανέα του Λόγου,
εύστροφε Ερμή!
Το κύριο εμπόδιο για την απόκτηση της συνειδητότητας του εαυτού είναι
και ότι νομίζουμε πως την έχουμε, αν έχουμε αναρωτηθεί για αυτό,
και ότι δεν μας ενδιαφέρει… να την αποκτήσουμε.
Αποχαυνωμένοι στα προβλήματα της καθημερινότητας
βομβαρδιζόμενοι από
τα μεγάλα πυρά την κοινωνικής διαμόρφωσης
και των ποδηγετημένων αντιλήψεων
σκεφτόμαστε με τις σκέψεις άλλων… “αμάσητες”
και μιλάμε με
τα λόγια άλλων χωρίς επεξεγασία φίλτρου,
χωρίς κέντρο βάρους και σημείο αναφοράς,
“Χαμένοι στην μετάφραση” ή σε μια ομίχλη
παλεύουμε απλώς με τα άγρια κύματα του νου
και ψαρεύουμε σε θολά νερά η …μας ψαρεύουν!
Απριλίου 28, 2009 στις 11:22 μμ | Καλησπέρα αγαπητέ elzin,
Μια από τις μεγάλες ψευδαισθήσεις που έχουμε και από τις πιο δύσκολες στην καταπολέμηση, είναι η πεποίθηση μας ότι μπορούμε και «πράττομε». Δεν παραδεχόμαστε ότι τα πράγματα συμβαίνουν μηχανικά.
Τίποτα δε συμβαίνει τη στιγμή που συμβαίνει, η ανάγκη να συμβεί δημιουργήθηκε πολύ καιρό πριν. Νομίζουμε ότι μπορούμε να πάρουμε κάποια απόφαση και να ενεργήσουμε ανάλογα. Στην πραγματικότητα μας εξουσιάζουν όχι οι εσωτερικές αποφάσεις, αλλά οι εξωτερικές επιδράσεις.
Απριλίου 29, 2009 στις 7:30 μμ | Καλησπέρα φίλτατε Ερμή!
Συνεχίζοντας τον απολαυστικό διάλογο μαζί σου,
θα λέγαμε πως έχεις δίκιο για το “πράττειν”
στην πρωτογενή του και πρωταρχική μορφή.
Ίσως να είμαστε εδώ για το “κατανοείν”
και ίσως να μπορούμε να δούμε μέχρι εκεί
που μπορούμε να κατανοήσουμε,
όπως λέει η προφήτις στον Νίο!
Μαΐου 3, 2009 στις 2:46 μμ | Αγαπητέ φίλε elzin,
Η βασική σύσταση των ανθρώπων όταν γεννιούνται είναι αγνή και χωρίς ψεγάδια. Αλλά όταν «εκπαιδεύεται» και ανακατεύεται με τις πρόσκαιρες συνθήκες, οι αισθήσεις και τα αντικείμενα ενεργοποιούνται, η διανοητική γνώση εμφανίζεται, καθώς και οι συνήθειες και οι προσκολλήσεις.
Οι άνθρωποι κυνηγούν τις φιλοδοξίες τους με κάθε είδους μηχανορραφίες και πονηριές και ακολουθούν τις επιθυμίες τους με ιδιοτέλεια και υποκρισία.
Όλες οι πράξεις και όλα τα έργα τους στοχεύουν στην αναζήτηση του απατηλού.
Θεωρούν το επώδυνο σαν ευχαρίστηση και το δηλητήριο σαν φάρμακο..
Μαΐου 4, 2009 στις 8:17 πμ | Καλημέρα φίλε Ερμή και καλή εβδομάδα!
“Θεωρούν το επώδυνο σαν ευχαρίστηση και το δηλητήριο σαν φάρμακο..’
Δεν έχουμε μάθει να διακρίνουμε τα πράγματα καιι να κάνουμε τις σωστές επιλογές.
Εγλωβιζόμαστε σε μια στείρα επικριτική κριτική,
που προδίδει τις ανασφάλειες μας και τα κόμπλεξ
και ξεκινάμε με το πιο εύκολο φαρδύ δρόμο…της Κακίας!
Στον κόσμο της ύλης διαλέγεις και διακρίνεις και επιλέγεις.
Δεν υπάρχει η δυνατότητα της
…μη επιλογής.
Και η “μη θέση” είναι θέση και με το να είσαι αμέτοχος γίνεσαι συμμέτοχος .
Ίσως να ακούγεται λίγο απόλυτο αυτό
“επιλέγει κάποιος ,μόνο μια φορά, σ’αυτή την ζωή”
αλλά, είναι σύμφωνα με τον μύθο, στο οποίο ο Ηρακλής βρίσκεται ανάμεσα σε δύο δρόμους και κάνει την επιλογή του, για αυτόν που θα βαδίσει… με όλα του τα λάθη και την προσπάθεια.
Ο ένας, είναι στενός στην αρχή και οδηγεί κάπου,
ο άλλος είναι φαρδύς και δεν οδηγεί πουθενά.
Ο δρόμος της Αρετής και της Κακίας!
Αυτό συμβολίζεται με το κεφαλαίο γράμμα Υ, που χρησιμοποιούσαν και οι Πυθαγόρειοι για να τονίσουν την σημασία του.
Το μικρό υ δείχνει την θηλυκή αρχή,την διαίσθηση,την Σελήνη, την μήτρα, την ενότητα,την χορδή του τόξου, το Ζευς-Ζευγνυμι, την Ήρα, την ψυχή του κόσμου!
Το Υ το Δία, τον νου του κόσμου, την αρσενική αρχή, την διαίρεση, το διακρίνω, τον φαλλό, την λογική, τον Ήλιο,το βέλος του τόξου.
Στην Οδύσσεια είναι η 20η ραψωδία με το τίτλο:
υ Τα προ της μνηστηροφονίας.
Σε αυτή ο Οδυσσέας και η Πηνελόπη στο κρίσιμο βράδυ, που είναι κάτω από την ίδια στέγη αλλά όχι ενωμένοι,μένουν ξάγρυπνοι… εναλλάξ.
Όλοι παίρνουν την θέση τους και κάνουν την επιλογή τους και το καινούργιο πρόσωπο που εμφανίζεται είναι …ο Φιλοίτιος.
Η επόμενη ημέρα θα φανερώσει και τις συνέπειες αυτής της επιλογής.
Έχει σημασία ο στόχος, για να δια-κρίνει κάποιος,
ποιόν δρόμο βαδίζει και η καρδιά
… για να μη χάνεται και μπερδεύεται στην ομίχλη του Ποσειδώνα!
Μαΐου 5, 2009 στις 11:54 μμ | Καλησπέρα φίλε Elzin, καλή εβδομάδα και σε σένα,
Εκείνοι που γεννιούνται γνωρίζοντας είναι οι καλύτεροι. Εκείνοι που γνωρίζουν μέσω μάθησης έρχονται δεύτεροι και εκείνοι που μαθαίνουν με σκληρό τρόπο είναι οι τελευταίοι. Η γνώση είναι μία.
Ελάχιστοι άνθρωποι βαδίζουν στο Δρόμο προς τον ουρανό. Οι περισσότεροι συναγωνίζονται, ποιος θα δοκιμάσει πρώτος τη γεύση της κόλασης.
Οι τέλειοι άνθρωποι δεν βλέπουν όνειρα. Αν εξακολουθούν να ονειρεύονται λίγο, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν ακόμη παρακλάδια των αισθήσεων τα οποία δεν έχουν εγκαταλειφθεί.
Αν βλέπουν όνειρα, αλλά ενώ βρίσκονται στο μέσον των ονείρων γνωρίζουν ότι πρόκειται για όνειρο, αυτό σημαίνει ότι η δύναμη της άσκησης έχει προχωρήσει.
Σε κείνους που δεν βλέπουν όνειρα η δύναμη της άσκησης έχει
φθάσει στο αποκορύφωμα. Τότε η δημιουργία βρίσκεται στα χέρια τους. Ακόμα και αν κοιμούνται είναι σαν να είναι ξύπνιοι, ακόμα και αν πεθάνουν, είναι σαν να είναι ζωντανοί.
Μαΐου 6, 2009 στις 6:11 μμ | Καλησπέρα απαράμιλλε τεχνίτη του λόγου Ερμή!
Η τέχνη των Ονείρων είναι σπουδαία τέχνη και δύσκολη.
Είναι όμως αυτό που λες:
Η δημιουργία!
Η Δημιουργία, που βρίσκεται στα χέρια αυτών που Ονειρεύονται
Ακόμα και αν κοιμούνται είναι σαν να είναι ξύπνιοι,
ακόμα και αν πεθάνουν, είναι σαν να είναι ζωντανοί.
Μαΐου 11, 2009 στις 8:57 μμ | Καλησπέρα καλέ φίλε Elzin,
Ο λόγος, που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε πλήρη κατανόηση της αλήθειας οφείλεται, στην προσκόλληση στη «λογική» ερμηνεία των πραγμάτων.
Η συνηθισμένη λειτουργία του λογικού, δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει μια τελική ικανοποίηση στις βαθύτερες πνευματικές μας ανάγκες.
Όσο πιστεύουμε ότι η λογική είναι ένα τελικό προϊόν, είμαστε αλυσοδεμένοι. Δεν έχουμε ελευθερία πνεύματος και χάνουμε από τα μάτια μας τα πραγματικά γεγονότα της ζωής.
Η κατάλυση της τυραννίας των λέξεων και της λογικής, αποτελεί ταυτόχρονα την πνευματική χειραφέτηση του ανθρώπου. Αποκτώντας διανοητική ελευθερία, είναι απόλυτα κύριος του εαυτού του.
Μαΐου 12, 2009 στις 9:06 πμ | Καλημέρα λόγιε Ερμή!
Ναι …η λογική μας περιορίζει γιατί αποτελεί την μετάφραση
των προγραμμάτων του ΜΑΡΤΙΧ και δεν είναι πάντα αξιόπιστη μέσα από τα χρωματιστά γυαλιά της υποκειμενικότητας μας.
‘Ομως είμαστε υποχρεωμένοι
να την δουλέψουμε σπρώχνοντας την
στα όρια της και κάνοντας όλη την καταγραφή.
Έτσι,
θα βρεθούμε στο κέντρο της, το κέντρο της λογικής
και από εκεί μπορούμε να δούμε το κέντρο της σιωπηλής γνώσης
και να φτιάξουμε την γέφυρα της ένωσης τους.
Η σιωπηλή γνώση χωρίς την εδραίωση της λογικής,
είναι επικίνδυνη, παγιδευτική και χαοτική
αν και πολύ γοητευτική.
Γίνεται φανατισμός, εξάρτηση, δόγμα, πίστη και θρησκεία,
με τις γνωστές παρένεργειες …
Μαΐου 15, 2009 στις 10:38 μμ | Καλησπέρα ακούραστε αναζητητή elzin,
Ζούμε βιολογικά, ή ψυχολογικά και όχι λογικά. Στη λογική υπάρχει προσπάθεια και πόνος.
Η λογική έχει συναίσθηση του εαυτού της, το ίδιο και η ηθική, που δεν είναι παρά η εφαρμογή της λογικής στα γεγονότα της ζωής.
Ένας ηθικός άνθρωπος κάνει έργα αξιέπαινα, αλλά δεν τα λησμονεί ούτε στιγμή και συχνά αναμένει μελλοντική ανταμοιβή.
Να είσαι κενός και διαυγής, χωρίς να παράγεις σκέψεις από τα μέσα, ούτε να προσλαμβάνεις πράγματα από έξω, πάντοτε ατάραχος, αλλά ανταποκριτικός.
Μαΐου 16, 2009 στις 9:33 πμ | Καλημέρα καταπληκτικέ Ερμή!
Ο άνθρωπος ξεκινάει το ταξίδι της ζωής του,
σαν παιδί με μία πρωτογενή αθωότητα και κενότητα.
Βλέπει τα βουνά σαν βουνά και τα ποτάμια σαν ποτάμια.
Οι πεταλούδες… είναι πεταλούδες.
Όμως δεν θα μείνει πολύ έτσι μέσα στο πλαίσιο της συνύπαρξης με άλλους ανθρώπου και σε μια κοινωνικοποίηση που θα συναντήσει εκ
των προτέρων δεδομένη για αυτόν,
Ανάλογα με την χρονική στιγμή που θα γεννηθεί, η αντίληψη του θα επηρεαστεί από τον τόπο και τις συνθήκες που θα τον καθορίσουν και ως ένα σημείο θα τον διαμορφώσουν.
Έτσι θα αναζητήσει το νόημα και θα αμφισβητήσει
τα βουνά αν είναι βουνά και τα ποτάμια.
Θα ψάξει να βρει τι είναι οι πεταλούδες δίνοντας διάφορες ερμηνείες
και βρισκόμενος πολλές φορές σε αβεβαιότητα και αντιπαράθεση
με άλλους για το… «”είναι” των πεταλούδων.
Όμως προχωρώντας ίσως να διαπιστώσει πως τελικά
τα βουνά είναι βουνά , το ίδιο και τα ποτάμια και οι πεταλούδες
και είναι …τόσο όμορφα!
Με αυτόν τον τρόπο επιστρέφει στην αμεσότητα και στην απλότητα.
Αλλά,
είναι μια Επιστροφή και ένα Ταξίδι
που είναι υποχρεωμένος να κάνει
με κάποιο κόστος και πόνο,
γιατί δεν μπορεί
να κερδίσει αλλιώς την κατανόηση.
Το βιολογικό είναι σημαντικό μέρος του ανθρώπου
και το μοιράζεται με τα άλλα ζώα του πλανήτη,
Το ηθικό όμως είναι πολύ σπουδαίο
γιατί το μοιράζεται με ανθρώπους
και εμπεριέχει την Λογική σαν νοητική διαδικασία
και συνείδηση ανωτάτου επιπέδου,
Εμπειρία, Διερεύνηση, Συμπεριεκτικότητα,
Επιλογή, Διάκριση και Κατανόηση.
Μαΐου 20, 2009 στις 11:24 μμ | Αγαπητέ λογιότατε Elzin,
Η λειτουργία του λογικού δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει μια τελική ικανοποίηση στις βαθύτερες πνευματικές μας ανάγκες.
Όταν φθάσεις σε μια κατάσταση τέλειας ακινησίας, όλα τα σημάδια
της ζωής εξαφανίζονται, όπως και κάθε ίχνος περιορισμού.
Τα τέσσερα στοιχεία χάνουν το βάρος τους. Διεισδύεις στη φύση των πραγμάτων.
Έτσι φανερώνεται ο γνήσιος εαυτός σου, που είναι το πρωταρχικό πρόσωπο του είναι σου.
Εκεί κατοικεί η γαλήνη, η μη δράση και η ανέκφραστη χαρά.
Μαΐου 21, 2009 στις 9:04 πμ | Καλημέρα λογικέ Ερμή και λογικά μιλάς!
” Η λειτουργία του λογικού δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει μια τελική ικανοποίηση στις βαθύτερες πνευματικές μας ανάγκες.”
Είναι όμως ένα όχημα για να φθάσεις κάπου
περνώντας μέσα από τον κόσμο της ύλης και του τονάλ
και δουλεύοντας την, καλά και συμπληρωματικά με την σιωπηλή γνώση του πνεύματος πέρα από τα λόγια.
Είναι και μια δικλείδα ασφαλείας για το κολύμπι σε βαθειά άγνωστα νερά του ναγουάλ.
Διαφορετικά καταργώντας την, είναι φυγή από την πραγματικότητα , που είναι η πρόκληση μας.
Και είτε γίνεται μέσω ναρκωτικών ουσιών, είτε μέσω θρησκευτικών και άλλων δοξασιών,
είτε μέσω στρουθοκαμηλισμών,
είναι φυγή από το πεδίο της μάχης και συνθηκολόγηση, παράδοση.
“Όταν φθάσεις σε μια κατάσταση τέλειας ακινησίας, όλα τα σημάδια
της ζωής εξαφανίζονται, όπως και κάθε ίχνος περιορισμού.”
Ναι. βεβαίως, αλλά αυτό αφορά το Πνεύμα, πριν και μετά την υλοποίηση του.
Στο κόσμο της ύλης είμαστε υλοποιημένα πνεύματα και δεν μπορούμε να το ξεχνάμε και να το παραβλέπουμε.
Αυτό είναι το δώρο της ζωής και της ύπαρξης.
Στην ανυπαρξία “όλα είναι ένα” και δεν υπάρχουν μάλλον προβλήματα , διακρίσεις και διαχωρίσεις… ούτε προκλήσεις και μάθηση.
Εμείς μιλάμε από αυτήν την πλευρά, δεν έχουμε γίνει πνεύματα ακόμη άυλα.
Έτσι δεν μπορούμε να καταργήσουμε την λογική ή να την υποβαθμίσουμε.
Είμαστε υποχρεωμένοι να την συμπεριλάβουμε στην σημαντική της θέση
και να προσπαθήσουμε να δουλέψουμε ως ένα βαθμό και …με αυτήν.
Και μέχρι να βρούμε τον γνήσιο εαυτό μας….έχουμε πολύ δουλειά
και δρόμο ακόμη!
Μαΐου 24, 2009 στις 8:55 πμ | Καλημέρα αγωνιστή της αναζήτησης Elzin,
Η λογική, ο δυαδικός τρόπος σκέψης, είναι ένα εργαλείο πολύ χρήσιμο στην επιβίωση στον πυκνό υλικό κόσμο. Ιδιαίτερα χρήσιμο και στον, λεπτής υλικής υφής, αστρικό κόσμο, τον κόσμο του ναγουάλ.
Ο αστρικός κόσμος είναι θαυμαστός, αρκεί να μη θαμπωθείς και μείνεις εκεί…
Η λογική, ενώ είναι μια εξαιρετική νοητική λειτουργία στον φαινομενικό κόσμο, αποτελεί εμπόδιο στο υλοποιημένο πνεύμα να αντιληφθεί τον εαυτό του.
Η Πραγματικότητα, η Αλήθεια, βρίσκεται πέρα από την άρνηση και την κατάφαση, εκεί που δεν υπάρχουν αντιθέσεις.
Εκεί η «ανυπαρξία», είναι η Πραγματική Ύπαρξη.
Μαΐου 24, 2009 στις 11:20 πμ | Καλημέρα διαλογιστικέ φίλε μου!
Απολαμβάνοντας τον εξαιρετικό διάλογο μαζί σου,
και συνεχίζοντας
….θα έλεγα πως ,
ναι… “εκεί”, ίσως να μη υπάρχουν αντιθέσεις
και ίσως όταν βρεθούμε με “τα δύο πόδια” … ΕΚΕΙ,
εγκαταλείποντας το σαρκίον να βεβαιωθούμε ότι είναι όντως έτσι τα πράγματα και δεν είναι απλώς …ευσεβείς πόθοι μας!
Ένας πολεμισιτής όμως, πρέπει να τα σκέφεται όλα,
χωρίς να αποκλείει κάτι και χωρίς να “λατρεύει” τίποτα
για να μη παγιδευτεί και… παραμένοντας ελεύθερος!
θα σεβαστεί όμως, και το πνεύμα και την ύλη
και θα προσπαθήσει να λύσει τα προβλήματα του υλικού κόσμου
και της ύπαρξης ΕΔΩ,
με την αψογοσύνη του πνεύματος του,
πρίν περάσει στην ανυπαρξία!
Μαΐου 27, 2009 στις 10:57 μμ | Καλησπέρα αγαπητέ φίλε Elzin,
Η ευχαρίστηση είναι και δική μου για το διάλογο μας.
Για τη μετά θάνατο ύπαρξη, κανείς δεν είναι σίγουρος να πει τι υπάρχει εκεί.
Ο πολεμιστής θα υπάρχει πάντα, εφόσον υπάρχει το αντικείμενο της πάλης του. Αυτό που απαιτείται είναι η υπέρβαση της πάλης και όχι η εμπλοκή σε ατελείωτες «μάχες».
Όταν δεν ψάχνεις κάποιο να σε βοηθήσει, είσαι ήδη ελεύθερος να ανακαλύψεις.
Οι λέξεις, τα συναισθήματα, οι σκέψεις αφήνουν πάντα στάχτες και η ζωή μέσα σε στάχτες είναι αυτή που έχουν συνηθίσει να ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι.
Η ανυπαρξία αφορά το Εγώ. Οποιεσδήποτε εμπειρίες βιώνονται με παρόν το Εγώ δεν είναι παρά αντανακλάσεις του.
Πρέπει να πεθάνει το Εγώ για να υπάρξει το Είναι.
Η Πραγματικότητα εμφανίζεται, όταν σταματά πλήρως η σκέψη, σ’ αυτή τη ζωή, όχι στην άνευ σαρκίου.
Μαΐου 28, 2009 στις 8:16 πμ | Καλημέρα ακούραστε συνομιλητή!
Το “εγώ” είναι ένα πρόβλημα αλλά μη το πετάξουμε και τελείως μαζί με την ζωτική μας δύναμη.
Ο Ηρακλής το κράτησε με την μορφή της Λεοντής!
Δεν χρειάζεται να το παίρνουμε απλώς πολύ στα σοβαρά…
Η ζωή όμως περιλαμβάνει … λέξεις, συναισθήματα, σκέψεις και μέσα από αυτά
ξεδιπλώνεται η συνείδηση παλεύοντας και οι μάχες είναι οι εμπειρίες της.
Γιατί να βιαστούμε να την μηδενίσουμε στο Νιρβάνα και να μη ζήσουμε και διαμέσου αυτής;
Έχουμε καιρό για την αιωνιότητα του Είναι.
Ας απολαύσουμε αυτό το ταξίδι παρατηρώντας ζώντας και συζητώντας…!
Μαΐου 31, 2009 στις 8:39 μμ | Καλησπέρα καλέ φίλε elzin,
Το εγώ είναι ένα κουβάρι από διάφορες οντότητες εκφραζόμενες με επιθυμίες, που η κάθε μια αντιτάσσεται την άλλη. Είναι ένα κέντρο συνεχούς αγώνα ανάμεσα στο δικό μου και το μη δικό μου.
Εφόσον δίνουμε σπουδαιότητα στο εγώ, στο εμένα και το δικό μου θα υπάρχει μια αυξάνουσα σύγκρουση μέσα μας και μέσα στον κόσμο.
Εφόσον λατρεύουμε τη δύναμη, η βία θα αποτελεί τον τρόπο της ζωής μας.
Εσύ κι εγώ είμαστε υπεύθυνοι για τον πόλεμο και μπορούμε να τον σταματήσουμε αν παραμερίσουμε το εγώ μας, που είναι η αιτία πολέμου.
Η Αιωνιότητα βρίσκεται στο Τώρα. Αποσπασμένος από την κοινωνία και όμως μέσα στην κοινωνία, εισέρχεσαι στις τάξεις των αθανάτων.
Ιουνίου 1, 2009 στις 9:12 πμ | Το ‘εγώ ” είναι… ένας λεγεών!
Όμως τα περισσότερα προβλήματα δημιουργούνται από ένα “εγώ”
πεινασμένο, αβέβαιο, ανασφαλές, ηττημένο, μικρόψυχο,αρρωστημένο, αδύνατο και μίζερο.
Πρέπει να φύγουμε από την ζωή χορτάτοι σαν βασιλιάδες όχι όμως άπληστοι και λαίμαργοι.
Χωρίς δύναμη δεν υπάρχει έργο, αλλά η δύναμη όταν κατακτηθεί πρέπει να μπει στην υπηρεσία για το καλό όλων με μέτρο και σύνεση και αυτό είναι η δύσκολη επιλογή των πολεμιστών δεύτερης προσοχής.
Η δύναμη είναι από τους εχθρούς της γνώσης αλλά και εξ αιτίας της αδυναμίας και του φόβου δεν αρχίζει κανείς. ..καν.
Είναι απαραίτητο να περάσει κάποιος τις εξετάσεις των θνητών
μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων
για να εισέλθει στις τάξεις των αθανάτων.
Σου αφιερώνουμε την σημερινή ανάρτηση… για τον Ερμή
…τιμής ένεκεν!
Καλημέρα αγγελιοφόρε θεών και ανθρώπων!
Ιουνίου 6, 2009 στις 12:51 μμ | Αγαπητέ πολεμιστή elzin,
Το να είσαι απολύτως τίποτα, χωρίς Εγώ, σημαίνει μια πλήρη αντίφαση με όλα όσα έχουμε μάθει.
Όταν είσαι τίποτα, είσαι τα πάντα. Όχι μέσα από το δυνάμωμα της θέσης σου, ή την αύξηση του πλούτου και της δύναμης σου.
Όχι μέσα από την έμφαση που δίνεται στο Εγώ, αλλά με τη συνεχή διάλυση αυτής της συνείδησης που δημιουργεί τη δύναμη, την απληστία, τη ζηλοφθονία, την κτητικότητα, το φόβο και το πάθος.
Υπάρχει πλήρης ασφάλεια, όταν δεν είσαι τίποτα, που σημαίνει να μην είσαι κάτι που η σκέψη έχει δημιουργήσει.
Όταν παρακολουθείς άγρυπνα τον εαυτό σου, γίνεσαι απόλυτα συνειδητός, ελευθερώνεις το νου και την καρδιά σου και γνωρίζεις την αρμονία που είναι πληρότητα.
Η κατάσταση της αρμονίας και της πληρότητας δε σημαίνει άρνηση της ζωής όπως την «ξέρουμε». Σημαίνει ζωή ειρηνική για όλους, χωρίς διακρίσεις, χωρίς συγκρούσεις και πολέμους.
Ιουνίου 6, 2009 στις 6:39 μμ | Αγαπητέ μου λογιότατε Ερμή,
είναι σίγουρα μια ιδεατή επιθυμητή, ονειρεμένη κατάσταση
αυτή που περιφράφεις και “κοινωνία αγγέλων”
…που μας αφορά όλους
και για να υφίσταται μάλλον χρειάζεται
να αποτελείται από όλους …
και να συμφωνούν όλοι…
Μέχρι τότε έχουμε δρόμο και δουλειά..να μην το ξεχνάμε
και ο καθένος να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του
σε συνεργασία με τους άλλους;)
Διαφορετικά …αν αποτελείται από 2 3 άτομα ειρηνικά
σε νιρβάνα κατάσταση ύπαρξης παραδείσου,
μάλλον αυτά ζουν στον ονειρεμένο κόσμο τους
και γύρω τους μαίνεται… η πραγματική κόλαση των υπολοίπων:-)
Το πρόβλημα είναι η συνεργασία σε μια κοινή βάση.
Ο καθένας μόνος του φτιάχνει το παράδεισο ή
την ιδιωτική του κόλαση.
Μια Κοινωνία Ανθρώπων μπορεί να υπάρξει και πως;
Ιουνίου 10, 2009 στις 10:35 μμ | Καλησπέρα αγαπητέ μου Elzin,
Εσύ κι εγώ, ο καθένας, είμαστε όλοι. Η αλλαγή αρχίζει από μένα κι εσένα.
Η αντίληψη, «τι να κάνουμε εσύ κι εγώ δυο άτομα στη θάλασσα των ανθρώπων», είναι το πραγματικό εμπόδιο, για να γίνει οποιαδήποτε αλλαγή στην κοινωνία των Εγώ μας.
Δεν είναι αναγκαίο να βρισκόμαστε στη Νιρβάνα για να αντιληφθούμε ότι το ατομικό και το συλλογικό Εγώ είναι υπεύθυνα για όλες τις μάστιγες των ανθρώπων…
Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, οι αναρίθμητοι άλλοι πόλεμοι, πριν και μετά, οι πόλεμοι που ακόμα μαίνονται στον κόσμο, οι τεράστιες ανισότητες στις κοινωνίες, είναι όλα Επιτεύγματα της επικράτησης κάποιων Εγώ.
Είναι στην πράξη η απόκτηση δύναμης, από κάποιους σε βάρος άλλων ανθρώπων…
Ιουνίου 11, 2009 στις 9:13 πμ | Ναι έτσι …είναι … όπως τα λες!
Καλημέρα ακούραστε σκαπανέα του λόγου Ερμή!
Τι θάλεγες να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και πρακτικοί με παραδείγματα
ανθρώπων θεών και ιστορικών μυθολογικών προσώπων που έδρασαν έτσι
και δίξαξαν έτσι με το παράδειγμα τους;
Ποιον θεωρείς ότι πληρεί αυτές τις προϋποθέσεις;
Ο Βούδας, ο Ιησούς, ο Γκάντι, ο Οδυσσέας ο Λεωνίδας, ο Μάρκος ζαπατίστας;
Στους τελευταίους παγκόσμιους πολέμους κάποιοι υπήρξαν επιτεθέμενοι και κάποιοι αναγκάστηκαν να υπερασπίσουν την ζωή τους και όχι μόνο,
Όπως συμβαίνει πάντα…
Αν δεν συμφωνήσουν όλοι και ταυτόχρονα για αυτό πως αντιμετωπίζεται το πρόβλημα;
Οι γείτονες μας με τις πλάτες φυσικά « άλλων» προαναγγέλλουν σε ιστοσελίδα τους, τον 3 βαλκανικό πόλεμο το 2013
και οριοθετούν τα σύνορα της Ελλάδας μέχρι … την Αθήνα υποστηρίζοντας πως η Ήπειρος ανήκει στην Αλβανία, η Μακεδονία σους Σκοπιανούς και Βούλγαρους και ή Θράκη στην Τουρκία.
Ποιον αποτελεσματικό τρόπο βρίσκεις για την μείωση του «εγώ» των γειτόνων μας ή συνιστάς την μείωση του «εγώ» των Ελλήνων και την συρρίκνωση των συνόρων;
Ή μήπως θεωρείς ότι δεν υφίσταται κανένα πρόβλημα και όλα βαίνουν καλώς;
Και οι καλύτερες θεωρίες παρουσιάζουν δυσεπίλεπτες δυσκολίες στην εφαρμογή τους.
Είναι εύκολο να μιλάμε άνετοι και κάπως βολεμένοι απ έξω από τον χορό,
το θέμα είναι τι θα κάνει ο καθένας μας και τι κάνει όταν βρίσκεται μέσα
σε αυτόν αντιμέτωπος προσωπικά ή συλλογικά προβλήματα και η ιστορία έχει αποδείξει πολλά…
Όσο οι μεγάλοι τύραννοι βρίσκονται στην εξουσία και έχουν τα όπλα, τα χρήματα, την προπαγάνδα εμείς θα είμαστε τυφλοί και κουφοί στις σπηλιές
και θα σφαζόμαστε μεταξύ μας γιατί έτσι τους βολεύει και ποτέ δεν ενωνόμαστε να τους αντιμετωπίσουμε !
Ακόμη και αν εγώ και εσύ συμφωνήσουμε σε αυτό πρέπει να συμφωνήσουν πλέον και 6 δις …άλλοι για να έχει αξία και να είναι έγκυρο.
Ιουνίου 14, 2009 στις 1:03 μμ | Αγαπητέ μου Elzin,
Ο Ιησούς, ο Βούδας και όλα τα μεγάλα Πνεύματα δίδαξαν την Αγάπη που πηγάζει από το μη Εγώ.
Οι διδαχές τους διαστρεβλώθηκαν και προσαρμόστηκαν σε θρησκείες και δόγματα, για να εξυπηρετούν πρωτίστως τα Εγώ των ανθρώπων.
Έτσι επιλέγουμε να ζήσουμε στην αθλιότητα, στην καταστροφή και στον πόλεμο.
Ας παραδεχθούμε τουλάχιστον ότι συνειδητά κάνουμε αυτή την επιλογή!
Οι μεγάλοι τύραννοι βρίσκονται στις δημοκρατικές ΗΠΑ, στην κομμουνιστική Κίνα και αλλού, γιατί αυτή τη διακυβέρνηση διάλεξαν οι πολίτες τους, ή το επέβαλε η κομμουνιστική επανάσταση.
Οι τύραννοι στη «δημοκρατία» μας έχουν εκλεγεί από εμάς.
Οι ασήμαντοι πολιτικοί «ηγέτες» μας δίδουν γη και ύδωρ στους Τούρκους, για να μη διακινδυνεύσουν τις καρέκλες τους.
Τι κάνουν τα Εγώ των Ελλήνων; Τους (Ξανά)ψηφίζουν!!
Ιουνίου 14, 2009 στις 6:37 μμ | Πολύ σωστά αξιαγάπητε Ερμή!
Εμείς τους ψηφίζουμε και εμείς όμως τους ανεχόμαστε στην εξουσία του “εγώ” τους, γιατί φαίνεται το ” εγώ” το δικό μας τους βολεύει
και μάς αποχαυνώνει.
Μήπως γι αυτό έχουν μερίδιο ευθύνης και τα μεγάλα πνεύματα που δίδαξαν το μη εγώ;
Την αγάπη την διδάσκεις με έργα όχι με λόγια και κρίνεσαι και από το αποτέλεσμα των έργων και των λόγων.
Γιατί εσύ αν έπαιρνες για τα παιδιά σου ένα δάσκαλο και δεν ήσουν ικανοποιημένος από την επίδοση τους δεν θα απέδιδες ένα μερίδιο ευθύνης και στο δάσκαλο;
Τόσους αιώνες διδασκαλία και οι άνθρωποι τόσο κακοί μαθητές;
Μήπως αυτό που δίδαξαν και προώθησαν η προωθήθηκε από άλλους
Ήταν ακριβώς το “εγώ” τους;
Πως εξηγείς την καταστροφική προσωπολατρία που οδηγήθηκαν τα πράγματα τόσους αιώνες τώρα;
Τόσο μεγάλα πνεύματα που ήταν δεν είχαν την δυνατότητα να μειώσουν την προσωπική προβολή;
Πως κάποιοι άλλοι το έκαναν και παρέμειναν σεμνοί;
Πως δίδαξαν το “μη εγώ” με τόσο κραυγαλέο τρόπο του “εγώ” τους
σε κυρίαρχες ιδεολογίες;
Και με πιο σκεπτικό δίδαξαν ανώτερα μαθηματικά σε παιδιά του νηπιαγωγίου να βγάζουν τα μάτια τους πριν μάθουν να περπατάνε;
Φταίνε μόνο οι άνθρωποι ή και οι δάσκαλοι και η παιδεία που τους δίνεται;
Τι προσωπικό παράδειγμα έχουν να αποδείξουν, σε μια ανθρώπινη ζωή με τόσα προβλήματα;
Εκτός ζωής και των πρακτικών προβλημάτων δεν είναι αυτό το πρότυπο τους;
Εμείς θα παίρναμε δασκάλους των παιδιών μας τον Μάρκος, τον Γκάντι, τον Λεωνίδα, τον Σωκράτη, τον Πυθαγόρα, τον Λούθηρ Κιγγκ και κάποιους άλλους…ανθρώπους όμως που θα σε μάθουν να σκέφτεσαι,να δουλεύεις, να αντιστέκεσαι να πολεμάς όταν χρειαστεί μέσα στην ζωή και στην πράξη
να υπερασπίζεσαι την ειρήνη χωρίς να υποχωρείς και να γνωρίσεις το εγώ σου και τον εαυτό σου πριν το αποχωριστείς.
Εχουμε μερικές σκληρές ερωτήσεις για κάποια πνεύματα, τον Βούδα, τον Ιησού,τους θεούς, δασκάλους και αυθεντίες και δύσκολα μας ικανοποιούν οι απαντήσεις τους και ίδίως έτσι όπως χρησιμοποιούνται από την κοινωνική διαμόρφωση της αυτούπνωσης και της κυρίαρχης εξουσίας.
Για να λύσεις ένα πρόβλημα χρειάζεται να διακρίνεις καθαρά την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι και τους λόγους που σε οδήγησαν σε αυτή και να συνυπάρξεις με ένα υγιές “εγώ” σε ένα αρμονικό “εμείς” μιας κοινωνίας ανθρώπων.
Ιουνίου 18, 2009 στις 11:33 μμ | Καλησπέρα αγαπητέ elzin,
Τα μεγάλα πνεύματα έδειξαν ένα Δρόμο…
Οι άνθρωποι ψάχνουν πάντα να φορτώνουν τις αθλιότητες τους σε Άλλους.
Είχαμε πει από την αρχή ότι δεν μπορούμε να εξαρτιόμαστε από κανένα και ότι δεν υπάρχει Οδηγός, Δάσκαλος, Σωτήρας, δεν υπάρχει Αυθεντία.
Όλα τα συστήματα είναι άχρηστα και ο γκουρού γίνεται επιβλαβής. Όλες οι ιδεολογίες είναι πέρα για πέρα ηλίθιες, γιατί πάντοτε λειτουργούν μέσα στα όρια κάποιου προτύπου και το πρότυπο γίνεται ιδεολογία και αυθεντία.
Όταν απορρίψεις τελείως όλα τα βιβλία, τις ιδεολογίες, τις φιλοσοφίες, τους αγίους, τους αναρχικούς, μένεις πρόσωπο με πρόσωπο με τον εαυτό σου, έτσι όπως Είσαι.
Είναι φοβερό και καταθλιπτικό πράγμα, να δεις τον εαυτό σου, όπως πραγματικά Είναι…
Ιουνίου 19, 2009 στις 9:24 πμ | Καλημέρα ακούραστε διαλογικέ Ερμή!
Το να τα φορτώνεις συνέχεια στους Άλλους ή στον Εαυτό σου,
ίσως να είναι η ίδια μορφή Εγωισμού και στρουθοκαμηλισμού.
Σε μία εξελισσόμενη αλληλεπιδρώμενη, συμμετοχική κοινωνία ανθρώπων απαιτείται κρίση και διάκριση στο που, πως και σε τι φταίνε οι άλλοι και ποια είναι η δική σου ευθύνη, που αρχίζει και που σταματά. και τι μπορεί να γίνει καλύτερα.
Το να αντιμετωπίζει κανείς τον εαυτό του συνέχεια με ενοχές, αμαρτίες και το μαστίγιο δεν απέχει πολύ από το να μη τον βλέπει καθόλου ή να κλείνεται αυτιστικά σε αυτόν απομονώνοντας τον από την κοινωνική ροή
και μεταβολή.
“Είχαμε πει από την αρχή ότι δεν μπορούμε να εξαρτιόμαστε από κανένα και ότι δεν υπάρχει Οδηγός, Δάσκαλος, Σωτήρας, δεν υπάρχει Αυθεντία.”
Άρα δεν δεχόμαστε και τα μεγάλα Πνεύματα …και τον δρόμο που έδειξαν.
Θα πάρουμε όμως δασκάλους για τα παιδιά μας να μάθουν γραφή και ανάγνωση χωρίς να είναι αυθεντίες θεοί και πνεύματα.
Αν είναι καλοί δάσκαλοι τα παιδιά μας θα μάθουν να σκέφτονται να διαβάζου και να γράφουν και μεγαλώνοντας ίσως
…δεν θα τους χρειάζονται στην ιδανική πολιτεία ανθρώπων.
Χρειάζεται να γνωρίσεις κάτι πριν το απορρίψεις και να το γνωρίσεις καλά!
Ο μηδενισμός να είναι απόρροια της γνώσης και όχι της άγνοιας
και είναι μακρύς ο δρόμος της μάθησης για μια ανθρώπινη ζωή.
Ιουνίου 24, 2009 στις 9:45 μμ | Αγαπητέ, καλέ, συνομιλητή Elzin,
Το νόημα της διδασκαλίας των Πραγματικών Μεγάλων Πνευμάτων είναι να γνωρίσουμε τον Εσώτερο Θεϊκό-Άφθαρτο εαυτό μας.
Στην εσωτερική αναζήτηση δε χωράνε ενοχές και σκέψεις, διαφορετικά ψάχνουμε τα δημιουργήματα του νου των αισθήσεων μας.
Όσα πνεύματα επιδίωξαν οπαδούς Δεν τα Δεχόμαστε.
Φυσικά πρέπει να έχουμε τα απαραίτητα εφόδια και εργαλεία για να ζήσουμε σ’ αυτή τη ζωή. Ας μην τα λατρέψουμε όμως…
Ιουνίου 25, 2009 στις 7:35 πμ | Απολαμβάνοντας τον εξαίρετο διάλογο
σε καλημερίζουμε συμπλέοντας μαζί σου,
θεέ του λόγου Ερμη!
“Στην εσωτερική αναζήτηση δε χωράνε ενοχές και σκέψεις, διαφορετικά ψάχνουμε τα δημιουργήματα του νου των αισθήσεων μας.”
Η εσωτερική αναζήτηση είναι σημαντική, και σπουδαία, αρκεί να μη γίνεται εγωκεντρική, αυτιστική και μονόπλευρη
λαμβάνοντας υπ όψιν και το εξωτερικό κοινωνικό “γίγνεσται”
με εκάστοτε επικρατούσες συνθήκες του.
Να μην είναι ‘φυγή” και υπεκφυγή.
Να είναι αλληλεπίδραση και όχι απομόνωση και στρουθοκαμηλισμός.
“Όσα πνεύματα επιδίωξαν οπαδούς Δεν τα Δεχόμαστε.”
Όχι δεν τα δεχόμαστε!
Και από την ποιότητα των οπαδών που δημιούργησαν και την συμπεριφορά τους βγάζουμε συμπεράσματα και για τους σκοπους και τις προθέσεις των αρχηγών τους.
Το ψάρι από το κεφάλι μυρίζει…
“Φυσικά πρέπει να έχουμε τα απαραίτητα εφόδια και εργαλεία για να ζήσουμε σ’ αυτή τη ζωή. Ας μην τα λατρέψουμε όμως…”
Αυτά απλά τα χρησιμοποιούμε με μέτρο και σύνεση…
Δεν υποδουλωνώμαστε σε “θεούς και αυθεντίες”
αποκλειστικές αλήθειες, δόγματα, ούτε προσκυνούμε
και “λατρεύουμε¨ κανένα
εκτιμούμε ανθρώπους , διακρίνουμε την προσφορά τους και
την προσπάθεια τους και … αυτό αρκεί.
Ιουνίου 30, 2009 στις 8:02 μμ | Καλησπέρα Αγαπητέ Elzin,
Η εσωτερική αναζήτηση δεν είναι ούτε εγωκεντρική, ούτε αυτιστική, ούτε έχει σχέση με εξωτερικούς παράγοντες.
Δεν ψάχνουμε κάτι που είναι στη Σφαίρα του Γνωστού.
Αδειάζοντας τη σωρευμένη γνώση, βαδίζουμε σε άγνωστα μονοπάτια…
Βιώνουμε την Ολότητα, Όπου Ανήκουμε.
Όπως Πάνω έτσι και Κάτω…
Ιουλίου 1, 2009 στις 6:43 μμ | Καλό απόγευμα στοχαστικέ Ερμή!
Όπως Πάνω έτσι και Κάτω…
όπως τα έξω έτσι και τα μέσα…
Γνωρίζοντας και διακρίνοντας τους εξωτερικούς παράγοντες
ξεκαθαρίζονντας την σφαίρα του Γνωστού, στερεώνοντας ένα Νησί συνειδησιακής επίγνωσης και σφυρηλατημένη πειθαρχίας
εισερχόμαστε με ασφάλεια να περπατήσουμε την σφαίρα του Αγνώστου
και του εσωτερικού και να τα συνδέσουμε με γέφυρα αμφίδρομη.
Σπρώχνοντας την λογική στα όρια της θα βρεθούμε στο κέντρο της
αναγκαστικά.
Δεν θα την καταργήσουμε γιατί θα αποτελέσει το σημείο εκκίνησης μας
και χρειάζεται να την δουλέψουμε πολύ και να καλλιεργήσουμε το μυαλό μας ποικιλοτρόπως για να μη καταλήξουμε “θρησκόληπτα εσωτεριστές”
σε κάτι και απλώς βολεμένοι σε διάφορα δόγματα και πεποιθήσεις της κοινωνικής διαμόρφωσης.
Η αναμέτρηση με το Άγνωστο είναι σκληρή υπόθεση για γερά νεύρα
και δυνατούς πολεμιστές εκπαιδευμένους άριστα στο Γνωστό,
πάνοπλους και προετοιμασμένους για όλα.
Η Ολότητα όσο διατηρούμε την ανθρώπινη μορφή,
δεν μπορεί να περιλαβάνει μόνο την μια πλευρά
αφού είναι αλληλεπίδραση και ένωση όλων των παραγόντων μιας ύπαρξης.
Ιουλίου 5, 2009 στις 10:12 πμ | Αγαπητέ πολεμιστή της γνώσης Εlzin,
Ο ίδιος σου ο νους είναι πάνω και πέρα από όλες τις μορφές, είναι ελεύθερος, ήρεμος και πλήρης.
Αιώνια αποτυπώνεται στις έξη σου αισθήσεις και στα τέσσερα στοιχεία σου.
Ξέκοψε από τη διανοητική κατανόηση και εισχώρησε άμεσα στα βάθη της ταυτότητας του νου. Έξω απ’ αυτόν δεν υπάρχει πραγματικότητα.
Κατασίγασε τη διττότητα του υποκειμένου και του αντικειμένου. Ξέχασε τα και τα δύο.
Αν δεν ξεπεράσεις την αντίθεση του ναι και του όχι, δεν έχεις ελπίδα ότι θα ζήσεις ποτέ μια ζωή αληθινής ελευθερίας.
Ιουλίου 5, 2009 στις 12:44 μμ | Αγαπητέ αφουκραστή του Αγνώστου Ερμή
ακούγονται πολύ λογικά όλα αυτά ,
αλλά …
Θα πρέπει να προσέξουμε να μη υποπέσουμε στην αστοχία θρησκόληπτων οπαδών διαφόρων θεωριών,
που αφού αρνούνται, καταργούν την γνώση, το νου, τον ορθό λόγο, την λογική και εμμένουν στην πίστη και στην κενότητα του νου,
αυτοαναιρούνται αντιφάσκοντες και χρησιμοποιούν τον νου, τον λόγο, επιχείρηματα “λογικής” και γνώσεις από το Γνωστό,
να “αποδείξουν” το πιστεύω τους
μιλώντας με πολλές λέξεις και λέγοντας πολλά
ενώ σύμφωνα με
την θεωρία τους …θάπρεπε να σιωπούν στη πραγματικότητα της γαλήνης τους και στην ευτυχία της αληθινής ζωής τους…;)
Αυτός που μιλάει διαχωρίζει πάντα αυτός που σιωπά ενώνει.
Στην ιστορία δεν γνωρίσαμε πολλούς “σιωπηλούς” ανθρώπους και θεούς
Όλοι μιλήσανε διδάξανε διαχωρίσανε και προσπάθησαν να περάσουν την γραμμή τους.
Δυστυχώς δεν μπορείς να διδάξεις την σιωπή μιλώντας για αυτήν ούτε
την ενότητα φτιάχνοντας αποκλειστικά δόγματα αλήθειας.
Ιουλίου 8, 2009 στις 8:43 μμ | Αγαπητέ στοχαστικέ Elzin,
Η γνώση και η λογική δεν καταργούνται. Είναι τα απαραίτητα εφόδια για να ζήσουμε στον πυκνό κόσμο της ύλης.
Όμως είμαστε κάτι παραπάνω από χωμάτινα όντα..
Μια ματιά στην αιωνιότητα αρκεί, για να γίνει ο καθένας μας καλύτερος και μαζί μας ο κόσμος μας.
Ιουλίου 8, 2009 στις 10:41 μμ | Οπωσδήποτε αξιαγάπητε Ερμή!!!
Η γνώση και η λογική δεν καταργούνται.
Είναι τα απαραίτητα εφόδια για να ζήσουμε στον πυκνό κόσμο της ύλης.
Όμως είμαστε κάτι παραπάνω από χωμάτινα όντα..
Μια ματιά στην αιωνιότητα αρκεί, για να γίνει ο καθένας μας καλύτερος και μαζί μας ο κόσμος μας.
Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι αγκαλιάζοντας τον κόσμο γύρω μας αλλά και υπερασπίζοντας τον και χρησιμοποιώντας την γνώση και την λογική, την αρετή, την διάκριση,το μέτρον, το γνώθι σαυτόν
γιατί είμαστε παραπάνω από χωμάτινα όντα..
και η αιωνιότητα μας περιμένει μαζί με την ενεργό πλευρά του Απείρου.
Ιουλίου 31, 2009 στις 8:42 μμ | Αγαπητέ, καλέ φίλε Elzin,
Συγνώμη για την απουσία από τον εξαιρετικά ενδιαφέροντα διάλογο, που είχαμε ως τώρα.
Όπως πιθανόν έχεις αντιληφθεί, έχω ήδη αναρτήσει στο blog μου 11 συζητήσεις μας, ακριβώς όπως έχουν γίνει μεταξύ μας, (χωρίς τις φιλοφρονήσεις). Σκοπεύω να τις αναρτήσω όλες και πιστεύω ότι συμφωνείς κι εσύ.
Σ’ ευχαριστώ για τη συνεισφορά σου στη συζήτηση, καθώς και για τα καλά λόγια, που πάντα εύρισκες να πεις. Νομίζω ότι καταφέραμε να ολοκληρώσουμε ένα ενδιαφέροντα κύκλο συζητήσεων.
Είμαι σίγουρος ότι μπορούμε αργότερα να ανοίξουμε ένα νέο κύκλο συζητήσεων-αναζητήσεων…
Σε χαιρετώ, προσωρινά, αναζητητή της γνώσης και της αλήθειας.
Ιουλίου 31, 2009 στις 10:02 μμ | Χρειάζεται μια μικρή αποτοξίνωση από την μπλογκόσφαιρα
και να βλέπουμε τα πράγματα από “μακριά” χωρίς συνήθειες
εξαρτήσεις και εμμονές λόγιε φίλε μου.
Σε ευχαριστώ και εγώ με την σειρά μου για την ευκαιρία στα λόγια
που έδωσες και την δυνατότητα του εποικοδομητικού διαλόγου
που ανοίξαμε
αντάξιου ενός θεού που φέρνεις το όνομα του.
Είναι σημαντικό που καταφέραμε να συζητήσουμε τόσο άψογα
και να ολοκληρώσουμε τους συλλογισμούς μας ανοίγοντας
την καρδιά και τον νου μας.
Οι φιλίες ξεκινούν και χτίζονται σε μια τέτοια βάση.
θα συνεχίσουμε αργότερα γιατί τα διαλογικά διαλογιστικά συμπόσια
Είναι από τα πράγματα που μου αρέσουν ιδιαίτερα και ο λόγος
γραπτός και προφορικός είναι η πιο μαγική πράξη του ανθρώπου!
Σε χαιρετώ με εκτίμηση θαυμάσιε ανήσυχε Ερμή!
Πηγή
Σύγχρονα φιλοσοφικά συμπόσια των Ελλήνων ερευνητών