«Ο Θάνατος του Σωκράτους» από του Jacques-Louis David (1787)
...ξανά
Μια από τις μεγαλύτερες στιγμές της Δικαιοσύνης, μια δίκη που καθόρισε τον κόσμο και την νομική, επαναλαμβάνεται στην Αθήνα, την Παρασκευή 25 Μαΐου 2012, στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Τη Δίκη θα διεξάγουν διακεκριμένοι δικαστές και νομικοί από Ελλάδα και εξωτερικό.
Με πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ωνάση, η δίκη του Σωκράτη επαναλήφθηκε στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης τον Μάιο του 2011. Ο Σωκράτης αθωώθηκε. Η εν Αθήναις δίκη, θα παρουσιαστεί και στο διαδίκτυο, μέσω live streaming, από τη διεύθυνση www.sgt.gr/dikisocrati
Οι συμμετέχοντες νομικοί θα διερευνήσουν τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα που βρίσκονται πίσω από της κατηγορίες που αντιμετώπισε ο Σωκράτης και θα τα προσδιορίσουν στο παρόν. Στόχος είναι να παρακολουθήσει το κοινό τα επιχειρήματα της κάθε πλευράς, να προβληματιστεί με τα λεπτά ζητήματα που απασχολούν ακόμα την ανθρωπότητα και να ζήσει μια προσομοίωση της έντασης της δίκης του Σωκράτη στην Αθήνα πριν περίπου 2500 χρόνια.
Σύγχρονοι Δικαστές:
- Λόρδος Richard Aikens: Δικαστής, μέλος του Εφετείου της Αγγλίας και της Ουαλίας (Αγγλία).
- Sophie-Caroline De Margerie: Δικαστής στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (Γαλλία).
- Pierre Delvolve: Μέλος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών (Γαλλία).
- Stephan Gass: Αντιπρόεδρος του Εφετείου της Ελβετίας (Ελβετία).
- Δρ Giusep Nay: πρώην Πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου της Ελβετίας (Ελβετία).
- Loretta Preska: Πρόεδρος του Αμερικανικού Περιφερειακού Δικαστηρίου της Νότιας Περιφέρειας της Νέας Υόρκης (ΗΠΑ).
- Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη: Ακαδημαϊκός, Ομότιμη Καθηγήτρια Ποινικού Δικαίου, Πρώην Πρόεδρος της Βουλής.
- Βασίλειος Ρήγας: πρώην Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου (Ελλάδα).
- Σερ Stephen Sedley: Μέλος του Εφετείου της Αγγλίας και της Ουαλίας (Αγγλία).
- Francois Terre: Μέλος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών (Γαλλία).
- Καθηγητής Harm Peter Westermann: Καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν (Γερμανία).
Σύγχρονοι Υπερασπιστές Σωκράτους:
- Michael Beloff, QC: Δικηγόρος (Αγγλία).
- Patrick Simon: Δικηγόρος (Γαλλία).
Σύγχρονοι Υπερασπιστές Αθηναίων:
- Καθηγητής Ηλίας Αναγνωστόπουλος: Αναπληρωτής Καθηγητής Ποινικών και Εγκληματολογικών Σπουδών (ΕΚΠΑ), Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω (Ελλάδα).
- Δρ Αντώνης Παπαδημητρίου: Δικηγόρος, Πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα).
+ Ώρα έναρξης: 18:30
πηγή
Κεντρική Σκηνή
Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την υποστήριξη της UBS AG.
+ H δίκη θα πραγματοποιηθεί στην ελληνική, αγγλική και γαλλική γλώσσα, με ταυτόχρονη μετάφραση.
Πριν είχε προηγηθεί η κατάθεση μαρτύρων και ενόρκων
Στο συμπόσιο του έρωτα
Ο Σωκράτης έζησε την εποχή που η Αθηνά διένυε μια κρίση της δημοκρατίας. Πιστός οπαδός της ηθικής, ο σοφός Σωκράτης δεν σταμάτησε να προκαλεί τους συμπολίτες του, στηλιτεύοντας τα κακώς κείμενα. Ίσως να δικάστηκε ακριβώς γι΄ αυτό. Οδηγήθηκε σε δίκη ενώπιον 500 Αθηναίων το 399 π.Χ. με τις κατηγόριες της ασέβειας προς του Θεούς της πόλης και της εισαγωγής «καινών δαιμονίων» στην Αθήνα αλλά και της διαφθοράς των νέων. Καταδικάστηκε σε θάνατο με 280 ψήφους που τον έκριναν ένοχο έναντι 220 ψήφων πολιτών που πείστηκαν για την αθωότητα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεννήθηκε το 469 π.Χ και πέθανε το 399 π.Χ. Γιος ενός εύπορου Αθηναίου γλύπτη είχε οικονομική άνεση, πράγμα που το αξιοποίησε κατάλληλα και επιδόθηκε στην άσκηση του φιλοσοφικού διαλόγου. Καθώς δε συνέγραψε τίποτε ο ίδιος, δανειζόμαστε πληροφορίες για τη ζωή του από σύγχρονούς του συγγραφείς όπως ο Αριστοφάνης και ο Ξενοφώντας. Διακρίθηκε στον Πελοποννησιακό πόλεμο και συνέχισε την υπόλοιπή του ζωή στην Αθήνα ασχολούμενος με τη διαλεκτική μέθοδο διδασκαλίας.
Σε αντίθεση με τους επαγγελματίες σοφιστές, ο Σωκράτης δε δεχόταν πληρωμή από τους μαθητές του, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν φανατικά πιστοί στο δάσκαλό τους. Κατηγορήθηκε από την αθηναϊκή δικαιοσύνη ότι διαφθείρει τους νέους και ότι εμπλέκεται αρνητικά στη θρησκευτική πίστη των πολιτών. Έτσι καταδικάστηκε σε θάνατο το 399 π.Χ.
Σχετικά με τη φιλοσοφία του Σωκράτη παίρνουμε πληθώρα πληροφοριών από τον μαθητή του, Πλάτωνα. Βάση της φιλοσοφίας του αποτελεί η θεώρηση της αρετής ως διδακτής. «Ουδείς εκών κακός» έλεγε, δηλ. κανείς δε μπορεί να είναι από τη φύση του κακός. Οι κακοί άνθρωποι οφείλουν την αρνητική συμπεριφορά τους στην άγνοια του καλού. Έργο ιερό λοιπόν του Σωκράτη ήταν να μάθει στους νέους το «καλό» μέσω των ερωταπαντήσεων (μαιευτική μέθοδος), κατά τη διάρκεια των οποίων υποκρινόταν πως ούτε ο ίδιος γνώριζε τίποτε και ξεκινούσαν και οι δυο από το μηδέν. Μόνο έτσι, με αγνό και δεκτικό νου θα μπορούσαν να προσεγγίσουν απερίσπαστοι την αλήθεια.
Πίστευε απόλυτα πως οι πεποιθήσεις του είχαν ισχύ και πως θα δικαίωνε τους αντιπάλους του με το να δραπετεύσει από τη φυλακή. Έτσι, αποτελώντας αξεπέραστο υπόδειγμα τόλμης και ανωτερότητας απέναντι στις αναχρονιστικές αντιλήψεις της εποχής του έθεσε την αξία της αλήθειας και του ήθους πάνω από την ίδια του τη ζωή. Και «αμοιβή» του ο θάνατος...
δέες που έμειναν στην παγκόσμια ιστορία:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Γηράσκω αεί διδασκόμενος.»
«Είναι δύσκολο να φτιάξει κανείς ένα έργο χωρίς να κάνει κανένα λάθος, αλλά δύσκολο είναι κι αν ακόμα φτιάξει κάτι αλάθητο να μην πέσει σε άδικο κριτή.»
«Ένα γνωρίζω, πως δεν γνωρίζω τίποτε. (Εν οίδα ότι ουδέν οίδα).»
«Η αξιοπρέπεια, η ευγένεια, η φρόνηση, η ακολασία, η φιλοκαλία, φανερώνονται απ το πρόσωπο κι απ τα σχήματα των ανθρώπων, κι όταν περπατάνε κι όταν κάθονται.»
«Η παιδεία είναι πανηγύρι της ψυχής, γιατί σ αυτήν υπάρχουν πολλά θεάματα και ακούσματα της ψυχής.»
«Η παιδεία, σαν την πλούσια χώρα, παράγει όλα τα αγαθά.»
«Ίσως ονομάζονται τοξότες και οι έρωτες, γιατί από μακριά οι ωραίοι πληγώνουν.»
«Κανένα κακό δεν μπορεί να συμβεί στον καλό άνθρωπο, ούτε στη ζωή, ούτε στο θάνατό του. Ούτε και οι θεοί τον ξεχνούν ποτέ.»
«Να ο άριστος τρόπος του βίου: ν ασκούμε τη δικαιοσύνη και ζώντας και όταν πεθαίνουμε.»
«Νομίζω πως όσοι εκπαιδεύτηκαν, όχι μόνο αυτοί είναι ευτυχισμένοι και το νοικοκυριό τους διοικούν καλά, μα και τους άλλους ανθρώπους ωφελούν.»
«Οι μεν άνδρες στους νόμους του κράτους, οι δε γυναίκες στις των συζύγων τους επιθυμίες πρέπει να υπακούουν.»
«Όπως του αγάλματος, έτσι και του βίου όλα τα μέρη πρέπει να είναι αρμονικά.»
«Ούτε η γυναίκα χωρίς άντρα, ούτε η ελπίδα δίχως πόνο μπορεί να γεννήσει κάτι χρήσιμο.»
«Παιδεία και αρετή και γνώση όσο κι αν είναι άγνωστα στους πολλούς, είναι το πιο γλυκό πράγμα στη ζωή του ανθρώπου.»
«Σ εκείνον που δυστυχεί, ακόμα και οι δίκαιοι κάνουν κακό.»
«Στις πόλεις τα τείχη, στις ψυχές οι γνώσεις που αποκτούμε με την εκπαίδευση, και στολισμό και ασφάλεια παρέχουν.»
«Το κάλλος είναι τυραννία που κρατάει λίγο καιρό.»
«Τους δύο αδερφούς ο Θεός τους έπλασε για μεγαλύτερη ωφέλεια από τα δύο χέρια και τα δύο πόδια και τα δύο μάτια και όσα άλλα έπλασε ζευγαρωτά στους ανθρώπους.»
«Χωρίς εξέταση μην τιμωρείς κανέναν.»
elzin λέει:.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟκτωβρίου 9, 2009 στις 3:38 μμ | Απάντηση
Και πάντα μια δίκη, για να είναι δίκαιη
πρέπει να γίνεται και με δικηγόρο υπεράσπισης όχι μόνο εισαγγελέα
για αυτό θα σε καλέσουμε στην δίκη- ανάρτηση που θα κάνουμε
σύντομα και ετοίμαζε την απολογία του φιλοσόφου.
11. Ο Έρωτας
http://elzin.wordpress.com/2009/10/07/11-%CE%BF-%CE%AD%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B1%CF%82/#comment-5587
Σύγχρονοι Δικαστές: Αστραία
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύγχρονοι Εισαγγελείς: ΕΛΖΙΝ
Σύγχρονοι Υπερασπιστές Αθηναίων:
...αναμένονται
Σύγχρονοι Υπερασπιστές Σωκράτους:
αναμένονται
.....καθώς και άλλοι μάρτυρες κατηγορίας και υπερασπίσεως
Λίο
Η ετυμηγορία του κ. εισαγγελέα .....elzin λέει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟκτωβρίου 8, 2009 στις 8:28 μμ .Η Ελληνικότητα μας, να μη εμποδίσει την αδυσώπητη ματιά του πολεμιστή,
να κρίνει αμερόληπτα την περίπτωση του Σωκράτη και με την αξιολογική ουδετερότητα των τότε ιστορικών συνθηκών αλλά και με τις σύγχρονες απαιτήσεις των καιρών για το αίσθημα δικαίου.
Ο μεγάλος φιλόσοφος δεν δούλεψε.. Πως ζούσε;
Από ένα μικρό κληρονομικό εισόδημα.
Ναι αλλά είχε τρία παιδιά και μια γυναίκα.
Αν για ένα φιλόσοφο είναι μεμπτό να ζει από την γυναίκα του
Για ένα πολεμιστή είναι απαράδεκτο.
Αυτή την γυναίκα που όταν πήγε να τον δει δεν είχε τίποτα να της πει
πριν πεθάνει.
Είναι δύσκολο να σε εκτιμά μια γυναίκα που σε συντηρεί αλλά είναι εύκολο
να μιλάς για έρωτα εσύ.
Δεν ξέρουμε τι γνώμη είχε η Ξανθίππη για τον Σωκράτη που μεγάλωνε τρία παιδιά.
Τον ανεχόταν τον συμπονούσε τον βαριόταν τον θαύμαζε;
Δεν θα μάθουμε ποτέ.
Ίσως η αξία ενός άνδρα να μετριέται με τον βλέμμα που τον κοιτάζει η γυναίκα που είναι δίπλα του.
Οι περισσότερες πάντως δεν θέλουν να τους βλέπουν και δεν έχουν αδίκο.
Ο φιλόσοφος του συμποσίου του Έρωτα είχε ερωτευτεί άραγε;
Είχε ζήσει τον έρωτα;
Αν ήταν ερωτευμένος θα δεχόταν να πεθάνει και αφού δεν ήταν γιατί
έμενε και δεν έφευγε να μείνει και μόνος του με την Διοτίμα.
Απλές ερωτήσεις απλής λογικής για να μη μπερδευτούμε πολύ με τα Τα και δεν βγούνε καλά σε Ι.
Ας φανταστούμε την αντίστοιχη σκηνή με τον Οδυσσέα να τον έχουν καταδικάσει σε θάνατο οι μνηστήρες και να την Πηνελόπη να τον βλέπει και για τον αποχαιρετισμό.
Τι θα γινόταν;
Γιατί δεν χρησιμοποίησε την θεά πειθώ για να σωθεί.
Ένα επιχείρημα ήταν αρκετό.
Η ελευθερία του λόγου!
Και η Αθηναϊκή δημοκρατία ήταν ευαίσθητη σε αυτό.
Αλλά τελικά ο Σονπεχάουρ μάλλον έχει δίκιο.
Ο άνθρωπος σκοπεύει αυτοκαταστροφικά και θανατολαγνικά στο θάνατο του
και λατρεύει τους θεούς ,τους φιλοσόφους τους μάρτυρες και τους νεκρούς ήρωες.
Ο πολεμιστής όμως όχι!
Συμβουλεύεται τον θάνατο του προσέχει αλλά λατρεύει την ζωή και το δώρο της
Και ο θάνατος θα παλέψει πολύ μαζί του πριν τον αγγίξει.
Γιατί υπάρχει κάτι και κάποιοι που αγαπάει και ξέρει ότι τον χρειάζονται ζωντανό.
Υπερ του έρωτος ο εισαγγελέας ....Κλειώ!elzin λέει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟκτωβρίου 9, 2009 στις 4:41 πμ | Απάντηση
Ο Οδυσσέας είναι «πολύ σκληρός για να πεθάνει» … από τους μνηστήρες.
Δεν είναι τόσο εγωιστής ώστε να παγιδευτεί σε παράλογες λογικές θανατολαγνείας
Δεν νιώθει τόσο αυτάρεσκος για να αναζητήσει μεταθανάτιες δόξες.
Δεν εκστασιάζεται μπροστά σε αγάλματα νεκρών ηρώων, ούτε λατρεύει σκηνώματα μαρτύρων και αγίων που προτίμησαν τον θάνατο για την πίστη θεών ούτε προσκυνάει νεκρόφιλους θεούς..
Έχει πάντα ένα σοβαρό λόγο να πεθάνει υπερασπίζοντας μόνο ανθρώπους ζωντανούς και δεν δίνει δεκάρα για “σωτήρες θεούς” και ένα σημαντικό λόγο για να ζήσει για αυτούς που αγαπά.
Έχει μια γυναίκα που τον αγαπά και ένα παιδί ενήλικο
που πολεμά δίπλα του.
Δεν θα αφήσει ένα Παρη – Αλέξαντρο να του πάρει την ζωή και τον κόσμο που αγαπά.
Είναι πολύ ερωτευμένος με δυο μάτια φλογερά πίσω από ένα μαντήλι με
χρώματα πολλά και αυτό του δίνει δύναμη χαρά και προχωρά.
Αυτός ο έρωτας τον κάνει ανίκητο και να αντέχει πολλά.
Και αμείλικτος ταυτοχρόνως!elzin λέει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟκτωβρίου 9, 2009 στις 4:56 πμ | Απάντηση
Συνεχίζοντας την αλληλεπίδραση της ανακεφαλαίωσης….
Όμως αυτή η αδυσώπητη ματιά του πολεμιστή δεν μπορεί να μη περιλαμβάνει
και την αλληλεπίδραση εξωτερικών παραγόντων και παγκόσμιων συνθηκών στο’Ελληνικό νησί,
γιατί τότε θα ήταν ένα άλογο με παρωπίδες βλέποντας ένα μέρος μόνο του συλλογικού τονάλ, μόνο το Ελληνικό.
Στο πλαίσιο αυτό δεν μπορεί να μη εξετάσει και να συγκρίνει και να κρίνει δύο ιστορίες και δύο δίκες με κοινά χαρακτηριστικά και κάποιες διαφορές.
Αν και πρέπει να αφιερωθεί ξεχωριστό συμπόσιο για το θέμα αυτό
και την Δίκη του Κάφκα και του Καϊάφα, επιγραμματικά θα μπορούσαν να ειπωθούν τα εξής με απλούς συλλογισμούς.
Ο Σωκράτης και ο Ιησούς μοιάζουν σε πολλά.
Είναι φιλόσοφοι και δάσκαλοι ολκής.
Έχουν μαθητές και οπαδούς πολλούς.
Δεν δουλεύουν. Ποτέ δεν δούλεψαν.
Φαίνεται ότι γεννήθηκαν θεοί και σοφοί.
Οδηγούνται σε δίκη και καταδικάζονται.
Στην ουσία επιδιώκουν τον θάνατο τους, τον επιθυμούν για δικούς τους λόγους.
Δεν πολεμούν. Δεν παίρνουν μέρος στην αδικία.
Ο Σωκράτης προσπερνά το θέμα των Μηλίων με αποχή
Και ο Ιησούς ανέχεται τους Ρωμαίους με το άλλο μάγουλο.
Και οι δύο υποστηρίζουν την λογική του εξουσιαστικού πατέρα.
Ο Σωκράτης θαυμαστής του Αγαμέμνονα « ποιμένα των λαών»
Και ο Ιησούς λάτρης του πατέρα «εν τοις ουρανοίς ποιμένα των ουρανών».
Ο ένας απαντά στο δικαστήριο με την αλαζονεία της ρητορικής και ο άλλος με την αυταρέσκεια της σιωπής.
Ο ένας δεν εμφανίστηκε ποτέ με γυναίκα δίπλα του σύντροφο.
Ντρεπόταν μη χάσει την θειότητα του και ο άλλος είχε μια γυναίκα
υπηρέτρια.
Ο ένας φιλοσόφησε αρκετά για τον έρωτα και ο άλλος
υπερβολικά μίλησε για την αγάπη απέχοντας και οι δυο από τα δύο θέματα
σε πρακτικό επίπεδο.
Και οι δύο δεν είχαν τίποτα να πουν στις γυναίκες που πήγαν να τους αποχαιρετίσουν.
Κανείς τους δεν ενδιαφέρθηκε για τα παδιά.
Ο ένας δεν έκανε και ο άλλος τα παράτησε στην κακόμοιρη την γυναίκα του.
Ο ένας αντιμετώπισε τον θάνατο με απόλυτη στωικότητα και αδιαφορία και ο άλλος
φοβήθηκε και λιγάκι στο πιο μελό.
Και οι δύο προτιμήσανε να πεθάνουν ενώ μπορούσαν να σωθούν.
Ο άλλος “αγιοποιήθηκε” και αμαύρωσε την δημοκρατία
και ο άλλος έγινε “θεός” και στιγμάτισε τους Εβραίους.
Η μεγάλη διαφορά τους είναι ότι ο πρώτος παρέμεινε στα σύνορα της φιλοσοφίας
και ο δεύτερος άλωσε τον κόσμο με το πρόσχημα της θρησκείας..
Οι Έλληνες αν και ευφυείς και έμποροι ναυτικοί σε ένα πράγμα υστερούν πάντοτε.
Στο εμπόριο του θεού και στην θεολαγνεία.
Έτσι την πάτησαν από τους εδικούς και επιτήδειους
στο εμπόριο και στην λατρεία αυτών,
μαζί με τις χάντρες και τα καθρεφτάκια και τα εικονίσματα που τους πουλήσανε μισοτιμής.