Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Αγέλαοι αγήνορες


ὣς ἔφαθ', οἱ δ' ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.        320
ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε Δαμαστορίδης Ἀγέλαος·

Αγέλαος
Γιος του Δαμάστορα, ένας από τους μνηστήρες της Πηνελόπης, που τον σκότωσε ο Οδυσσέας με το ακόντιό του। Οδύσσεια(υ 321, χ 131, χ 247).Από τον γιο του Οίνοπα, ενός μέθυσου από το κρασί μυστικών δείπνων, στον γιο του Δαμάστορα που δαμάζει όχι τα κύματα, αλλά τα πλήθη,
στον αγέλαστο σκυθρωπό οδηγό μιας αγέλης μάζας λαού, τον Αγέλαο. Με τις πλάτες και την υποστήριξη των δύο αρχηγικών μνηστήρων, ο Αγέλαος από ένα άκρατο ιδεαλισμό ποδηγετεί τον λαό φθάνοντας μέχρι ένα στυγνό υλισμό.Δικτάτωρ, λαϊκιστής, τυχοδιώκτης, πνευματιστής, υλιστής, θεοκρατικός, προλεταριακός, οδηγεί τις αμορφοποίητες μάζες σε μια άσκοπη αιματοχυσία .Εμμένων στις θέσεις του στην εξουσία, δεν διστάζει να σκοτώσει τον Ταύρο και να θυσιάσει το παιδί του για χάρη του σκοπού και όλα τα παιδιά του κόσμου να γνωρίζουν την φρίκη του πολέμου και της επανάστασης μιας σοσιαλιστικής βαρβαρότητας. Ο Ευρύμαχος-Ευρύνομος τον προωθεί με τα εκάστοτε μαζικά μέσα αποβλάκωσης της εποχής και τα παράθυρα, τις μάχες, τις πόρτες και τους νόμους που ανοίγει.
 Ο Κωνσταντίνος Ρωμαίος αυτοκράτωρ, δολοφόνος του γιου και της γυναίκας του .
Με το σύμβολο «εν τούτω νίκα», μιας αίρεσης που εξυπηρετούσε την χειραγώγηση και τον έλεγχο της μάζας προωθεί στην εξουσία την νέα θρησκεία που τον βολεύει.
Ζήτω ο θεός! Ζήτω ο παράδεισος. Κάτω ο άνθρωπος.
Ο Αντίνοος του ανταποδίδει την χάρη και τον ανακηρύσσει άγιο। Ο σταυρός μοσχοπουλιέται σε ατελείωτους τόνους και απορροφάται από την υπνωτισμένη μάζα σε κατάσταση παραφροσύνης.
Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών 1964- 1974. Σαν χθες και σήμερα
 Το αποκορύφωμα της παράνοιας της σχιζοφρένειας του Ελληνοχιστιανικού παντρολογήματος με την είσοδο του ‘Ηλιου στο Ταύρο ενός ταύρου ταυροφονιά εθνοσωτήρα.
Ιωσήφ Στάλιν, ο κόκκινος επαναστάτης και η δικτατορία του προλεταριάτου.
Τα παιδιά του τσάρου δολοφονούνται …γιατί ήταν παιδιά του.
«Στο δάσος των θεών» του ΑΛΓΚΙΜΑΝΤΑΣ ΠΟΥΙΠΑ δεν υπήρχαν ιδέες μόνο άνθρωποι που συντρίφθηκαν κάτω από αυτές. Για τους κομμουνιστές η πλοκή είναι unpolitical. Οι παραστάσεις ακυρώνονται και απαγορεύονται οι δημοσιεύσεις. Ο ίδιος γίνεται “ανεπιθύμητο” πρόσωπο. Ως ανεπιθύμητος, επιστρέφει στο στρατόπεδο στη φαντασία του, όπου οι νεκροί τον αποδέχονται. Βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία! Από το μυθιστόρημα του BALIS SRUOGA “TO ΔΑΣΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ”
Ζήτω το προλεταριάτο! Κάτω ο θεός. Καλώς ήλθατε στην κόλαση θεών και ανθρώπων.
Αδόλφος Χίτλερ! Ζήτω η ανώτερη φυλή και “ο θεός μαζί μας” στην επιγραφή που χαράσσεται στην ζωστήρα των στρατευμάτων του.Got mit uns. Φράση από το δευτερονόμιο, κ΄, 4, στην ομιλία που απευθύνει ο Γιαχβέ στου Ισραηλίτες. Με απόφαση του τα παιδιά δημόσιου  γερμανικού σχολείου υποχρεούνται κάθε πρωί να απαγγέλλουν την προσευχή για τον Ιησού μέσα στο εθνικοσοσιαλιστικό ράϊχ με τον αγκυλωτό σταυρό.Ο καθολικός Αντίνοος τον ευλογεί. Στο Ίντεξ τον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων, συμπεριλήφθηκε ο Πιέρ Λαρούς για το λεξικό, ο Ανρί Μπερκσόν, η Σιμόν ντε Μποβουάρ και ο Ζαν Πωλ Σαρτρ, αλλά ουδέποτε ο Φύρερ. Ήταν καλός χριστιανός για το βατικανό.
Ο καταθλιπτικός θεός του εμπορίου της σωτηρίας που αιματοκύλησε τον κόσμο αγαπούσε τους Έλληνες… λένε οι πιστοί του.Ο βλοσυρός καγκελάριος λάτρευε το Ελληνικό πνεύμα και τονίζει στην ομιλία του πριν την έναρξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου πως “προερχόμαστε από τους Έλληνες “….ομιλών στα στρατεύματα του.
Που αρχίζει και που σταματά η ελευθερία κάποιου πριν γίνει ανομία και υποδούλωση κάποιου άλλου;
Πως μπορεί στο όνομα της αγάπης και της σωτηρίας του να σκοτώνεις ένα συνάνθρωπο σου και να του επιβάλλεις θεούς σωτήρες και ιδεολογίες;
Πως μπορεί ένας άνθρωπος να δουλοσύρεται να ποδοσύρεται και εξοντώνεται νοητικά πνευματικά υλικά σε βάναυσες κοσμοθεωρίες θεών φωστήρων και Αγελαίων μνηστήρων υπέρ πνευματοποιημένων και υπέρ υλιστικών ανισορροπιών;
Πως μπορεί ένας άνθρωπος να μπαίνει στο κρεβάτι του Προκρούστη και να ακρωτηριάζεται ανάμεσα στο ακραίο ανεδαφικό ιδεαλισμό και ένα χυδαίο υλισμό;
Πως μπορεί να δένεται σε δύο δένδρα από τον Σίνη τον Πυτιοκάμπη και να κόβεται στην μέση φανατισμένος θρησκόληπτος και φανατικός άθεος;
Γιατί δεν αφήνουμε τον Θεό στην ησυχία του και να ασχοληθούμε με τον άνθρωπο;
Ποιος θεός χρειάζεται την αγάπη μας, τα παράλια μας, τα πεσκέσια μας και τα προσκυνήματα μας;
Ποιος άνθρωπος και ποιος θεός αυτοδικαιώνεται σε ένα κοπάδι γονατισμένης μάζας ανθρώπων μπροστά του;
 Γιατί δεν κρατάμε την σωστή απόσταση ασφαλείας και δεν προσπαθούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να τον αγαπήσουμε σωστά και μαζί με αυτό τον κόσμο και όλα τα όντα του; 
Γιατί μιλάμε συνέχεια για την αγάπη του θεού και καταλήγουμε στην βαρβαρότητα του ανθρώπου;
Μη μου λες πως μ αγαπάς, μονολογεί ο Μπρεχτ τρυφερά,την τελευταία φορά που μου το είπε κάποιος αυτό,…πόνεσα παρά πολύ. 

Θα προτιμούσα να με καταλάβεις και να με κατανοήσεις και να με αγγίξεις απαλά περπατώντας πάνω μου και στα χαλιά που έχω στρώσει για χάρη σου σε ένα παλάτι του νου ενός νησιού, λέει ο Οδυσσέας….ονειροπόλος της γνώσης της αγάπης και ενός έρωτα συμπεριεκτικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου