Αναζητώντας την Πηνελόπη

Ένα παιγνίδι που το λέγαν " Πηνελόπη"

Οι αργόσχολοι μνηστήρες σκοτώνουν τον καιρό τους

 περιμένοντας την ημέρα που η βασίλισσα της Ιθάκης

 θα διαλέξει ένα για σύζυγο.

Ο Απίων ο Αλεξανδρινός  γύρω στα 100 μ.χ  μας  λέει ότι έχει ακούσει από τον Κτήσωνα τον Ιθακίσιο τρόπο με τον οποίον οι μνηστήρες παίζανε τους πεσσούς. Επειδή ήσαν 108 τοποθετούσαν τις  ψήφους την μια απέναντι της άλλης και ίσες  με τον αρθιμό των μνηστήρων. Στην κάθε σειρά υπάρχαν 54. Το διάστημα μεταξύ των σειρών ήταν μιρκό. Σε τούτο το διάστημα τοποθετούσαν μία  ψήφος που την ονόμαζαν Πηνελόπη. Αυτή την ψήφο την βάζαν σημάδι προσπαθώντας να την χτυπήσουν με άλλη ψήφο.’Ετσι έριχναν κλήρο και  αυτός που κέρδιζε έριχνε πρώτος. Στην περίπτωση που κάποιος πετύχαινε και μετακινούσε προς τα εμπρός την " Πηνελόπη" τοποθετούσε στο σημείο που ήταν πριν η χτυπημένη και μετατοπισμένη ψήφος την δική του ψήφο. Εκεί  στεκόταν πάλι και σημάδευε  με την ψήφο του την "Πηνελόπη" στο δεύτερο σημείο. Αν την πετύχαινε χωρίς να κουμπήσει κάποια άλλη ψήφο κέρδιζε και είχε πολλές  ελπίδες να παντρευτεί την Πηνελόπη. Ο Ευρύμαχος  λέγεται πως είχε κερδίσει πολλές φορές και ήλπιζε να παντρευτεί την Πηνελόπη. Εξ αιτίας αυτού  του τρυφηλού βίου, οι μνηστήρες είχα χέρια απαλά και δεν μπορούσαν να λυγίσουν το τόξο.

Αθήναιος, Δειπνοσοφιστές α 29  
 μετάφραση  Γ. Γιατρομανωλάκης

Ένα παιγνίδι  που το λέγαν   " εκλογοπόπη"